Campus

Koortsdroom

Het Collectief wacht in haar tempel op resultaten. De oproep is al de deur uit. Iedere mens mag dromen, verlangens en belangrijke bezielingen insturen, toemailen of hard door de schoorsteen roepen. Al deze invoer bij elkaar, moet het allesomvattende antwoord geven op de Ultieme Vraag.

Onzin? De aanstaande millenniumwisseling wakkert heel wat religieuze, filosofische en technische dwaasheid aan. Een sceptische toeschouwer kan op dezelfde manier de nieuwste voorstelling van de Delftse Komedie bekijken. Onzinnig overdreven new age-denken over een gebeurtenis die de laatste maanden uit de schaduw van de al even opgeklopte eclips is gekropen. Aan de andere kant kun je de hype relativeren en te kijk zetten, met enige ambitie de afgelopen tweeduizend jaar te lijf gaan en fris toneel brengen. Dat laatste doet de Delftse Komedie zeker.

In de voorstelling ‘Millenniumkoortsdroom’ spelen negen studenten verschillende personages. Ieder met eigen verlangens, idealen en achtergrond. Samen in een afgeschermde Big Brotherachtige setting. Godzijdank zonder Ruud of kippen. Maar met een supercomputer, onderlinge spanning en de allesoverheersende vraag: zal het plan slagen? Zal er input komen? Zijn mensen bereid hun droom te delen? Zal de Ultieme Vraag beantwoord worden?

Het idealisme wint het van de kille techniek. Zoals aan het einde van deze eeuw het analoge weer terrein terugwint van het digitale. Een hoogtepunt uit de voorstelling is bijvoorbeeld een tijdloze liefdesverklaring. De tekst komt uit het Hooglied. Tiong Hok Tan draagt de bijbeltekst voor, ongeschonden actueel. Marco Borsato klinkt op de achtergrond. God meets Ewbank. En warempel, de twee millennia omspannende coalitie werkt. De liefde is even oprecht als kansloos, de zaal herkent.

Regisseur Mirjam Veldhuijzen-Van Zanten ging een paar maanden geleden zonder script aan de slag. Uit de audities rolden de spelers die al improviserend zelf het verhaal moesten maken. En waar dat vaak verzandt in – voor de kijker – niet te volgen ambities en pretenties, slaagde Veldhuijzen erin om de zijsprongen te bundelen tot een heldere collagevoorstelling.

De regisseur: ,,Ik denk dat we nu iets hebben dat mooi is. Een komedie met serieuze ondertoon. Vanaf het begin zijn we aan de haal gegaan met alles wat onze maatschappij te bieden heeft. Filosofie, religie, kunst, wetenschap, literatuur, poëzie.”

En dans, of ruimer gezien beweging. Veldhuijzen werkte samen met Edith Janssen – ,,Ik wil nu nooit meer zonder haar werken.” Janssen had een heel eigen visie op beweging. De spelers acteren vanuit hun fysiek, emoties worden omgezet in beweging. En alles zonder irritant te worden.

Natuurlijk is het bij amateurtoneel makkelijk om minpunten aan te geven. Niet alle acteurs zijn even universeel begaafd. Sommigen hebben meer moeite met bewegen dan anderen. En het decor had wel wat aansprekender gemogen. De supercomputer ziet eruit als een verzameling oude pc’s. Wat het ook is.

Maar gaat toneel niet om het uitbeelden van de verbeelding? Geen gezeur dus, vergeet de vorm en geniet van de inhoud.Morgen, zaterdag en zondag om 20.30 uur wordt de millenniumkoortsdroom uitgevoerd. En wie heeft er een decor nodig? Je voert het stuk gewoon op in de oude TU-bieb. Alleen al die laatste blik op een stukje van het afgelopen TU-millennium is 12,50 gulden waard. (Reserveren: 015-2126547).

Onzin? De aanstaande millenniumwisseling wakkert heel wat religieuze, filosofische en technische dwaasheid aan. Een sceptische toeschouwer kan op dezelfde manier de nieuwste voorstelling van de Delftse Komedie bekijken. Onzinnig overdreven new age-denken over een gebeurtenis die de laatste maanden uit de schaduw van de al even opgeklopte eclips is gekropen. Aan de andere kant kun je de hype relativeren en te kijk zetten, met enige ambitie de afgelopen tweeduizend jaar te lijf gaan en fris toneel brengen. Dat laatste doet de Delftse Komedie zeker.

In de voorstelling ‘Millenniumkoortsdroom’ spelen negen studenten verschillende personages. Ieder met eigen verlangens, idealen en achtergrond. Samen in een afgeschermde Big Brotherachtige setting. Godzijdank zonder Ruud of kippen. Maar met een supercomputer, onderlinge spanning en de allesoverheersende vraag: zal het plan slagen? Zal er input komen? Zijn mensen bereid hun droom te delen? Zal de Ultieme Vraag beantwoord worden?

Het idealisme wint het van de kille techniek. Zoals aan het einde van deze eeuw het analoge weer terrein terugwint van het digitale. Een hoogtepunt uit de voorstelling is bijvoorbeeld een tijdloze liefdesverklaring. De tekst komt uit het Hooglied. Tiong Hok Tan draagt de bijbeltekst voor, ongeschonden actueel. Marco Borsato klinkt op de achtergrond. God meets Ewbank. En warempel, de twee millennia omspannende coalitie werkt. De liefde is even oprecht als kansloos, de zaal herkent.

Regisseur Mirjam Veldhuijzen-Van Zanten ging een paar maanden geleden zonder script aan de slag. Uit de audities rolden de spelers die al improviserend zelf het verhaal moesten maken. En waar dat vaak verzandt in – voor de kijker – niet te volgen ambities en pretenties, slaagde Veldhuijzen erin om de zijsprongen te bundelen tot een heldere collagevoorstelling.

De regisseur: ,,Ik denk dat we nu iets hebben dat mooi is. Een komedie met serieuze ondertoon. Vanaf het begin zijn we aan de haal gegaan met alles wat onze maatschappij te bieden heeft. Filosofie, religie, kunst, wetenschap, literatuur, poëzie.”

En dans, of ruimer gezien beweging. Veldhuijzen werkte samen met Edith Janssen – ,,Ik wil nu nooit meer zonder haar werken.” Janssen had een heel eigen visie op beweging. De spelers acteren vanuit hun fysiek, emoties worden omgezet in beweging. En alles zonder irritant te worden.

Natuurlijk is het bij amateurtoneel makkelijk om minpunten aan te geven. Niet alle acteurs zijn even universeel begaafd. Sommigen hebben meer moeite met bewegen dan anderen. En het decor had wel wat aansprekender gemogen. De supercomputer ziet eruit als een verzameling oude pc’s. Wat het ook is.

Maar gaat toneel niet om het uitbeelden van de verbeelding? Geen gezeur dus, vergeet de vorm en geniet van de inhoud.Morgen, zaterdag en zondag om 20.30 uur wordt de millenniumkoortsdroom uitgevoerd. En wie heeft er een decor nodig? Je voert het stuk gewoon op in de oude TU-bieb. Alleen al die laatste blik op een stukje van het afgelopen TU-millennium is 12,50 gulden waard. (Reserveren: 015-2126547).

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.