Lacrosse wants you

By now many students have probably seen guys and girls around campus playing with sticks that look like butterfly-nets, but if they’re not paying any attention to any butterflies flying around then for sure they’re playing lacrosse. 

Lacrosse, considered the oldest North American sport, dating from as early as the 5th century, was a game that Native American Indians played for fun but also as a means of resolving conflicts, healing the sick and developing strong, virile men. At that time, a lacrosse ‘team’ consisted of hundreds, or even thousands of players, with goals often set miles apart and one game lasting for as long as three days.

Since then lacrosse has undergone many modifications, with the first written rules appearing in the mid-19th century, yet nevertheless the main object of the game has remained unchanged: the player needs to shoot a rubber ball into the opponent’s goal. Today several variations of lacrosse are played around the world, including men’s and women’s field lacrosse, box lacrosse (played indoors), polocrosse (played on horseback) and beach lacrosse (3 against 3 players played on the beach).

Field lacrosse, the most common variation, is played outdoors on a football-sized field (100 x 55 m), with 10 players per team: a goalkeeper, three defenders, three midfielders and three attackers. Each player carries a lacrosse stick and wears protective equipment – helmet, gloves, elbow and chest pads. Up until the 1930s, all lacrosse was played on large fields outdoors; however, the owners of Canadian hockey arenas invented a compact, indoor version of the game, called box lacrosse, which meant that despite the severe winters in some lacrosse-playing countries the game could go on throughout the winter
The women’s game differs from men’s lacrosse in several ways, however. The most significant difference from the men’s game is the absence of body contact and protective equipment. Moreover, women’s lacrosse sticks are of a slightly different design, making it harder to catch a pass and run with the ball when it’s inside the stick’s pocket.

Traditionally, lacrosse has largely been played in Canada and the US, but recently the game has begun flourishing at the internatioanal level in many other parts of the world, particularly in Europe and east Asia, and including in the Netherlands as well, which now has a semi-professional ‘Netherlands Lacrosse League’. The sport is also growing in popularity at TU Delft, which has both men’s and women’s teams – the Delft Barons and Delft Diamonds. The Delft Barons compete at the highest level in the Netherlands and Delft Diamonds will start as a new team in the Netherlands Lacrosse League’s second division. Both clubs welcome new members.  

www.delftlacrosse.com
www.nllax.nl

If you’re interested in joining a lacrosse team at TU Delft or would just to see what this game is all about, both the Delft Barons and Delft Diamonds practice twice weekly – on Mondays (21:00-23:00) and Wednesdays (20:00-22:00) – on the fields of the TU Delft Sports Center.

Terecht. Zo vaak neem je geen afscheid van een rector magnificus die van hoog tot laag wordt gezien als een pater familias.

Tekenend was de manier waarop Fokkema de gouden Penning van Verdienste van de universiteit in ontvangst nam. Bestuursvoorzitter Dirk Jan van den Berg leidde het luchtig in, maar nog in het applaus frommelde Fokkema de penning in zijn zak en koerste richting zaal.

De net ex-rector had er op dat moment al het nodige op zitten. Complimenten van Van den Berg, die het wel wist als hij kon kiezen tussen een college van Fokkema (‘Hij neemt je mee in zijn betoog’) of van de door Fokkema bewonderde filosoof Wittgenstein (‘Bij hem zou je na afloop moeten uitvinden: wat kun je ermee?’). Hij gaf ook een schets van de verdiensten van Fokkema voor het onderzoek en voor de contacten binnen de TU, in de regio en in het buitenland. En vooral voor het verder kijken dan je eigen vak.

Daar kwamen videoboodschappen overheen van onder meer zijn promotor, de studentenraad, de mijnbouwstudievereniging en zijn chauffeurs. Het was bij de boodschap van minister Plasterk te danken aan technisch falen dat Fokkema niet nog meer in het zonnetje werd gezet.
Bij het doorwrochte college van keynote speaker prof. Susan Sterrett over Wittgenstein kon Fokkema even opladen. Daarna eerden de acht gastschrijvers uit zijn rectoraat en Verstegen en Stigter culturele projecten Fokkema met een boekje. Dat ging vergezeld van een lofrede door Tijs Goldschmidt, een van de schrijvers.

Na Fokkema’s eigen dies-rede was er helemaal geen ontsnappen meer aan. In vol ornaat, onder felle spots, gaf hij de rectorsketen aan zijn opvolger Karel Luyben. Twee snaakse opmerkingen bij die plechtigheid, prijzende woorden van Luyben en de penning van het cvb later was de show voorbij en kon hij dagdromen over een leven als gewoon hoogleraar.

Erik Huisman