Kop niet in het zand steken voor millenniumprobleem

Ir. F.A.M. Higler is de millenniumcoördinator van de TU. ,,Paniek over 1 januari 2000 is niet nodig, maar medewerkers moeten de kwestie wél serieus oppakken.”

Hij vindt het het toppunt van de ironie. Aan het eind van de technisch zo geavanceerde twintigste eeuw dreigt de bodem onder onze economie uit te vallen door een paar getallen. ,,Al onze zekerheden staan plotseling op losse schroeven”, zegt ir. F.A.M. Higler, adviseur van het college van bestuur en millenniumcoördinator.

Wat houdt het 2000-probleem nu precies in? Op 31 december 1999 zal een groot deel van de computers overspringen op 1 januari 1900 en niet op 1 januari 2000. Hierdoor kunnen er rare dingen gebeuren. Een lift bijvoorbeeld heeft een onderhoud-chip, die de lift stilzet als er pakweg twee jaar geen onderhoud is geweest. Verschijnt nu het getal 1900 in het systeem, dan zet de chip de lift onmiddellijk stil. Volgens de logica van de chip is er jaren geen onderhoud geweest.

Alle software maar ook video’s, laboratoriumapparatuur, kopieermachines, pacemakers en tekstverwerkers kunnen in 2000 voor problemen zorgen. Een computer bewaart bijvoorbeeld de recente versies van een bestand en wist de oudere. De files die aangemaakt worden in 2000 ziet het systeem aan voor versies uit 1900. De computer zal deze 1900-versies wissen omdat hij ze als ouder beschouwt dan de files van december 1999.
Betrouwbaarheid

Higler: ,,Het vervelende van de hele kwestie is dat je niet weet of jouw apparatuur en software die overstap naar 2000 kunnen maken. Zit er geen onderhoud-chip in jouw lift, dan heb je geen probleem. Alleen moet je daar wel zekerheid over hebben. Ik zie het millenniumprobleem vooral als een betrouwbaarheidscrisis. Je weet niet of je salaris nog overgemaakt wordt, of jouw netwerk plat gaat, of de supermarkt nog bevoorraad wordt en of de trein nog rijdt. En dat niet alleen: de onderzoeksopstelling van een aio, een wetenschappelijk medewerker of een hoogleraar kan eveneens ontregeld raken. Dat betekent dat hij of zij maanden achterop raakt.”

Op onzekerheid reageren mensen doorgaans op twee manieren: ze raken in paniek of ze negeren het probleem. De laatste reactie zie je volgens Higler het meest binnen de TU. ,,Mensen negeren iets wat zij niet kunnen oplossen. Om die reden gaan wij het nu anders aanpakken. Bij bijna iedere beheerseenheid is een millenniumcoördinator aangesteld. Iedereen met vragen over het 2000-probleem kan bij hem of haar aankloppen. Daarnaast zorgt de coördinator voor een gedetailleerde inventarisatie van de risico-objecten. Iedere TU medewerker – van caissière tot hoogleraar – moet een inventarisatieformulier invullen voor de eigen werkplek. Midden augustus moet deze inventarisatie zijn afgerond. Vervolgens bekijken wij welke oplossingen we de beheerseenheden en de medewerkers kunnen aanbieden.”
Krom

Higler vindt het de hoogste tijd om het millenniumprobleem bij de horens te vatten. Er is nu nog een jaar de tijd om bij leveranciers te informeren wat er met millenniumgevoelige software, laboratoriumapparatuur of computers moet gebeuren. Hij raadt aan om het contact met de leveranciers zoveel mogelijk schriftelijk te laten verlopen. ,,In principe zijn deze in juridisch opzicht meestal niet verantwoordelijk voor de moeilijkheden die in 2000 kunnen ontstaan. Maar beweert een leverancier dat er niets aan de hand is en je krijgt toch problemen, dan kun je hem aansprakelijk stellen.”

De TU levert eveneens diensten aan derden. Deze moeten ook in kaart gebracht worden om te zien waar de TU haar klanten op het millenniumvlak moet ondersteunen. ,,Hierbij denk ik niet alleen aan de financiële consequenties maar vooral aan de veiligheidsrisico’s. We moeten absoluut zeker zijn dat er geen menselijk leed uit een verkeerd datumveldje of een kromme chip voortkomt.”

Overigens ziet Higler ook een positieve kant aan dit millenniumprobleem. ,,Door de inventarisatie krijgen wij een overzicht van alle systemen die de TU gebruikt. Het is een goed moment om een start te maken met standaardisatie hiervan. Vier verschillende beveiligingssystemen op één campus is niet efficiënt en het is hoog tijd dat daarin verandering komt.”

Ir. F.A.M. Higler is de millenniumcoördinator van de TU. ,,Paniek over 1 januari 2000 is niet nodig, maar medewerkers moeten de kwestie wél serieus oppakken.”

Hij vindt het het toppunt van de ironie. Aan het eind van de technisch zo geavanceerde twintigste eeuw dreigt de bodem onder onze economie uit te vallen door een paar getallen. ,,Al onze zekerheden staan plotseling op losse schroeven”, zegt ir. F.A.M. Higler, adviseur van het college van bestuur en millenniumcoördinator.

Wat houdt het 2000-probleem nu precies in? Op 31 december 1999 zal een groot deel van de computers overspringen op 1 januari 1900 en niet op 1 januari 2000. Hierdoor kunnen er rare dingen gebeuren. Een lift bijvoorbeeld heeft een onderhoud-chip, die de lift stilzet als er pakweg twee jaar geen onderhoud is geweest. Verschijnt nu het getal 1900 in het systeem, dan zet de chip de lift onmiddellijk stil. Volgens de logica van de chip is er jaren geen onderhoud geweest.

Alle software maar ook video’s, laboratoriumapparatuur, kopieermachines, pacemakers en tekstverwerkers kunnen in 2000 voor problemen zorgen. Een computer bewaart bijvoorbeeld de recente versies van een bestand en wist de oudere. De files die aangemaakt worden in 2000 ziet het systeem aan voor versies uit 1900. De computer zal deze 1900-versies wissen omdat hij ze als ouder beschouwt dan de files van december 1999.
Betrouwbaarheid

Higler: ,,Het vervelende van de hele kwestie is dat je niet weet of jouw apparatuur en software die overstap naar 2000 kunnen maken. Zit er geen onderhoud-chip in jouw lift, dan heb je geen probleem. Alleen moet je daar wel zekerheid over hebben. Ik zie het millenniumprobleem vooral als een betrouwbaarheidscrisis. Je weet niet of je salaris nog overgemaakt wordt, of jouw netwerk plat gaat, of de supermarkt nog bevoorraad wordt en of de trein nog rijdt. En dat niet alleen: de onderzoeksopstelling van een aio, een wetenschappelijk medewerker of een hoogleraar kan eveneens ontregeld raken. Dat betekent dat hij of zij maanden achterop raakt.”

Op onzekerheid reageren mensen doorgaans op twee manieren: ze raken in paniek of ze negeren het probleem. De laatste reactie zie je volgens Higler het meest binnen de TU. ,,Mensen negeren iets wat zij niet kunnen oplossen. Om die reden gaan wij het nu anders aanpakken. Bij bijna iedere beheerseenheid is een millenniumcoördinator aangesteld. Iedereen met vragen over het 2000-probleem kan bij hem of haar aankloppen. Daarnaast zorgt de coördinator voor een gedetailleerde inventarisatie van de risico-objecten. Iedere TU medewerker – van caissière tot hoogleraar – moet een inventarisatieformulier invullen voor de eigen werkplek. Midden augustus moet deze inventarisatie zijn afgerond. Vervolgens bekijken wij welke oplossingen we de beheerseenheden en de medewerkers kunnen aanbieden.”
Krom

Higler vindt het de hoogste tijd om het millenniumprobleem bij de horens te vatten. Er is nu nog een jaar de tijd om bij leveranciers te informeren wat er met millenniumgevoelige software, laboratoriumapparatuur of computers moet gebeuren. Hij raadt aan om het contact met de leveranciers zoveel mogelijk schriftelijk te laten verlopen. ,,In principe zijn deze in juridisch opzicht meestal niet verantwoordelijk voor de moeilijkheden die in 2000 kunnen ontstaan. Maar beweert een leverancier dat er niets aan de hand is en je krijgt toch problemen, dan kun je hem aansprakelijk stellen.”

De TU levert eveneens diensten aan derden. Deze moeten ook in kaart gebracht worden om te zien waar de TU haar klanten op het millenniumvlak moet ondersteunen. ,,Hierbij denk ik niet alleen aan de financiële consequenties maar vooral aan de veiligheidsrisico’s. We moeten absoluut zeker zijn dat er geen menselijk leed uit een verkeerd datumveldje of een kromme chip voortkomt.”

Overigens ziet Higler ook een positieve kant aan dit millenniumprobleem. ,,Door de inventarisatie krijgen wij een overzicht van alle systemen die de TU gebruikt. Het is een goed moment om een start te maken met standaardisatie hiervan. Vier verschillende beveiligingssystemen op één campus is niet efficiënt en het is hoog tijd dat daarin verandering komt.”