De muziek van de Hoornse formatie Visions of Johanna (van de familie Knots?) laat zich omschrijven met de allang niet meer gewaagde ‘confron-binatie’ Sonic Youth meets The Beatles.
Vanavond zal in de Koornbeurs deze uit het wellicht bekende Little Mary Big ontstane band een flinke portie gitaarnoise uit de mouw schudden.
Geopend wordt er door de Delftse band Lowlands, terug van weggeweest. Ze zijn bij hun eerste optredens een jaar geleden al eens met Pearl Jam vergeleken en net als Pearl Jam hebben ze hierop gereageerd door nieuw materiaal te schrijven dat in de verste verte niet op Pearl Jam leek. Het lijkt erop alsof ritmesectie Heiko (bas) en Bik (drums) – niet voor niets beiden oud-Power Pizza – hun funk hervonden hebben, zoals al te horen was op hun laatste optreden in de Eland, eind vorig studiejaar. Daar was de band uitgenodigd om samen met de andere grootste successen van het Nieuw Delfts Peil in dat jaar te laten horen dat ze in korte tijd een flinke ontwikkeling hadden doorgemaakt.
De warme deken van Lowlands was in de tussentijd al over het meedeinende publiek uitgespreid bij het optreden op het Civiel-eeuwfeest en in de Melkweg in Amsterdam. Met de opgedane podiumervaring groeide de act van de band boven Heiko’s solo-uitvoering van The Chicken uit en wist ook gitarist Ruud een deel van zijn concentratie van zijn fretboard naar het publiek te verleggen. Tegelijk werden de nummers harder, hoekiger en experimenteler.
Na drie maanden stilte vanwege de stage van zanger Sander, die met zijn soulvolle Jamiroquai-stemgeluid al ver vóór Jamiroquai met de band Planet Groove had laten horen dat net-tegen-de-terts-boven-de-rootnote-aanhangen bij hem heel funky klinkt, is het te verwachten dat de lijn van slap, groove en harde hoekige backbeat vanavond voortgezet gaat worden. Dus dat zullen ze wel niet doen. (S.v.d.V.)
De muziek van de Hoornse formatie Visions of Johanna (van de familie Knots?) laat zich omschrijven met de allang niet meer gewaagde ‘confron-binatie’ Sonic Youth meets The Beatles. Vanavond zal in de Koornbeurs deze uit het wellicht bekende Little Mary Big ontstane band een flinke portie gitaarnoise uit de mouw schudden.
Geopend wordt er door de Delftse band Lowlands, terug van weggeweest. Ze zijn bij hun eerste optredens een jaar geleden al eens met Pearl Jam vergeleken en net als Pearl Jam hebben ze hierop gereageerd door nieuw materiaal te schrijven dat in de verste verte niet op Pearl Jam leek. Het lijkt erop alsof ritmesectie Heiko (bas) en Bik (drums) – niet voor niets beiden oud-Power Pizza – hun funk hervonden hebben, zoals al te horen was op hun laatste optreden in de Eland, eind vorig studiejaar. Daar was de band uitgenodigd om samen met de andere grootste successen van het Nieuw Delfts Peil in dat jaar te laten horen dat ze in korte tijd een flinke ontwikkeling hadden doorgemaakt.
De warme deken van Lowlands was in de tussentijd al over het meedeinende publiek uitgespreid bij het optreden op het Civiel-eeuwfeest en in de Melkweg in Amsterdam. Met de opgedane podiumervaring groeide de act van de band boven Heiko’s solo-uitvoering van The Chicken uit en wist ook gitarist Ruud een deel van zijn concentratie van zijn fretboard naar het publiek te verleggen. Tegelijk werden de nummers harder, hoekiger en experimenteler.
Na drie maanden stilte vanwege de stage van zanger Sander, die met zijn soulvolle Jamiroquai-stemgeluid al ver vóór Jamiroquai met de band Planet Groove had laten horen dat net-tegen-de-terts-boven-de-rootnote-aanhangen bij hem heel funky klinkt, is het te verwachten dat de lijn van slap, groove en harde hoekige backbeat vanavond voortgezet gaat worden. Dus dat zullen ze wel niet doen. (S.v.d.V.)
Comments are closed.