Ontwerphulp

r.ir. Han Brezet (Industrieel Ontwerpen) en prof.dr. Tetsuo Tomiyama (3ME)

Tussenstand: Halverwege

“Ik ontwikkel een computerprogramma dat ontwerpers ondersteunt. Veel mensen denken dan al snel aan een tekenprogramma, maar design is veel meer dan tekenen en vormgeven van het product alleen. Ik ontwikkel namelijk een complex servicesysteem, dat zich vooral richt op bestaande producten. Een goed voorbeeld is de samenwerking tussen autofabrikant Toyota en Nokia mobiele telefonie. De bedrijven hebben een autonavigatiesysteem gekoppeld aan mobiele telefoons, zodat automobilisten gemakkelijk hun navigatiesysteem kunnen updaten. Beide producten werden niet met deze functie ontworpen.

Bij een productservicesysteem denk je na over hoe een apparaat wordt gebruikt en wat de functie ervan is. Een telefoon is om mee te bellen. Maar je kunt er ook informatie mee versturen. Daardoor is het ding ook uitermate geschikt om updates draadloos te versturen. En zo bedachten Nokia en Toyota een nieuw servicesysteem voor de telefoon en de navigatiecomputer.

Ik schrijf een computerprogramma dat een verband kan leggen tussen bestaande producten. Daarvoor leg ik nu een enorme database aan, waarin ik alle functies van apparaten vastleg. Want voordat ik producten aan elkaar kan koppelen, moeten we eerst weten welke producten bestaan en wat ze kunnen. Als die database af is, ga ik een computerprogramma schrijven. Een ontwerper zou daarmee in de toekomst net als bij de mobiele telefoon en het navigatiesysteem, bestaande producten met elkaar kunnen verbinden.

Mijn systeem helpt ook bij het ontwerpen. Stel dat een ontwerper een auto wil maken voor ouderen. Dan spelen de eisen waaraan die auto moet voldoen een grote rol. Ouderen moeten gemakkelijk in en uit kunnen stappen, bijvoorbeeld. Dat geeft mijn systeem dan automatisch aan.

Ik vind mijn onderzoek interessant omdat ik iets ontwikkel dat nog niet bestaat. Vroeger dacht men dat een computer ooit het hele ontwerpproces zou kunnen overnemen. Dat is onzin. Mensen zullen altijd zelf blijven ontwerpen. Maar het ontwerpproces kan door handige computerprogramma’s wel worden verkort, door te definiëren wat apparaten wel en niet kunnen, zoals ik doe in mijn systeem.

Uiteindelijk moet daardoor de productiviteit toenemen, zodat ontwerpers veel minder lang bezig zijn met operationele taken. Je kunt mijn programma vergelijken met een rekenmachine. Voordat er goede rekenmachines waren, moesten mensen zelf lange berekeningen maken. Daar waren ze veel tijd mee kwijt. Dankzij mijn systeem hoeven ontwerpers straks niet steeds de functies te definiëren die in mijn programma staan. Dat maakt hun werk veel minder saai. Dan hebben ze de handen meer vrij voor het echte, creatieve proces. Zodat industriële ontwerpers meer tijd hebben voor innovatieve ontwerpen.” (RV)

Hitoshi Komoto. (Foto: Sam Rentmeester/FMAX)

Naam: Hitoshi Komoto (27)

Nationaliteit: Japanse

Onderwerp: Computer aided design for systems of products and services

Promotors: Prof.dr.ir. Han Brezet (Industrieel Ontwerpen) en prof.dr. Tetsuo Tomiyama (3ME)

Tussenstand: Halverwege

“Ik ontwikkel een computerprogramma dat ontwerpers ondersteunt. Veel mensen denken dan al snel aan een tekenprogramma, maar design is veel meer dan tekenen en vormgeven van het product alleen. Ik ontwikkel namelijk een complex servicesysteem, dat zich vooral richt op bestaande producten. Een goed voorbeeld is de samenwerking tussen autofabrikant Toyota en Nokia mobiele telefonie. De bedrijven hebben een autonavigatiesysteem gekoppeld aan mobiele telefoons, zodat automobilisten gemakkelijk hun navigatiesysteem kunnen updaten. Beide producten werden niet met deze functie ontworpen.

Bij een productservicesysteem denk je na over hoe een apparaat wordt gebruikt en wat de functie ervan is. Een telefoon is om mee te bellen. Maar je kunt er ook informatie mee versturen. Daardoor is het ding ook uitermate geschikt om updates draadloos te versturen. En zo bedachten Nokia en Toyota een nieuw servicesysteem voor de telefoon en de navigatiecomputer.

Ik schrijf een computerprogramma dat een verband kan leggen tussen bestaande producten. Daarvoor leg ik nu een enorme database aan, waarin ik alle functies van apparaten vastleg. Want voordat ik producten aan elkaar kan koppelen, moeten we eerst weten welke producten bestaan en wat ze kunnen. Als die database af is, ga ik een computerprogramma schrijven. Een ontwerper zou daarmee in de toekomst net als bij de mobiele telefoon en het navigatiesysteem, bestaande producten met elkaar kunnen verbinden.

Mijn systeem helpt ook bij het ontwerpen. Stel dat een ontwerper een auto wil maken voor ouderen. Dan spelen de eisen waaraan die auto moet voldoen een grote rol. Ouderen moeten gemakkelijk in en uit kunnen stappen, bijvoorbeeld. Dat geeft mijn systeem dan automatisch aan.

Ik vind mijn onderzoek interessant omdat ik iets ontwikkel dat nog niet bestaat. Vroeger dacht men dat een computer ooit het hele ontwerpproces zou kunnen overnemen. Dat is onzin. Mensen zullen altijd zelf blijven ontwerpen. Maar het ontwerpproces kan door handige computerprogramma’s wel worden verkort, door te definiëren wat apparaten wel en niet kunnen, zoals ik doe in mijn systeem.

Uiteindelijk moet daardoor de productiviteit toenemen, zodat ontwerpers veel minder lang bezig zijn met operationele taken. Je kunt mijn programma vergelijken met een rekenmachine. Voordat er goede rekenmachines waren, moesten mensen zelf lange berekeningen maken. Daar waren ze veel tijd mee kwijt. Dankzij mijn systeem hoeven ontwerpers straks niet steeds de functies te definiëren die in mijn programma staan. Dat maakt hun werk veel minder saai. Dan hebben ze de handen meer vrij voor het echte, creatieve proces. Zodat industriële ontwerpers meer tijd hebben voor innovatieve ontwerpen.” (RV)

Hitoshi Komoto. (Foto: Sam Rentmeester/FMAX)