Kimchi voor kinderen

Menno van der Kamp had niets te doen, afgelopen zomer. Tot hij het aanplakbiljet zag van CISV (Children’s International Summer Villages), organisator van educatieve kinderkampen. “Ik werd meteen enthousiast. Ik wilde graag nieuwe culturen ontdekken en het leek me interessant om dat met kinderen te doen.”

Het educatieve zomerkamp waar Van der Kamp als begeleider van vier kinderen mee naartoe ging, was in Zuid-Korea. Van tevoren leerden ze elkaar al kennen. De student ging weekendjes weg met de elfjarigen, naar Madurodam en een Koreaans restaurant, om alvast te wennen aan het eten. “Sommige kinderen lustten niets anders dan patat en aardappels, dus dat was wel handig. Het Koreaanse eten – vooral de kimchi die overal bij geserveerd wordt – is soms aardig pittig.”



Toch waren die weekendjes vooral prettig om elkaar beter te leren kennen. “De kinderen waren heel verschillend. De één kwam van het Gelderse platteland en hield van spelen in de klei met zijn kaplaarzen aan, twee andere kinderen kwamen uit Amsterdam-Zuid en hielden van voetbal kijken.”

Tijdens het zomerkamp kregen ze niet alleen te maken met karakterverschillen, maar vooral met andere culturen. De 44 kinderen die deelnamen kwamen namelijk overal ter wereld vandaan. CISV is speciaal opgezet om al jong te ontdekken wat culturele diversiteit inhoudt.



Van der Kamp leerde zelf ook van die cultuurverschillen. “In het begin zei ik tegen de Japanse en Koreaanse leiding dat hun kinderen op moesten houden mijn kinderen te belagen. Ze reageerden vervolgens helemaal niet, omdat ze zich voor het blok gesteld voelden. Nadat ik het tactischer aanpakte, werkte het wel.”

De jongeren zetten de cultuurverschillen nog sneller aan de kant. “Mijn kinderen trokken zich niet zo veel aan van alle problemen en gingen gewoon naar de Japanners toe om meningsverschillen uit te praten. Daarna speelden ze weer verder.”

Die verschillende culturen werkten wel leerzaam, merkte Van der Kamp toen hij een educatief spel organiseerde in de vorm van een rechtbankscène. “We speelden dat een jongen een appel had gestolen omdat zijn moeder honger had. De kinderen waren advocaat of zaten in de jury. De Filipijnse jongeren begrepen niet hoe het was om zo arm te zijn dat je een appel moest stelen. Zij groeiden op in hoge kringen met een eigen butler. Voor hen was de rechtbankscène een eyeopener. Die verschillende gezichtspunten evalueerde ik dan weer met mijn Nederlandse groep.”

De student was soms verbaasd over de onderwerpen waarover hij sprak. “Het ene moment moest ik jongeren troosten omdat ze heimwee hadden, het andere moment sprak ik met hen over welke politieke partij nu beter was voor Nederland: het CDA of de PvdA. Dat laatste had ik niet verwacht van elfjarigen. Ze zitten tussen kind zijn en volwassen worden in.”



Na vier weken was het afscheid nemen een tranendal. “Die 44 kids waren heel hecht geworden. De Japanse kinderen huilden het hardst omdat ze zo open waren ontvangen en zich zo gewaardeerd voelden. Ik vond het ook ontzettend jammer om weg te gaan.”

Via Facebook heeft de student nog steeds veel contact met alle deelnemers. Hij bezocht een jeugdkampvriendin in Duitsland en wil nog naar Japan. “En mijn ‘eigen’ kinderen zie of spreek ik ook nog regelmatig.” De kinderen hebben ook veel contacten onderling. “Tijdens de aardbeving in Japan was iedereen heel erg bezorgd over hun Japanse vriendjes en vriendinnetjes. Japan was eerst alleen maar een land op de kaart voor hen. Dat is voor altijd veranderd.” 



CISV zoekt nog leiders voor de zomer 2012. Meer informatie op www.cisv.nl en kijk bij staf en leiding, of mail naar leiders.cisv@yahoo.com.

De student was met cabaretvereniging Abracadabaret van Sint Jansbrug bij een scoutingcomplex aan de ’s Gravenweg in Capelle aan den IJssel vanwege een weekendje weg.

Volgens de politie besloten zes mensen van de groep ’s ochtends rond vier uur te gaan vlotvaren op een aangrenzende sloot in het weiland rondom het scoutingterrein.

Vier van de zes namen plaats op een trekvlot, maar kwamen door onbekende oorzaak in het water terecht. De twee achtergebleven leden zagen dat slechts drie van hen uit het water konden komen en sprongen zelf in het water om de student te zoeken. Ze konden hem echter niet vinden.

De politie en de brandweer zochten vervolgens met twee duikteams in het water en met speurhonden op de kant naar de student. Het zicht voor de duikers werd echter bemoeilijkt door de duisternis, het ijs in de sloot en het feit dat het ondiep water was met veel modder.

Rond kwart over zes stopte de brandweer met zoeken. Volgens de officier van dienst van de brandweer, Ilka Schot, wordt na een uur de kans op overleving steeds kleiner vanwege het ijskoude water.

Duikers van het arrestatieteam van de politie Rotterdam-Rijnmond vonden de Delftse student drie uur later, rond half tien. Het persbericht van de politie vermeldt dat ‘onderzoek zal moeten uitwijzen wat de aanleiding is geweest van dit noodlottig overlijden, maar binnen de groep is wel sprake geweest van alcoholgebruik. In hoeverre dit van invloed is geweest en of daar bij het slachtoffer ook sprake van was, zal ook moeten blijken uit het onderzoek.’

Een woordvoerster van de politie meldt bij navraag dat er geen sectie meer wordt verricht en dat er geen verder onderzoek volgt. “Uit getuigenverklaringen is heel duidelijk gebleken dat het een noodlottig ongeval is geweest.”

De beheerder van het scoutingcomplex in Capelle aan den IJssel zegt in het AD boos te zijn. ,,Hier gelden regels. Na elf uur mogen mensen niet meer het terrein op en drank is buiten verboden. Allebei de regels zijn overtreden.” Het scoutingcomplex wil desgevraagd geen commentaar meer geven.