Men at work

“Ik denk dat ik per dag een stuk of tienduizend stenen vasttik.” Hij vermaakt zich prima: muziek in de auto, zacht lenteweer en veel voorbijgangers. “Er fietsen hier een hoop leuke meiden”, vindt Fortes. Weet hij niet dat de TU bekend staat om het lage aandeel vrouwen? “Echt waar? Niets van gemerkt. Vooral bij die bibliotheek verderop is het uitzicht goed.”

Michiel Otterspeer (2) zit een stuk of wat meters dichter bij de TU bibliotheek. “Vindt hij het uitzicht goed? Ja daar heeft hij wel gelijk in”, vindt de egaliseerder uit Krimpen aan den IJssel. Is het niet zwaar om de hele dag op de knieën te zitten? “Zwaar wel, maar het went: ik doe dit nu al vijfeneenhalf jaar”, relativeert Otterspeer. “Wat doen ze hier eigenlijk in die gebouwen: cad-tekenen enzo of zit er ook een kunstacademie?”

Peter Koevermans (5) verdicht de zandbaan met een zes tons trilplaat. Zijn oren zijn tegen de 85 decibel beschermd, maar trilt de voorman zijn ribben niet uit het lijf? “Valt mee”, vindt Koevermans.

Leen Snoey (3) neemt even pauze van het uitbreken, sleuven graven, egaliseren en machines verplaatsen met de grijpmachine. “Twee ton kan deze grijper hebben”, volgens Snoey. Wel eens aan ‘Wedden Dat?’ meegedaan? “Nee, maar ik heb wel handigheid gekregen in de bediening, zo door de jaren heen. Als je mijn machine op het veld van Feyenoord zet en een voetbal neerlegt, zwenk ik hem met de grijper zo het doel in”, beweert Snoey.

Koos van Dalen (4) is de uitvoerder van het werk. “Ik houd de jongens een beetje in de gaten en zorg dat het werk niet stilligt”, omschrijft Van Dalen zijn taak. “Dat mag nu echt niet, want eind van de maand moet het af zijn vanwege het huwelijk van Friso en Mabel in Delft. Ze rijden geloof ik via de aula naar het centrum. Maar goed, dat huwelijk interesseert mij niet zo.”

Van Dalen gaat dan ook niet kijken hoe zijn werk door blauw bloed wordt betreden. Liever praat hij over het fietspad. “Mooi geworden hè? Vooral ’s ochtends, als de verlichting aan staat”, glundert de uitvoerder.

Na het splinternieuwe kilometerlange fietspad door de TU-wijk werken de mannen van aannemer J.B. Bruins aan de Jaffastraat.

Rotterdammer Zelindo Fortes (1) hamert sinds twee weken antracietkleurige klinkers in het zand. “Ik denk dat ik per dag een stuk of tienduizend stenen vasttik.” Hij vermaakt zich prima: muziek in de auto, zacht lenteweer en veel voorbijgangers. “Er fietsen hier een hoop leuke meiden”, vindt Fortes. Weet hij niet dat de TU bekend staat om het lage aandeel vrouwen? “Echt waar? Niets van gemerkt. Vooral bij die bibliotheek verderop is het uitzicht goed.”

Michiel Otterspeer (2) zit een stuk of wat meters dichter bij de TU bibliotheek. “Vindt hij het uitzicht goed? Ja daar heeft hij wel gelijk in”, vindt de egaliseerder uit Krimpen aan den IJssel. Is het niet zwaar om de hele dag op de knieën te zitten? “Zwaar wel, maar het went: ik doe dit nu al vijfeneenhalf jaar”, relativeert Otterspeer. “Wat doen ze hier eigenlijk in die gebouwen: cad-tekenen enzo of zit er ook een kunstacademie?”

Peter Koevermans (5) verdicht de zandbaan met een zes tons trilplaat. Zijn oren zijn tegen de 85 decibel beschermd, maar trilt de voorman zijn ribben niet uit het lijf? “Valt mee”, vindt Koevermans.

Leen Snoey (3) neemt even pauze van het uitbreken, sleuven graven, egaliseren en machines verplaatsen met de grijpmachine. “Twee ton kan deze grijper hebben”, volgens Snoey. Wel eens aan ‘Wedden Dat?’ meegedaan? “Nee, maar ik heb wel handigheid gekregen in de bediening, zo door de jaren heen. Als je mijn machine op het veld van Feyenoord zet en een voetbal neerlegt, zwenk ik hem met de grijper zo het doel in”, beweert Snoey.

Koos van Dalen (4) is de uitvoerder van het werk. “Ik houd de jongens een beetje in de gaten en zorg dat het werk niet stilligt”, omschrijft Van Dalen zijn taak. “Dat mag nu echt niet, want eind van de maand moet het af zijn vanwege het huwelijk van Friso en Mabel in Delft. Ze rijden geloof ik via de aula naar het centrum. Maar goed, dat huwelijk interesseert mij niet zo.”

Van Dalen gaat dan ook niet kijken hoe zijn werk door blauw bloed wordt betreden. Liever praat hij over het fietspad. “Mooi geworden hè? Vooral ’s ochtends, als de verlichting aan staat”, glundert de uitvoerder.