Nigga with a badge

Bijzonder praktisch voor wie niet op de lijst staat. Mijn naam verschijnt in blauwe balpen onder een doorgestreept R. van der Veen. De badge is van het simpele type: de speld is geen veiligheidsspeld. Met voorzichtig prikken voorkom ik een tepelpiercing. Het geïntegreerde klemmetje is geen optie: klemmen op tepelhoogte is voor fetisjisten.

Op de aanwezigheidslijst staat achter R. van der Veen een vinkje. Van der Veen is blijkbaar aanwezig maar slachtoffer geweest van een brak hoofd achter de tafel. Mijn middag krijgt daarmee een nieuwe wending: wie is Van der Veen?

Nieuwsgierigheid brandt. Misschien is hij een vadsig ventje dat ooit de krant zal halen met een balkje over de ogen en het onderschrift ‘De van terrorisme verdachte Van der V.’. Ik bevind mij per slot van rekening op een symposium over kernenergie. Liever staat de R. voor Rifka, een Scandinavische schoonheid die met een drankje in de hand over kernsplijting keuvelt.

Zij zou knabbelen van de TU-borrelnootjesmix. Ik zou met een blokje brandnetelkaas in de hand opmerken: ,,Wist je dat aan die nootjes elf verschillende urineresten kleven?” Rifka zou doen alsof ze dat nog nooit had gehoord. Met de gratis symposiumpen schrijft ze haar telefoonnummer op mijn gesponsorde blocnote. Ik overhandig haar een gratis sleutelhanger met mijn voordeursleutel er al aan. Waar is Rifka? Waar staat mijn date?

Mijn badgedate duikt naast me op tijdens de borrel. Maar achter het naambordje gaan geen borsten schuil. Donkere tijden breken aan. Ik waan mij zwarte piet en roep: ,,I am your worst nightmare: a nigga with your badge.” Waarna een man van tweemaal mijn leeftijd in een juten zak wordt gedwongen, met een stoomboot ontvoerd naar Spanje en omgeruild voor een leuke chica.

Heesen

Ieder symposium kent een tafel met uitgelijnde rijen badges. Een deel van het plastic blijft altijd achter: deelnemers met koorts, koppijn of andere perikelen. Bijzonder praktisch voor wie niet op de lijst staat. Mijn naam verschijnt in blauwe balpen onder een doorgestreept R. van der Veen. De badge is van het simpele type: de speld is geen veiligheidsspeld. Met voorzichtig prikken voorkom ik een tepelpiercing. Het geïntegreerde klemmetje is geen optie: klemmen op tepelhoogte is voor fetisjisten.

Op de aanwezigheidslijst staat achter R. van der Veen een vinkje. Van der Veen is blijkbaar aanwezig maar slachtoffer geweest van een brak hoofd achter de tafel. Mijn middag krijgt daarmee een nieuwe wending: wie is Van der Veen?

Nieuwsgierigheid brandt. Misschien is hij een vadsig ventje dat ooit de krant zal halen met een balkje over de ogen en het onderschrift ‘De van terrorisme verdachte Van der V.’. Ik bevind mij per slot van rekening op een symposium over kernenergie. Liever staat de R. voor Rifka, een Scandinavische schoonheid die met een drankje in de hand over kernsplijting keuvelt.

Zij zou knabbelen van de TU-borrelnootjesmix. Ik zou met een blokje brandnetelkaas in de hand opmerken: ,,Wist je dat aan die nootjes elf verschillende urineresten kleven?” Rifka zou doen alsof ze dat nog nooit had gehoord. Met de gratis symposiumpen schrijft ze haar telefoonnummer op mijn gesponsorde blocnote. Ik overhandig haar een gratis sleutelhanger met mijn voordeursleutel er al aan. Waar is Rifka? Waar staat mijn date?

Mijn badgedate duikt naast me op tijdens de borrel. Maar achter het naambordje gaan geen borsten schuil. Donkere tijden breken aan. Ik waan mij zwarte piet en roep: ,,I am your worst nightmare: a nigga with your badge.” Waarna een man van tweemaal mijn leeftijd in een juten zak wordt gedwongen, met een stoomboot ontvoerd naar Spanje en omgeruild voor een leuke chica.

Heesen