Opinie

Mafketels

De Britse historicus David Irving is in Oostenrijk veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf wegens het ontkennen van de holocaust. Volgens Irving waren er in de Tweede Wereldoorlog geen gaskamers, en zijn er niet zes miljoen joden vermoord.

Is die uitspraak slechts ‘een mening’ die in de beschaafde wereld bescherming geniet vanwege de grondwettelijk vastgelegde vrijheid van meningsuiting? Of is die uitspraak strafbaar omdat het de slachtoffers en nabestaanden van de nazi-terreur kwetst of beledigt?

De Nederlandse historicus Michiel Baud oordeelde over Jorge Zorreguieta: “[Het is] ondenkbaar dat hij niets van de praktijk van de repressie en de mensenrechtensituatie heeft geweten.” Volgens kroonprins Willem-Alexander is dat maar ‘een mening’. Zorreguieta kende weliswaar twee mensen die waren verdwenen, maar die doken later gewoon weer op. Onder het Videla-regime verdwenen tienduizenden mensen, en die kwamen niet meer terug. Dat niet erkennen is het in wezen ontkennen.

Als het strafbaar is om de moord op zes miljoen joden te ontkennen, is het dan ook strafbaar om te ontkennen dat in Argentinië tienduizenden mensen zijn verdwenen? Geldt dat ook voor de genocide in Cambodja door de Rode Khmer? En voor de genocide in Rwanda? Mag je 9/11 ontkennen? Mag je de moord op Bonifacius ontkennen, of de kruisiging van Jezus?

Je kunt het zo gek niet bedenken of er zijn mafketels die het ontkennen. In talrijke boeken, documentaires en websites wordt beweerd dat er nooit mensen op de maan zijn geland. Men voert daar tientallen bewijzen voor aan. Het zijn soms scherpzinnige observaties van schijnbare tegenstrijdigheden. Er bestaat uiteraard altijd een goede verklaring, maar die ligt niet altijd meteen voor de hand. Zo zijn er op de foto’s die op de maan (zouden) zijn gemaakt nooit sterren te zien. De hemel is pikzwart, en toch is er geen ster te bekennen . hoe kan dat nou? Ik zal het antwoord niet verklappen.

Is het ontkennen van een maanlanding anders dan het ontkennen van de holocaust? Als wetenschapper zeg ik nee. Het zijn beweringen die getoetst kunnen worden. De bewijzen zijn zo overweldigend dat ontkennen volstrekt bespottelijk is. De straf die verstokte ontkenners ten deel moet vallen, is hoon en spot. Het zijn mafketels, vergelijkbaar met mensen die beweren dat kabouters bestaan, of dat atomen minuscule ruimteschepen zijn. Iedereen mag van mij geloven wat hij wil, en dat juridisch ongestraft wereldkundig maken. Ik zou me wel tweemaal bedenken voordat ik zo iemand in dienst neem. Mafketels diskwalificeren eenvoudigweg zichzelf.

‘Nobody has the right to be offended’, zei Frank Zappa, en ik ben het daar roerend mee eens. Want het probleem is: wie bepaalt wat kwetsend is en wat niet? Wij vinden het vanzelfsprekend dat iemand wiens familie door de nazi’s is uitgeroeid, gekwetst is door David Irvings uitlatingen. Maar daar denken ze in Iran heel anders over. Toen iemand tegen ‘Buzz’ Aldrin (de tweede man op de maan) zei dat Nasa de maanlandingen had gefaket, timmerde Buzz hem op zijn gezicht. Teveel eer, lijkt me, want nu was het plotseling voorpaginanieuws. Wie zich onkwetsbaar opstelt, doet de samenleving . maar vooral zichzelf . een groot plezier.

Dap Hartmann is astronoom. Hij is werkzaam als docent aan de faculteit Techniek, Bestuur en Management.

De Britse historicus David Irving is in Oostenrijk veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf wegens het ontkennen van de holocaust. Volgens Irving waren er in de Tweede Wereldoorlog geen gaskamers, en zijn er niet zes miljoen joden vermoord. Is die uitspraak slechts ‘een mening’ die in de beschaafde wereld bescherming geniet vanwege de grondwettelijk vastgelegde vrijheid van meningsuiting? Of is die uitspraak strafbaar omdat het de slachtoffers en nabestaanden van de nazi-terreur kwetst of beledigt?

De Nederlandse historicus Michiel Baud oordeelde over Jorge Zorreguieta: “[Het is] ondenkbaar dat hij niets van de praktijk van de repressie en de mensenrechtensituatie heeft geweten.” Volgens kroonprins Willem-Alexander is dat maar ‘een mening’. Zorreguieta kende weliswaar twee mensen die waren verdwenen, maar die doken later gewoon weer op. Onder het Videla-regime verdwenen tienduizenden mensen, en die kwamen niet meer terug. Dat niet erkennen is het in wezen ontkennen.

Als het strafbaar is om de moord op zes miljoen joden te ontkennen, is het dan ook strafbaar om te ontkennen dat in Argentinië tienduizenden mensen zijn verdwenen? Geldt dat ook voor de genocide in Cambodja door de Rode Khmer? En voor de genocide in Rwanda? Mag je 9/11 ontkennen? Mag je de moord op Bonifacius ontkennen, of de kruisiging van Jezus?

Je kunt het zo gek niet bedenken of er zijn mafketels die het ontkennen. In talrijke boeken, documentaires en websites wordt beweerd dat er nooit mensen op de maan zijn geland. Men voert daar tientallen bewijzen voor aan. Het zijn soms scherpzinnige observaties van schijnbare tegenstrijdigheden. Er bestaat uiteraard altijd een goede verklaring, maar die ligt niet altijd meteen voor de hand. Zo zijn er op de foto’s die op de maan (zouden) zijn gemaakt nooit sterren te zien. De hemel is pikzwart, en toch is er geen ster te bekennen . hoe kan dat nou? Ik zal het antwoord niet verklappen.

Is het ontkennen van een maanlanding anders dan het ontkennen van de holocaust? Als wetenschapper zeg ik nee. Het zijn beweringen die getoetst kunnen worden. De bewijzen zijn zo overweldigend dat ontkennen volstrekt bespottelijk is. De straf die verstokte ontkenners ten deel moet vallen, is hoon en spot. Het zijn mafketels, vergelijkbaar met mensen die beweren dat kabouters bestaan, of dat atomen minuscule ruimteschepen zijn. Iedereen mag van mij geloven wat hij wil, en dat juridisch ongestraft wereldkundig maken. Ik zou me wel tweemaal bedenken voordat ik zo iemand in dienst neem. Mafketels diskwalificeren eenvoudigweg zichzelf.

‘Nobody has the right to be offended’, zei Frank Zappa, en ik ben het daar roerend mee eens. Want het probleem is: wie bepaalt wat kwetsend is en wat niet? Wij vinden het vanzelfsprekend dat iemand wiens familie door de nazi’s is uitgeroeid, gekwetst is door David Irvings uitlatingen. Maar daar denken ze in Iran heel anders over. Toen iemand tegen ‘Buzz’ Aldrin (de tweede man op de maan) zei dat Nasa de maanlandingen had gefaket, timmerde Buzz hem op zijn gezicht. Teveel eer, lijkt me, want nu was het plotseling voorpaginanieuws. Wie zich onkwetsbaar opstelt, doet de samenleving . maar vooral zichzelf . een groot plezier.

Dap Hartmann is astronoom. Hij is werkzaam als docent aan de faculteit Techniek, Bestuur en Management.

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.