In memoriam Jan Zuidervaart (1934-2004)

br />
Begin jaren zestig begint Zuidervaart als student technische natuurkunde aan wat dan nog Technische Hogeschool Delft heet. Hij is actief bij de studentenvereniging Wolbodo, waar hij lid is van het dispuut Cicero en ook een jaar deel uitmaakt van het beheer van sociëteit Novum.

Tijdens zijn studie wordt zijn belangstelling gewekt voor een bijzondere vorm van simulatie, het analoog rekenen, en op dat onderwerp studeert hij in 1968 af bij dr.ir. L.Dekker. Hij treedt direct daarop als wetenschappelijk medewerker in dienst bij de afdeling technische natuurkunde, bij de werkgroep instrumentatie, waar Dekker werkzaam is als lector.

De ontwikkelingen in zijn vakgebied leiden tot de aanschaf van een hybride (analoog-digitale) machine door het rekencentrum in 1971. Jan maakt de natuurlijke overstap naar het rekencentrum, waar hij hoofd wordt van de afdeling hybried rekenen. Onder zijn leiding groeit deze uit tot een actieve bloeiende groep met vijf man wetenschappelijke en vijf man technische staf.

In 1982 treedt Zuidervaart toe tot de directie van het rekencentrum en in 1984 volgt hij Gy Akos op als directeur. Tijdens zijn bewind voltrekt zich, mede ten gevolge van de technische ontwikkelingen, een grote verandering van de plaats en de taak van het rekencentrum binnen de TU. De netwerkvoorzieningen gaan een steeds belangrijker rol spelen ten koste van de krachtige mainframes.

In 1998, na een totale herverkaveling van faculteiten en diensten, wordt Zuidervaart directeur van de facilitaire dienst. Hij maakt een ambitieus ontwikkelingsplan voor de dienst met het oogmerk deze kostendekkend te maken met behoud van kwaliteit. Dit leidt soms tot het nemen van impopulaire maatregelen, die hij echter niet uit de weg gaat. Toch blijft zijn relatie met de medezeggenschap goed, zijn integriteit wordt niet betwijfeld. Binnen de FD voert hij een nieuw beoordelingssysteem in, dat meer de nadruk legt op de ontwikkeling van de medewerker en gebaseerd is op concrete afspraken tussen leidinggevende en medewerker. Dit systeem staat ten voorbeeld aan de resultaats- en ontwikkelingscyclus die niet lang daarna TU-breed wordt ingevoerd.

Jan Zuidervaart was een beminnelijk mens. Als directeur was hij gemakkelijk aanspreekbaar voor iedereen. Vaak kwam je hem tegen bij culturele manifestaties van de TU, of voerde hij lange gesprekken in de Blauwe Knoop, het vrijdagmiddagcafé in de kelder van het hoofdgebouw.

Woensdag 7 april is Jan Zuidervaart, directeur facilitaire dienst van de TU, op het werk overleden. Weinigen uit het topmanagement van onze universiteit waren zo verknoopt met de universiteit als hij.

Begin jaren zestig begint Zuidervaart als student technische natuurkunde aan wat dan nog Technische Hogeschool Delft heet. Hij is actief bij de studentenvereniging Wolbodo, waar hij lid is van het dispuut Cicero en ook een jaar deel uitmaakt van het beheer van sociëteit Novum.

Tijdens zijn studie wordt zijn belangstelling gewekt voor een bijzondere vorm van simulatie, het analoog rekenen, en op dat onderwerp studeert hij in 1968 af bij dr.ir. L.Dekker. Hij treedt direct daarop als wetenschappelijk medewerker in dienst bij de afdeling technische natuurkunde, bij de werkgroep instrumentatie, waar Dekker werkzaam is als lector.

De ontwikkelingen in zijn vakgebied leiden tot de aanschaf van een hybride (analoog-digitale) machine door het rekencentrum in 1971. Jan maakt de natuurlijke overstap naar het rekencentrum, waar hij hoofd wordt van de afdeling hybried rekenen. Onder zijn leiding groeit deze uit tot een actieve bloeiende groep met vijf man wetenschappelijke en vijf man technische staf.

In 1982 treedt Zuidervaart toe tot de directie van het rekencentrum en in 1984 volgt hij Gy Akos op als directeur. Tijdens zijn bewind voltrekt zich, mede ten gevolge van de technische ontwikkelingen, een grote verandering van de plaats en de taak van het rekencentrum binnen de TU. De netwerkvoorzieningen gaan een steeds belangrijker rol spelen ten koste van de krachtige mainframes.

In 1998, na een totale herverkaveling van faculteiten en diensten, wordt Zuidervaart directeur van de facilitaire dienst. Hij maakt een ambitieus ontwikkelingsplan voor de dienst met het oogmerk deze kostendekkend te maken met behoud van kwaliteit. Dit leidt soms tot het nemen van impopulaire maatregelen, die hij echter niet uit de weg gaat. Toch blijft zijn relatie met de medezeggenschap goed, zijn integriteit wordt niet betwijfeld. Binnen de FD voert hij een nieuw beoordelingssysteem in, dat meer de nadruk legt op de ontwikkeling van de medewerker en gebaseerd is op concrete afspraken tussen leidinggevende en medewerker. Dit systeem staat ten voorbeeld aan de resultaats- en ontwikkelingscyclus die niet lang daarna TU-breed wordt ingevoerd.

Jan Zuidervaart was een beminnelijk mens. Als directeur was hij gemakkelijk aanspreekbaar voor iedereen. Vaak kwam je hem tegen bij culturele manifestaties van de TU, of voerde hij lange gesprekken in de Blauwe Knoop, het vrijdagmiddagcafé in de kelder van het hoofdgebouw.