Lachen om niks

Het verbeteren van het record kan niet moeilijk zijn, want dat staat op 63, weet Owee-bestuurslid Michiel Maassen. “Het Guinness Book of Records had geen interesse, maar we hebben er een notaris bij gehaald die een akte opmaakt, zodat het toch iets officieels heeft.” De notaris zal tijdens de sessie controleren of iedereen in de lach schiet.

“Lachen?”, zegt sessieleider Vibodha Barnard, met een vanzelfsprekende glimlach op zijn gezicht: “Lachen is ernstig gezond. Er gebeuren aantoonbaar fysieke dingen, kijk maar op internet. Het zorgt ervoor dat je lichaam stresshormonen opruimt, maakt het gelukshormoon endorfine aan en verlaagt je bloeddruk. Lachmeditatie verfrist lichaam en geest.”

Voor de gelegenheid is het plein afgezet met hekken. Bij de ingangen tellen medewerkers van de notaris de binnenstromende deelnemers, onder wie ook enkele toevallige passanten. Zelfs een clubje medewerkers van de C1000 meldt zich voor de sessie. “Het leuke is dat we gewoon worden doorbetaald”, lacht een van hen bij voorbaat. Niet alle eerstejaars lijken supergemotiveerd. “Het staat op het programma”, verklaart Rik Leeuwes nuchter zijn aanwezigheid. “We moeten iets te doen hebben”, voegt Tom Hoogkamer eraan toe.

Intussen beklimt voorganger Barnard het podium. “We gaan lachen om niks”, kondigt hij aan, waarna hij zelf meteen het goede voorbeeld geeft. Na een inleidend praatje klinkt er een belletje, de losmaakfase is begonnen: lichaam losmaken, nek losgooien, vanuit de buik klanken maken. Gekke bekken trekken tegen elkaar, kaken losschudden. Bij het tweede belletje volgt de eigenlijke lachfase. Voorganger Barnard moedigt de deelnemers voortdurend aan: “Blijf jezelf uitnodigen om te lachen.” Hij mengt zich .lachend – onder het publiek, waardoor de microfoon gaat rondzingen: “Ojee… ‘PIEP!’, hahaha!”

Het lachen gaat zittend verder. “Ga met je eigen aandacht naar binnen, naar je buik. Kijk of je dat giecheltje kan vinden. Als je ‘m vindt: laat ‘m naar buiten.”

Tijdens de afsluitende stiltefase zit iedereen met gesloten ogen op de grond. Een aantal minuten heerst er doodse stilte, ineens openbaren zich alle omgevingsgeluiden. Bij het laatste belletje is de sessie voorbij. “Het was erg ontspannend, ik voel mij een stuk fitter”, meent eerstejaars Rik Wessels. Sara Hlobil beaamt het, “maar ik kreeg er wel buikpijn van.” Tara van der Peet: “Af en toe lig je dubbel, dan houdt het weer even op en moet je opnieuw op gang komen.” Notaris Ton Buisman laat weten dat er 415 deelnemers zijn geteld, waarmee het wereldrecord een feit is. Nou ja, ‘wereldrecord’. Barnard: “Ik heb vaak voor grotere groepen gestaan, maar daar was geen notaris bij, dus dat telde niet als record.”

Jimmy Tigges

(Foto: Sam Rentmeester/FMAX)

Om de eerstejaars studenten ook op de laatste dag van de Owee tijdig uit hun bed te krijgen, had de organisatie een aardig ideetje: een wereldrecordpoging lachmeditatie, op het Bastiaansplein. Het verbeteren van het record kan niet moeilijk zijn, want dat staat op 63, weet Owee-bestuurslid Michiel Maassen. “Het Guinness Book of Records had geen interesse, maar we hebben er een notaris bij gehaald die een akte opmaakt, zodat het toch iets officieels heeft.” De notaris zal tijdens de sessie controleren of iedereen in de lach schiet.

“Lachen?”, zegt sessieleider Vibodha Barnard, met een vanzelfsprekende glimlach op zijn gezicht: “Lachen is ernstig gezond. Er gebeuren aantoonbaar fysieke dingen, kijk maar op internet. Het zorgt ervoor dat je lichaam stresshormonen opruimt, maakt het gelukshormoon endorfine aan en verlaagt je bloeddruk. Lachmeditatie verfrist lichaam en geest.”

Voor de gelegenheid is het plein afgezet met hekken. Bij de ingangen tellen medewerkers van de notaris de binnenstromende deelnemers, onder wie ook enkele toevallige passanten. Zelfs een clubje medewerkers van de C1000 meldt zich voor de sessie. “Het leuke is dat we gewoon worden doorbetaald”, lacht een van hen bij voorbaat. Niet alle eerstejaars lijken supergemotiveerd. “Het staat op het programma”, verklaart Rik Leeuwes nuchter zijn aanwezigheid. “We moeten iets te doen hebben”, voegt Tom Hoogkamer eraan toe.

Intussen beklimt voorganger Barnard het podium. “We gaan lachen om niks”, kondigt hij aan, waarna hij zelf meteen het goede voorbeeld geeft. Na een inleidend praatje klinkt er een belletje, de losmaakfase is begonnen: lichaam losmaken, nek losgooien, vanuit de buik klanken maken. Gekke bekken trekken tegen elkaar, kaken losschudden. Bij het tweede belletje volgt de eigenlijke lachfase. Voorganger Barnard moedigt de deelnemers voortdurend aan: “Blijf jezelf uitnodigen om te lachen.” Hij mengt zich .lachend – onder het publiek, waardoor de microfoon gaat rondzingen: “Ojee… ‘PIEP!’, hahaha!”

Het lachen gaat zittend verder. “Ga met je eigen aandacht naar binnen, naar je buik. Kijk of je dat giecheltje kan vinden. Als je ‘m vindt: laat ‘m naar buiten.”

Tijdens de afsluitende stiltefase zit iedereen met gesloten ogen op de grond. Een aantal minuten heerst er doodse stilte, ineens openbaren zich alle omgevingsgeluiden. Bij het laatste belletje is de sessie voorbij. “Het was erg ontspannend, ik voel mij een stuk fitter”, meent eerstejaars Rik Wessels. Sara Hlobil beaamt het, “maar ik kreeg er wel buikpijn van.” Tara van der Peet: “Af en toe lig je dubbel, dan houdt het weer even op en moet je opnieuw op gang komen.” Notaris Ton Buisman laat weten dat er 415 deelnemers zijn geteld, waarmee het wereldrecord een feit is. Nou ja, ‘wereldrecord’. Barnard: “Ik heb vaak voor grotere groepen gestaan, maar daar was geen notaris bij, dus dat telde niet als record.”

Jimmy Tigges

(Foto: Sam Rentmeester/FMAX)