Het liet even op zich wachten, maar vorige week kwam het lustrumboek ‘OJV De Koornbeurs, 85 jaar’ toch uit. Naast wat smoelen van de huidige Koornbeursleden bevat het boekje anekdotes en historische verhalen van voorzitters, lustrumcommissies en leden.
Delen
br />
De jongerenvereniging die vooral bekend is om zijn eettafel blijkt in 1912 opgericht als een gereformeerde studentenvereniging, de ‘Sociëtas Studiosorum Reformatorum Delft’. Het gebouw De Koornbeurs werd na de oorlog de sociëteit, waardoor de vereniging meer een gezelligheidskarakter kreeg. Nadat het gereformeerde verenigingsdeel zich afsplitste in de CSR, ging de club zich in 1979 ‘SSRD’ noemen. Pas sinds vijf jaar luidt de naam officieel De Koornbeurs.
Over het pand meldt het boek ook de nodige wetenswaardigheden. De kelder schijnt zevenhonderd jaar oud te zijn, althans dat is gebleken uit ‘een analyse van de steensoorten en de maten van de bakstenen’. Daarmee zou het een van de oudste ruimten van Delft kunnen zijn. Immers, een groot gedeelte van Delft is tijdens de stadsbrand van 1536 afgebrand. Volgens het boek zijn er overigens ,,vergevorderde plannen om het gebouw eens goed te gaan onderhouden”.
Ook de rol van de Koornbeurs in het Delftse uitgaansleven wordt nog even belicht. De disco’s op vrijdag en zaterdag, de Underground en de Triangle, hebben net als de jam-sessies hun plaatsje verworven in de uitgaansscene. Vooral nadat de Eland gesloten is, loopt het tijdens deze avonden storm.
,,Onze open activiteiten lopen zo belachelijk goed dat we ons daar geen directe zorgen over hoeven maken”, schrijft ene Erik juichend. ,,Het gaat goed met de Koornbeurs.” (R.Z.)
Het liet even op zich wachten, maar vorige week kwam het lustrumboek ‘OJV De Koornbeurs, 85 jaar’ toch uit. Naast wat smoelen van de huidige Koornbeursleden bevat het boekje anekdotes en historische verhalen van voorzitters, lustrumcommissies en leden.
De jongerenvereniging die vooral bekend is om zijn eettafel blijkt in 1912 opgericht als een gereformeerde studentenvereniging, de ‘Sociëtas Studiosorum Reformatorum Delft’. Het gebouw De Koornbeurs werd na de oorlog de sociëteit, waardoor de vereniging meer een gezelligheidskarakter kreeg. Nadat het gereformeerde verenigingsdeel zich afsplitste in de CSR, ging de club zich in 1979 ‘SSRD’ noemen. Pas sinds vijf jaar luidt de naam officieel De Koornbeurs.
Over het pand meldt het boek ook de nodige wetenswaardigheden. De kelder schijnt zevenhonderd jaar oud te zijn, althans dat is gebleken uit ‘een analyse van de steensoorten en de maten van de bakstenen’. Daarmee zou het een van de oudste ruimten van Delft kunnen zijn. Immers, een groot gedeelte van Delft is tijdens de stadsbrand van 1536 afgebrand. Volgens het boek zijn er overigens ,,vergevorderde plannen om het gebouw eens goed te gaan onderhouden”.
Ook de rol van de Koornbeurs in het Delftse uitgaansleven wordt nog even belicht. De disco’s op vrijdag en zaterdag, de Underground en de Triangle, hebben net als de jam-sessies hun plaatsje verworven in de uitgaansscene. Vooral nadat de Eland gesloten is, loopt het tijdens deze avonden storm.
,,Onze open activiteiten lopen zo belachelijk goed dat we ons daar geen directe zorgen over hoeven maken”, schrijft ene Erik juichend. ,,Het gaat goed met de Koornbeurs.” (R.Z.)
Comments are closed.