Omgekapt studentenactivisme

Bomen zijn niet alleen mooi en goed voor de productie van zuurstof. Op de campus hebben ze een veel belangrijker functie, zo blijkt uit een persbericht van de studentenvakbond VSSD. Een hogere functie, één die te maken heeft met de democratie.

Nu steeds meer bomen omgehakt langs de weg liggen of al helemaal verpulverd zijn, blijkt dat er nauwelijks nog plaats is voor het ophangen van spandoeken. Dat is volgens de vakbond ‘een harde slag voor het studentenactivisme en de vrijheid van meningsuiting’.

In zijn kantoor geeft VSSD-bestuurslid Thomas Poiesz meteen toe dat deze zinsnede een hoog dramatisch gehalte heeft. Toch is er zeker wat aan de hand, vindt hij. Studentenraadsfracties Oras en AAG zijn bijvoorbeeld gewend de hele campus vol te hangen met spandoeken als hun verkiezingen eraan komen. Dit jaar is er plek voor een schamele vijf spandoeken.

Immers, voor de aula kunnen geen spandoeken meer hangen, bij Civiel staat geen boom meer overeind en ook voor de deur van studentenuitzendbureau Stud is nauwelijks nog ruimte voor boodschappen op linnen.

Het ophangen van spandoeken heeft een lange geschiedenis in het Delftse verenigingsleven. Al meer dan veertig jaar kunnen studenten bij de VSSD terecht voor het maken van hun creaties.

Het hok waarin dat allemaal gebeurt, staat vol met sjablonen van letters, verf, stukken linnen, touw en door de fietsenmaker afgedankte binnenbanden.

Een student is juist bezig voor Navigators Studenten Delft een spandoek te verven als Poiesz uitlegt dat die binnenbanden gebruikt worden om de spandoeken aan de bomen vast te maken. Een beproefde methode, die de boom heel laat en die ervoor zorgt dat de spandoeken meebewegen in de wind.

Het is straks niet meer nodig, vreest Poiesz. “In het plan voor het Mekelpark staat helemaal niets over spandoeken. Bomen komen kriskras door elkaar te staan. Het wordt chaotisch als we daar toch spandoeken aan hangen. Dat zou ons wel eens onze vergunning kunnen kosten.”

Gelukkig heeft de VSSD een oplossing voor de ontstane problemen: de zogenoemde spandoekpaal. Tot een jaar of tien geleden stonden die al op de campus. Spandoeken konden daaraan over de Mekelweg heen worden gehangen. Ideaal was het niet: als de doeken om wat voor reden dan ook loslieten, vormden ze meteen een gevaar voor het verkeer. Vandaar dat de palen van de VSSD straks langs het fietspad mogen komen, een idee dat de vakbond gisteren aankaartte bij de rector.

Zo goed als het was, zal het daarmee niet meer worden, realiseert Poiesz zich. Palen passen niet zo goed in een parkachtige omgeving. Spandoeken wel, vindt hij. “Je kunt ze niet missen als je er langs fietst. Dat zie je eerder dan een advertentie op internet.”

Saskia Bonger

Een hogere functie, één die te maken heeft met de democratie.



Nu steeds meer bomen omgehakt langs de weg liggen of al helemaal verpulverd zijn, blijkt dat er nauwelijks nog plaats is voor het ophangen van spandoeken. Dat is volgens de vakbond ‘een harde slag voor het studentenactivisme en de vrijheid van meningsuiting’.



In zijn kantoor geeft VSSD-bestuurslid Thomas Poiesz meteen toe dat deze zinsnede een hoog dramatisch gehalte heeft. Toch is er zeker wat aan de hand, vindt hij. Studentenraadsfracties Oras en AAG zijn bijvoorbeeld gewend de hele campus vol te hangen met spandoeken als hun verkiezingen eraan komen. Dit jaar is er plek voor een schamele vijf spandoeken.



Immers, voor de aula kunnen geen spandoeken meer hangen, bij Civiel staat geen boom meer overeind en ook voor de deur van studentenuitzendbureau Stud is nauwelijks nog ruimte voor boodschappen op linnen.



Het ophangen van spandoeken heeft een lange geschiedenis in het Delftse verenigingsleven. Al meer dan veertig jaar kunnen studenten bij de VSSD terecht voor het maken van hun creaties.



Het hok waarin dat allemaal gebeurt, staat vol met sjablonen van letters, verf, stukken linnen, touw en door de fietsenmaker afgedankte binnenbanden.



Een student is juist bezig voor Navigators Studenten Delft een spandoek te verven als Poiesz uitlegt dat die binnenbanden gebruikt worden om de spandoeken aan de bomen vast te maken. Een beproefde methode, die de boom heel laat en die ervoor zorgt dat de spandoeken meebewegen in de wind.



Het is straks niet meer nodig, vreest Poiesz. “In het plan voor het Mekelpark staat helemaal niets over spandoeken. Bomen komen kriskras door elkaar te staan. Het wordt chaotisch als we daar toch spandoeken aan hangen. Dat zou ons wel eens onze vergunning kunnen kosten.”



Gelukkig heeft de VSSD een oplossing voor de ontstane problemen: de zogenoemde spandoekpaal. Tot een jaar of tien geleden stonden die al op de campus. Spandoeken konden daaraan over de Mekelweg heen worden gehangen. Ideaal was het niet: als de doeken om wat voor reden dan ook loslieten, vormden ze meteen een gevaar voor het verkeer. Vandaar dat de palen van de VSSD straks langs het fietspad mogen komen, een idee dat de vakbond gisteren aankaartte bij de rector.



Zo goed als het was, zal het daarmee niet meer worden, realiseert Poiesz zich. Palen passen niet zo goed in een parkachtige omgeving. Spandoeken wel, vindt hij. “Je kunt ze niet missen als je er langs fietst. Dat zie je eerder dan een advertentie op internet.”



Saskia Bonger