‘The Kingdom’ van de Deense regisseur Lars von Trier doet met een lengte van ruim vierenhalf uur een flinke aanslag op het zitvlees. Voor de liefhebber valt er echter veel te genieten.
Delen
De film exploreert op eigenzinnige wijze het genre van de ziekenhuis-soapseries in een stijl die in de verte doet denken aan ‘Twin Peaks’ van David Lynch.
Het reilen en zeilen in een ziekenhuis is altijd een dankbaar onderwerp voor soapseries. Toen ‘Peyton Place’ in de jaren zestig werd uitgezonden, lag half Nederland te zwijmelen voor de buis. Een kwart eeuw later blijken kijkers er nog steeds warm voor te lopen, getuige het succes van ‘Medisch Centrum West’.
De ingredienten die het genre zijn populariteit verlenen zijn in de vierdelige serie van Lars von Trier, die hier als een lange film in de bioscoop is uitgebracht, volop aanwezig. Toch kunnen we hem niet onder dezelfde noemer plaatsen als ‘Medisch Centrum West’, want door de experimentele aanpak en de hilarische, zwartgallige ondertoon steekt ‘The Kingdom’ tegelijkertijd de draak met het genre.
Von Trier, die een aantal jaren geleden internationaal doorbrak met ‘Europa’, laat in zijn films realisme en surrealisme vloeiend in elkaar overlopen. Vergelijkbaar met hoe David Lynch dat bijvoorbeeld deed in ‘Twin Peaks’ en, in navolging daarvan, Gerardjan Rijnders in ‘Oude Tongen’. Het lijkt een trend van de jaren negentig, gedragen door regisseurs die een uitstapje maken naar het medium televisie, die zich niet klakkeloos schikken naar de gangbare genre-regels, maar er een persoonlijke draai aan geven.
In ‘The Kingdom’ worden we al in de openingsscene geconfronteerd met de ‘onderwereld’, want op de plek in Kopenhagen waar het ziekenhuis is opgetrokken bevond zich ooit een zompig moeras. In de ‘bovenwereld’ treffen we ogenschijnlijk een normaal ziekenhuis aan. De conflicten die zich daar afspelen lijken uit het leven gegrepen. Zo heeft een Zweedse neuro-chirurg die net is aangesteld de grootste moeite met de Deense cultuur. Een medicijnenstudent is verliefd op een verpleegster, maar zij niet op hem. En een oude vrouw simuleert tot ergernis van de medici dat haar arm verlamd is.
Gaandeweg begint de ‘onderwereld’ de ‘bovenwereld’ steeds meer te infiltreren. De neuro-chirurg heeft een medische blunder begaan en stelt alles in het werk om deze misstap te verdoezelen. De student die zich vrijwillig onderwerpt aan een slaaptest in het laboratorium, waar zijn geliefde toezicht houdt, krijgt de raarste nachtmerries. De oude vrouw is in de ban van de geest van een jong gestorven meisje die in het ziekenhuis rondwaart, en organiseert astrale sessies.
De ondermijning van de ‘bovenwereld’ door de ‘onderwereld’, wordt naar het einde toe volledig op de spits gedreven. Dat komt grotesk tot uitdrukking in het slotakkoord, waarin de minister het ziekenhuis aandoet voor een weliswaar aangekondigde, maar onverwachte inspectie.
De schokkerige camera waarmee de film is opgenomen, het grofkorrelige beeld en de roodbruine kleur waarin het celluloid is ondergedompeld geven ‘The Kingdom’ een onheilspellend karakter en wekken de indruk van een homevideo die in het geniep tot stand is gekomen. Vroeg of laat zal de serie wellicht op de televisie worden uitgezonden, maar de fijnproever zal daar niet op wachten.
Mannus van der Laan
‘The Kingdom’ van Lars von Trier is vr. 30 juni en za. 1 juli te zien in Filmhuis Delft, aanvang 22.00 uur.
‘The Kingdom’ van de Deense regisseur Lars von Trier doet met een lengte van ruim vierenhalf uur een flinke aanslag op het zitvlees. Voor de liefhebber valt er echter veel te genieten. De film exploreert op eigenzinnige wijze het genre van de ziekenhuis-soapseries in een stijl die in de verte doet denken aan ‘Twin Peaks’ van David Lynch.
Het reilen en zeilen in een ziekenhuis is altijd een dankbaar onderwerp voor soapseries. Toen ‘Peyton Place’ in de jaren zestig werd uitgezonden, lag half Nederland te zwijmelen voor de buis. Een kwart eeuw later blijken kijkers er nog steeds warm voor te lopen, getuige het succes van ‘Medisch Centrum West’.
De ingredienten die het genre zijn populariteit verlenen zijn in de vierdelige serie van Lars von Trier, die hier als een lange film in de bioscoop is uitgebracht, volop aanwezig. Toch kunnen we hem niet onder dezelfde noemer plaatsen als ‘Medisch Centrum West’, want door de experimentele aanpak en de hilarische, zwartgallige ondertoon steekt ‘The Kingdom’ tegelijkertijd de draak met het genre.
Von Trier, die een aantal jaren geleden internationaal doorbrak met ‘Europa’, laat in zijn films realisme en surrealisme vloeiend in elkaar overlopen. Vergelijkbaar met hoe David Lynch dat bijvoorbeeld deed in ‘Twin Peaks’ en, in navolging daarvan, Gerardjan Rijnders in ‘Oude Tongen’. Het lijkt een trend van de jaren negentig, gedragen door regisseurs die een uitstapje maken naar het medium televisie, die zich niet klakkeloos schikken naar de gangbare genre-regels, maar er een persoonlijke draai aan geven.
In ‘The Kingdom’ worden we al in de openingsscene geconfronteerd met de ‘onderwereld’, want op de plek in Kopenhagen waar het ziekenhuis is opgetrokken bevond zich ooit een zompig moeras. In de ‘bovenwereld’ treffen we ogenschijnlijk een normaal ziekenhuis aan. De conflicten die zich daar afspelen lijken uit het leven gegrepen. Zo heeft een Zweedse neuro-chirurg die net is aangesteld de grootste moeite met de Deense cultuur. Een medicijnenstudent is verliefd op een verpleegster, maar zij niet op hem. En een oude vrouw simuleert tot ergernis van de medici dat haar arm verlamd is.
Gaandeweg begint de ‘onderwereld’ de ‘bovenwereld’ steeds meer te infiltreren. De neuro-chirurg heeft een medische blunder begaan en stelt alles in het werk om deze misstap te verdoezelen. De student die zich vrijwillig onderwerpt aan een slaaptest in het laboratorium, waar zijn geliefde toezicht houdt, krijgt de raarste nachtmerries. De oude vrouw is in de ban van de geest van een jong gestorven meisje die in het ziekenhuis rondwaart, en organiseert astrale sessies.
De ondermijning van de ‘bovenwereld’ door de ‘onderwereld’, wordt naar het einde toe volledig op de spits gedreven. Dat komt grotesk tot uitdrukking in het slotakkoord, waarin de minister het ziekenhuis aandoet voor een weliswaar aangekondigde, maar onverwachte inspectie.
De schokkerige camera waarmee de film is opgenomen, het grofkorrelige beeld en de roodbruine kleur waarin het celluloid is ondergedompeld geven ‘The Kingdom’ een onheilspellend karakter en wekken de indruk van een homevideo die in het geniep tot stand is gekomen. Vroeg of laat zal de serie wellicht op de televisie worden uitgezonden, maar de fijnproever zal daar niet op wachten.
Mannus van der Laan
‘The Kingdom’ van Lars von Trier is vr. 30 juni en za. 1 juli te zien in Filmhuis Delft, aanvang 22.00 uur.
Comments are closed.