Lekker zitten in geruisloze tuktuk

Meestal slalommen ze door de drukke straten van Bangkok, gehuld in een dikke zwarte mist. Maar sinds kort rijdt de tuktuk ook door de Hollandse straten van Zandvoort, Amsterdam en Den Haag. Ze rijden vooral de korte ritjes, waar ‘gewone’ taxi’s hun motor liever niet voor starten. “We kunnen de vraag bijna niet aan”, zegt Martijn Beversluis, een van de oprichters van de Tuktuk Company.

Zijn bedrijf haalt de driewielertaxi’s uit Thailand, om ze aan chauffeurs te verhuren die er in Nederland mee rondrijden. Binnen vier jaar willen ze wel iets aan het wagentje veranderen. “De brandstofprijzen blijven stijgen en de luchtkwaliteit in de stad is op dit moment een hot onderwerp”, legt Beversluis uit. Hij wil een schonere variant laten rijden. Bovendien passen de lange Nederlandse benen niet zo makkelijk in de Thaise taxi. Dennis Harte en Marijn van der Linden werken voor hun afstuderen bij industrieel ontwerpen aan een nieuwe tuktuk.

“Tijdens mijn stage in Sri Lanka zei ik al tegen mijn gastgezin dat ik de volgende tuktuk zou ontwerpen”, vertelt Harte. “Dus toen ik de oproep van de Tuktuk Company zag, dacht ik: dit kan geen toeval zijn.” Hij ontwerpt de binnenkant van de nieuwe tuktuk, terwijl Van der Linden vooral aan het ontwerp van de buitenkant werkt. Om hun eigen deel te kunnen ontwerpen, besloten ze eerst samen hoe de tuktuk er in grote lijnen uit moet zien. En dat hij elektrisch wordt.

Van den Linden: “Dat is schoon. En omdat tuktuks alleen korte ritjes maken, zijn ze altijd dicht bij een oplaadpunt. Als de accu na een uur of vijf op is, is de chauffeur toch wel aan pauze toe.” Kan hij ondertussen mooi de accu opladen. Dat kan volgens de afstudeerders in een kwartier, mits een nieuwe snellaadtechniek wordt gebruikt. Het bedrijf Epyon, opgericht door Delftse alumni, ontwikkelt deze technologie.

Het typische geluid van de tweetactmotor, waar de tuktuk zijn naam aan dankt, is de driewieler met elektromotor wel kwijt. “Hij wordt muisstil. Misschien gaan we nog geluid toevoegen, maar daar kunnen we nog een paar maanden over nadenken”, zegt Harte.

Een ander extraatje dat Harte in de tuktuk wil, is een scherm met informatie. Goed idee, vindt Beversluis. “Zo weet de passagier hoe laat zijn trein vertrekt of hoe duur het ritje is.” Hartes idee om via het systeem contact te leggen met passagiers uit andere tuktuks, vindt hij wat ver gaan. Beversluis: “Ik zou daar niet zoveel behoefte aan hebben. Maar na het uitgaan is het misschien wel leuk.”

De Thaise fabrikant maakt de wagens voor Nederland al iets groter dan gebruikelijk, maar nog zit de langere passagier bijna met zijn knieën naast zijn oren. “In de nieuwe tuktuk is het stoeltje daarom iets hoger ten opzichte van de bodem, waardoor je beter kunt zitten”, vertelt Harte. De meeste mensen althans. Van den Linden: “Ik ben nog steeds iets te lang. Voor mij blijft het gezellig en knus.”

Ook de buitenkant moet knus blijven, vinden de studenten. Dat is niet de eerste indruk die Van den Lindens ontwerptekening van een gladde en glimmende tuktuk geeft. “De vorm klopt, de materialen nog niet”, verklaart hij.

Van den Linden bedacht een transparante band rondom de wagen, waar makkelijk reclameposters ingeschoven kunnen worden. Nu nog wordt voor iedere reclame een nieuw zeil gemaakt om op het dak of aan de zijkant te spannen. Ook voor de grote lamp midden op de voorkant hebben de jongens een idee. Die mag officieel niet aan, maar ze kunnen hem in het nieuwe ontwerp gebruiken als punt om op te laden. “Alles om het wagentje vrolijk te houden. Het moet toch een beetje voelen of je op vakantie bent als je in een tuktuk stapt.”

Meestal slalommen ze door de drukke straten van Bangkok, gehuld in een dikke zwarte mist. Maar sinds kort rijdt de tuktuk ook door de Hollandse straten van Zandvoort, Amsterdam en Den Haag. Ze rijden vooral de korte ritjes, waar ‘gewone’ taxi’s hun motor liever niet voor starten. “We kunnen de vraag bijna niet aan”, zegt Martijn Beversluis, een van de oprichters van de Tuktuk Company.

Zijn bedrijf haalt de driewielertaxi’s uit Thailand, om ze aan chauffeurs te verhuren die er in Nederland mee rondrijden. Binnen vier jaar willen ze wel iets aan het wagentje veranderen. “De brandstofprijzen blijven stijgen en de luchtkwaliteit in de stad is op dit moment een hot onderwerp”, legt Beversluis uit. Hij wil een schonere variant laten rijden. Bovendien passen de lange Nederlandse benen niet zo makkelijk in de Thaise taxi. Dennis Harte en Marijn van der Linden werken voor hun afstuderen bij industrieel ontwerpen aan een nieuwe tuktuk.

“Tijdens mijn stage in Sri Lanka zei ik al tegen mijn gastgezin dat ik de volgende tuktuk zou ontwerpen”, vertelt Harte. “Dus toen ik de oproep van de Tuktuk Company zag, dacht ik: dit kan geen toeval zijn.” Hij ontwerpt de binnenkant van de nieuwe tuktuk, terwijl Van der Linden vooral aan het ontwerp van de buitenkant werkt. Om hun eigen deel te kunnen ontwerpen, besloten ze eerst samen hoe de tuktuk er in grote lijnen uit moet zien. En dat hij elektrisch wordt.

Van den Linden: “Dat is schoon. En omdat tuktuks alleen korte ritjes maken, zijn ze altijd dicht bij een oplaadpunt. Als de accu na een uur of vijf op is, is de chauffeur toch wel aan pauze toe.” Kan hij ondertussen mooi de accu opladen. Dat kan volgens de afstudeerders in een kwartier, mits een nieuwe snellaadtechniek wordt gebruikt. Het bedrijf Epyon, opgericht door Delftse alumni, ontwikkelt deze technologie.

Het typische geluid van de tweetactmotor, waar de tuktuk zijn naam aan dankt, is de driewieler met elektromotor wel kwijt. “Hij wordt muisstil. Misschien gaan we nog geluid toevoegen, maar daar kunnen we nog een paar maanden over nadenken”, zegt Harte.

Een ander extraatje dat Harte in de tuktuk wil, is een scherm met informatie. Goed idee, vindt Beversluis. “Zo weet de passagier hoe laat zijn trein vertrekt of hoe duur het ritje is.” Hartes idee om via het systeem contact te leggen met passagiers uit andere tuktuks, vindt hij wat ver gaan. Beversluis: “Ik zou daar niet zoveel behoefte aan hebben. Maar na het uitgaan is het misschien wel leuk.”

De Thaise fabrikant maakt de wagens voor Nederland al iets groter dan gebruikelijk, maar nog zit de langere passagier bijna met zijn knieën naast zijn oren. “In de nieuwe tuktuk is het stoeltje daarom iets hoger ten opzichte van de bodem, waardoor je beter kunt zitten”, vertelt Harte. De meeste mensen althans. Van den Linden: “Ik ben nog steeds iets te lang. Voor mij blijft het gezellig en knus.”

Ook de buitenkant moet knus blijven, vinden de studenten. Dat is niet de eerste indruk die Van den Lindens ontwerptekening van een gladde en glimmende tuktuk geeft. “De vorm klopt, de materialen nog niet”, verklaart hij.

Van den Linden bedacht een transparante band rondom de wagen, waar makkelijk reclameposters ingeschoven kunnen worden. Nu nog wordt voor iedere reclame een nieuw zeil gemaakt om op het dak of aan de zijkant te spannen. Ook voor de grote lamp midden op de voorkant hebben de jongens een idee. Die mag officieel niet aan, maar ze kunnen hem in het nieuwe ontwerp gebruiken als punt om op te laden. “Alles om het wagentje vrolijk te houden. Het moet toch een beetje voelen of je op vakantie bent als je in een tuktuk stapt.”