Hard gelachen.Grappige post breekt het ochtendhumeur. Een TU-mailing over het 31e lustrum.
Ik, student, mag blijkbaar meegenieten van dit heuglijke feit. Effe kijken, paar evenementjes en… een lustrumtrui! Ha, ha. Wie heeft dat bedacht?
Krom lach ik.
Hard gelach.
De grap is voorbij en een tweede gedachte komt bovendrijven. Is er reden tot feest en vervroegd Sinterklaas? Ik keek de lustrumpost nog eens door, serieus en aandachtig nu. Een onderwijssymposium met als doel ,,laten zien dat de TU Delft voortdurend haar onderwijs vernieuwt (..)”. Maar nergens ook maar één andere reden voor feest dan slechts het zoveeljarig bestaan. Nergens wapenfeiten, zelfs geen valse borstklopperij. 155 jaar TU. Waar gaat het over? Geen feest- maar noodklok is aan de orde. Buikpijn kreeg ik ervan.
Wat is me zoal opgevallen in het schamele aantal jaartjes dat ik hier nu zit? Ik hoef niet eens kritisch te kijken. Zomaar uit de losse pols: hoe hoger het aantal eerstejaars met hun P in één jaar, hoe meer overheidsgeld de TU instroomt. Daarna krijgt de TU pas geld als de ir-titel is bereikt. Het toestaan van extra vijven is dus verleidelijk en inmiddels al te vaak gebeurd. Altijd ondersteund met bergen inhoudelijke, gegronde redenen – natuurlijk. Zou, eventueel, de kwaliteit van de opleiding hieronder lijden, misschien?
Scoringspercentages te laag? Als docent saboteer je hiermee de inkomstenstroom van de gehele faculteit. Tja, peins… dan voeg je toch een klein puntje extra toe? Van 4,5 naar 5,5 is 6.
Teveel vakken kun je halen met een trucje en uitgewerkte tentamens. Te gemakkelijk de student hiervan de schuld te geven. Gemak dient immers de mens, de student. Waar blijft hier het TU-brede universitaire beleid?
De participerende student sterft uit, samen met het interactieve college. Geen student bereidt colleges voor; zonder discussie heb je geen kennis nodig. Docenten glijden af naar de paplepel-techniek. Hoorcolleges zonder feedback prevaleren.
Natuurlijk, de TU zal ook haar positieve kanten hebben. TU-ingenieurs maken zich al vele jaren nuttig in de samenleving. Onderzoek levert vast nog steeds genoeg kennis en oplossingen om te renderen. Maar feest?
De MUB, de nieuwe bestuursstructuur, zegt ’top down’, studiefinanciering is keihard prestatiegebonden, de student denkt meer en meer als consument, Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen decentraliseert en de TU blinkt uit in schipperen en kwaliteitsloos centen kijken. Wie ziet de oplossing? Wat is de uitweg? College van bestuur heeft het antwoord: trui & feest!
Beste Nico, ik ga je stukkie stof wel halen hoor. Ik kan het best ergens voor gebruiken. Prometheus aankleden en ritueel verbranden, lijkt me zo.
Stijn van Leeuwen,
student civiele techniek
Grappige post breekt het ochtendhumeur. Een TU-mailing over het 31e lustrum. Ik, student, mag blijkbaar meegenieten van dit heuglijke feit. Effe kijken, paar evenementjes en… een lustrumtrui! Ha, ha. Wie heeft dat bedacht?
Krom lach ik.
Hard gelach.
De grap is voorbij en een tweede gedachte komt bovendrijven. Is er reden tot feest en vervroegd Sinterklaas? Ik keek de lustrumpost nog eens door, serieus en aandachtig nu. Een onderwijssymposium met als doel ,,laten zien dat de TU Delft voortdurend haar onderwijs vernieuwt (..)”. Maar nergens ook maar één andere reden voor feest dan slechts het zoveeljarig bestaan. Nergens wapenfeiten, zelfs geen valse borstklopperij. 155 jaar TU. Waar gaat het over? Geen feest- maar noodklok is aan de orde. Buikpijn kreeg ik ervan.
Wat is me zoal opgevallen in het schamele aantal jaartjes dat ik hier nu zit? Ik hoef niet eens kritisch te kijken. Zomaar uit de losse pols: hoe hoger het aantal eerstejaars met hun P in één jaar, hoe meer overheidsgeld de TU instroomt. Daarna krijgt de TU pas geld als de ir-titel is bereikt. Het toestaan van extra vijven is dus verleidelijk en inmiddels al te vaak gebeurd. Altijd ondersteund met bergen inhoudelijke, gegronde redenen – natuurlijk. Zou, eventueel, de kwaliteit van de opleiding hieronder lijden, misschien?
Scoringspercentages te laag? Als docent saboteer je hiermee de inkomstenstroom van de gehele faculteit. Tja, peins… dan voeg je toch een klein puntje extra toe? Van 4,5 naar 5,5 is 6.
Teveel vakken kun je halen met een trucje en uitgewerkte tentamens. Te gemakkelijk de student hiervan de schuld te geven. Gemak dient immers de mens, de student. Waar blijft hier het TU-brede universitaire beleid?
De participerende student sterft uit, samen met het interactieve college. Geen student bereidt colleges voor; zonder discussie heb je geen kennis nodig. Docenten glijden af naar de paplepel-techniek. Hoorcolleges zonder feedback prevaleren.
Natuurlijk, de TU zal ook haar positieve kanten hebben. TU-ingenieurs maken zich al vele jaren nuttig in de samenleving. Onderzoek levert vast nog steeds genoeg kennis en oplossingen om te renderen. Maar feest?
De MUB, de nieuwe bestuursstructuur, zegt ’top down’, studiefinanciering is keihard prestatiegebonden, de student denkt meer en meer als consument, Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen decentraliseert en de TU blinkt uit in schipperen en kwaliteitsloos centen kijken. Wie ziet de oplossing? Wat is de uitweg? College van bestuur heeft het antwoord: trui & feest!
Beste Nico, ik ga je stukkie stof wel halen hoor. Ik kan het best ergens voor gebruiken. Prometheus aankleden en ritueel verbranden, lijkt me zo.
Stijn van Leeuwen,
student civiele techniek
Comments are closed.