‘Maak het niet abstract als het niet hoeft’

Waarom voldeden de bewegwijzeringszuiltjes niet?

“Er is geen rekening gehouden met eenvoudige noties over grootte en afstand. Als letters voor iedereen te lezen moeten zijn, geldt de regel dat je voor elke meter afstand een centimeter hoogte nodig hebt. De cijfers op de zuiltjes zijn maar 3,5 centimeter hoog. Dat betekent dat ze op maximaal 3,5 meter afstand te lezen zijn. Dat is te weinig.”

Ook de kleuren op de paaltjes waren een probleem.

“Zeker. De kleurcodes die zijn gebruikt . blauw voor auto’s en rood voor fietsers – zijn niet uniform en daardoor niet herkenbaar. Bovendien is het contrast van de kleuren te klein. In het blauw staat een zilverkleurig tekeningetje van een auto. Terwijl acht procent van de mannen kleurzwak is en dat autootje dus misschien niet zal zien.”

Dus de paaltjes waren slecht ontworpen?

“Met wat toevoegingen zou het best iets kunnen worden. Maar er is ook een praktische kant. Er is gebruik gemaakt van een indirect en abstract systeem: de cijfers op de paaltjes verwijzen naar bepaalde gebouwen. Daarbij kun je je afvragen of je niet beter woorden kunt gebruiken als informatica en bouwkunde. Ook stond op elke paal elk gebouw aangegeven, waardoor je heel veel cijfers op een rij krijgt. Zo moeten gebruikers telkens het goede nummer zoeken. De basisregel is: maak het niet abstract als dat niet nodig is.”

Hoe kan het beter?

“Op het vrachtareaal van Schiphol is een ringroute door het bedrijventerrein. De naam van een bepaald gebouw staat alleen op het bord van de juiste afslag. En het eindpunt van een ring is ook het beginpunt. Dat kan niet missen.”

Kan zoiets ook op de campus?

“Het zou kunnen op de Mekelweg. En helemaal op de toekomstige campus, waarop auto’s in een soort ring om de campus worden geleid. Zo voorkom je ook dat er een woud aan borden ontstaat.”

De TU had voordat deze paaltjes er kwamen ook geen bewegwijzering. Hadden we ze wel nodig?

“Volgens de afdeling vastgoed zouden er klachten zijn. Ik vermoed dat die komen van mensen die gewoon naar de campus komen en denken dat ze daar het goede gebouw wel vinden. Dat lag zonder bewegwijzering alleen niet zo voor de hand. Het belangrijkste is dat een systeem consistent is. De aluminium bestemmingsborden die vóór elk gebouw staan, zouden goed kunnen werken, maar de letters staan er vaak klein op. Bovendien staan daar ook nummers op, die soms niet kloppen met de nummers op de gebouwen. Daarom is ook het beheer erg belangrijk. Dat moet er centraal voor zorgen dat mensen niet ook zelf allerlei bordjes ophangen.”

Frans van Mourik. (Foto: Sam Rentmeester/FMAX)

Waarom voldeden de bewegwijzeringszuiltjes niet?

“Er is geen rekening gehouden met eenvoudige noties over grootte en afstand. Als letters voor iedereen te lezen moeten zijn, geldt de regel dat je voor elke meter afstand een centimeter hoogte nodig hebt. De cijfers op de zuiltjes zijn maar 3,5 centimeter hoog. Dat betekent dat ze op maximaal 3,5 meter afstand te lezen zijn. Dat is te weinig.”

Ook de kleuren op de paaltjes waren een probleem.

“Zeker. De kleurcodes die zijn gebruikt . blauw voor auto’s en rood voor fietsers – zijn niet uniform en daardoor niet herkenbaar. Bovendien is het contrast van de kleuren te klein. In het blauw staat een zilverkleurig tekeningetje van een auto. Terwijl acht procent van de mannen kleurzwak is en dat autootje dus misschien niet zal zien.”

Dus de paaltjes waren slecht ontworpen?

“Met wat toevoegingen zou het best iets kunnen worden. Maar er is ook een praktische kant. Er is gebruik gemaakt van een indirect en abstract systeem: de cijfers op de paaltjes verwijzen naar bepaalde gebouwen. Daarbij kun je je afvragen of je niet beter woorden kunt gebruiken als informatica en bouwkunde. Ook stond op elke paal elk gebouw aangegeven, waardoor je heel veel cijfers op een rij krijgt. Zo moeten gebruikers telkens het goede nummer zoeken. De basisregel is: maak het niet abstract als dat niet nodig is.”

Hoe kan het beter?

“Op het vrachtareaal van Schiphol is een ringroute door het bedrijventerrein. De naam van een bepaald gebouw staat alleen op het bord van de juiste afslag. En het eindpunt van een ring is ook het beginpunt. Dat kan niet missen.”

Kan zoiets ook op de campus?

“Het zou kunnen op de Mekelweg. En helemaal op de toekomstige campus, waarop auto’s in een soort ring om de campus worden geleid. Zo voorkom je ook dat er een woud aan borden ontstaat.”

De TU had voordat deze paaltjes er kwamen ook geen bewegwijzering. Hadden we ze wel nodig?

“Volgens de afdeling vastgoed zouden er klachten zijn. Ik vermoed dat die komen van mensen die gewoon naar de campus komen en denken dat ze daar het goede gebouw wel vinden. Dat lag zonder bewegwijzering alleen niet zo voor de hand. Het belangrijkste is dat een systeem consistent is. De aluminium bestemmingsborden die vóór elk gebouw staan, zouden goed kunnen werken, maar de letters staan er vaak klein op. Bovendien staan daar ook nummers op, die soms niet kloppen met de nummers op de gebouwen. Daarom is ook het beheer erg belangrijk. Dat moet er centraal voor zorgen dat mensen niet ook zelf allerlei bordjes ophangen.”

Frans van Mourik. (Foto: Sam Rentmeester/FMAX)