Magnetronbeha’s in barre omstandigheden

We haten zwaartekracht, zo lijkt het wel. Maar wat graag betalen we twintig miljoen dollar voor een paar dagen zonder zwaartekracht. Even niet onderhevig aan de aantrekkingskracht van de aarde. Sterker nog, we kijken op tegen mensen die een paar dagen aan de zwaartekracht zijn ontsnapt. Zo erg zelfs dat wij als nuchtere Delftenaren ideeën als superbussen en laddermolens onderzoeken.

Voor vrouwen is de strijd tegen zwaartekracht een serieuze zaak. Samen met de tijd, vormt zwaartekracht de perfecte cocktail voor hangborsten. Voor de tijd is nog steeds geen remedie gevonden. Maar voor de zwaartekracht bestaat de beha.

In de strijd voor een wespentaille en tegen hangborsten werden vrouwen vóór 1890 flink aangesnoerd met een korset. Een Franse mademoiselle was dit spuugzat en bedacht een alternatief. Na wat knip- en plakwerk, toverde zij het korset in 1889 om tot ‘le Bienêtre’, vrij vertaald naar ‘het welbehagen’. Deze bustehouder werd bij ons langzaam verbasterd tot bh of beha en het ontwerp is dus al ruim 115 jaar oud. Niet echt hip meer zou je zeggen. Maar hip genoeg voor onze TU.

Blijkbaar wil de TU Delft dat aankomende studenten zich associëren met dit antieke apparaat. Of willen ze misschien duidelijk maken dat vrouwen hun strijd met de zwaartekracht moeten opgeven? Wij weten het niet, want vooralsnog lijkt het erop dat het bestuur aankomende studenten associeert met kneuzen die niet weten hoe je een beha moet openmaken.

In Japan zijn ze al een stap verder en hebben ze nieuwe toepassingen bedacht voor de beha. Niet alleen omdat Japan energie wil besparen, maar omdat ook de zwaartekracht weinig invloed heeft op de vaak kleine Japanse borsten. De bustehouder zoals we die kennen, is in Japan geëvolueerd tot magnetronproduct. De herbruikbare gel aan de binnenkant van de beha is op te warmen door microgolven. Ideaal om het onder barre omstandigheden in een onverwarmde kamer toch warm te hebben. Technisch, maar niets voor Delft.

Waar wij het pas echt warm van krijgen, zijn de stripteasemevrouwen die kleurige briefjes van vijf en tien euro achter de bandjes stoppen. Dit moet een Amerikaanse dame onlangs geïnspireerd hebben. Zij probeerde een kostbare papegaai uit een dierenwinkel te lenen. Het felgekleurde dier kreeg een korte verblijfplaats tussen haar borst en bh. De aantrekkingskracht op de papegaai was voor de vrouw blijkbaar net zo groot als de zwaartekracht op het vrouwelijk schoon.

Beha’s zullen voorlopig niet verdwijnen en een fatsoenlijk alternatief is nog niet op de markt. Misschien is het tijd dat ze bij Technische Natuurwetenschappen een anti-zwaartekrachtmachine ontwerpen.

(Foto: Lars en HP)

We haten zwaartekracht, zo lijkt het wel. Maar wat graag betalen we twintig miljoen dollar voor een paar dagen zonder zwaartekracht. Even niet onderhevig aan de aantrekkingskracht van de aarde. Sterker nog, we kijken op tegen mensen die een paar dagen aan de zwaartekracht zijn ontsnapt. Zo erg zelfs dat wij als nuchtere Delftenaren ideeën als superbussen en laddermolens onderzoeken.

Voor vrouwen is de strijd tegen zwaartekracht een serieuze zaak. Samen met de tijd, vormt zwaartekracht de perfecte cocktail voor hangborsten. Voor de tijd is nog steeds geen remedie gevonden. Maar voor de zwaartekracht bestaat de beha.

In de strijd voor een wespentaille en tegen hangborsten werden vrouwen vóór 1890 flink aangesnoerd met een korset. Een Franse mademoiselle was dit spuugzat en bedacht een alternatief. Na wat knip- en plakwerk, toverde zij het korset in 1889 om tot ‘le Bienêtre’, vrij vertaald naar ‘het welbehagen’. Deze bustehouder werd bij ons langzaam verbasterd tot bh of beha en het ontwerp is dus al ruim 115 jaar oud. Niet echt hip meer zou je zeggen. Maar hip genoeg voor onze TU.

Blijkbaar wil de TU Delft dat aankomende studenten zich associëren met dit antieke apparaat. Of willen ze misschien duidelijk maken dat vrouwen hun strijd met de zwaartekracht moeten opgeven? Wij weten het niet, want vooralsnog lijkt het erop dat het bestuur aankomende studenten associeert met kneuzen die niet weten hoe je een beha moet openmaken.

In Japan zijn ze al een stap verder en hebben ze nieuwe toepassingen bedacht voor de beha. Niet alleen omdat Japan energie wil besparen, maar omdat ook de zwaartekracht weinig invloed heeft op de vaak kleine Japanse borsten. De bustehouder zoals we die kennen, is in Japan geëvolueerd tot magnetronproduct. De herbruikbare gel aan de binnenkant van de beha is op te warmen door microgolven. Ideaal om het onder barre omstandigheden in een onverwarmde kamer toch warm te hebben. Technisch, maar niets voor Delft.

Waar wij het pas echt warm van krijgen, zijn de stripteasemevrouwen die kleurige briefjes van vijf en tien euro achter de bandjes stoppen. Dit moet een Amerikaanse dame onlangs geïnspireerd hebben. Zij probeerde een kostbare papegaai uit een dierenwinkel te lenen. Het felgekleurde dier kreeg een korte verblijfplaats tussen haar borst en bh. De aantrekkingskracht op de papegaai was voor de vrouw blijkbaar net zo groot als de zwaartekracht op het vrouwelijk schoon.

Beha’s zullen voorlopig niet verdwijnen en een fatsoenlijk alternatief is nog niet op de markt. Misschien is het tijd dat ze bij Technische Natuurwetenschappen een anti-zwaartekrachtmachine ontwerpen.

(Foto: Lars en HP)