In pakhuis Las Palmas, Rotterdam, hangt sinds zondag >Play, a photographic record by Carel van Hees. Van Hees fotografeerde drie jaar lang Rotterdamse jongeren in hun vrije tijd.
Delen
Resultaat: een film, straatechte zwart-wit fotografie en oer-Rotterdams geluid: So… hallooo!!!
Fotograaf Carel van Hees bracht de afgelopen drie jaar door tussen Rotterdamse jongeren. Zwemmen in de Hofpleinfontein, boksen op de havenpier en schuifelen in een nachtclub. Drinken, blowen en slikken. Agressie, onmacht en liefde. Van Hees is zelf 47, op de vloer van de tentoonstellingszaal staat een songtekst uit zijn eigen jeugd: Bob Dylans Forever Young.
Voormalig pakhuis Las Palmas, naast hotel New York, is zonder tentoonstelling al een bezoek waard. Verweerde gevels, grote maten, een lift met schuifdeuren. Eén en al historie, tot aan de tentoonstellingszaal toe. Wie naar binnen wil, moet zijn kaartje tonen aan gepensioneerde trambestuurders van de RET.
>Play is een combinatie van fotografie en andere media. Tussen betonnen paddenstoelkolommen wordt op een serie schermen van een paar vierkante meter per stuk een non-stop reeks van 1500 dia’s geprojecteerd. Ook maakte Van Hees een korte film, een reeks radio-interviews op Radio Rijnmond, een website en een boek met foto’s en geluidsfragmenten. Op de flashy website kan de bezoeker commentaar leveren op de foto’s en geluidsfragmenten en lezen wat anderen van het materiaal vonden.
De korte film toont twee Marokkaanse boksertjes op het dak van Las Palmas. Twee killers die op elkaar inhakken tegen een decor van havenactiviteiten. Het gevecht eindigt onbeslist. Eén van de boksertjes is ook te horen op de cd die bij het fotoboek wordt geleverd. ,,Ik ben gaan boksen omdat al mijn broers boksen. Ik wil profbokser worden. Als ik met mijn broer over straat loop en meisjes kijken naar hem en zijn buikspieren… Ik wil ook die buikspieren, dat ze ook eens naar mij kijken, ik wil ook een beetje aandacht enzo…”
Koopgoot
Het boek bestaat uit 288 korrelige foto’s in zwart-wit, waarvan er 39 zijn voorzien van geluidsfragmenten. De radicale vormgeving stamt van KesselsKramer: alleen foto’s, geen tekst, behalve af en toe een nummertje dat verwijst naar een cd-track. Een deel van de fragmenten bestaat uit interviews van Ingrid Smits, die de afgelopen maanden werden uitgezonden door Radio Rijnmond. Audiokunstenaar Leo Annemaet mixte de interviews met geluiden van mobiele telefoons, heipalen en passerende trams. De rest van de tachtig minuten geluid nam Van Hees zelf op in uitgaansgelegenheden en op straat. Veel fragmenten bestaan uit korte monologen.
Het is bijzonder vermakelijk met een foto bij de hand iemands stem te horen. Menno, een roodharige jongen met sproeten die al zijn hele leven wordt gepest, klaagt over zijn beugel. ,,Alsof je een vangrail op je gezicht hebt.” Hij is één van de vijf jongeren wiens foto als poster wordt verkocht. Wie een scheur in de muur heeft, kan die voor een knaak bedekken met Menno’s beugel.
De mooiste fragmenten komen recht van de straat. Een prachtige mix van vreemde talen en slang. Pizzabezorgers die vertellen over stoplichten, schijnbewegingen en boetes. ,,Ik heb in één jaar meer dan tienduizend gulden boete betaald. Negentig gulden voor de stoep, negentig voor geen helm, vijfenveertig gulden voor gele plaatje…”
Tegenstellingen
Mooi zijn de tegenstellingen tussen fragmenten. Terwijl in het ene fragment de pizzabezorger vertelt hoe hij wordt beroofd door een Surinamer ‘met een snelle uitlaat en cilinder’, vertelt een achttienjarige delinquent in een ander fragment hoe hij zelf pizzabezorgers beroofde, inbraken pleegde en mensen geld afperste.
Terwijl de ene jongere droomt van liefde, gaat de ander voor seks. ,,Ik houd van getinte vrouwen, blonde vrouwen zijn preuts. Als je aan een brunette vraagt vanneh… ik wil in je reet neuken, dan zeggen ze: ja, doe het. Ik heb nooit een vaste vriendin gehad. Omdat ze niet houden waar ik van hou. Ik wil hard. Ik wil hardcore.”
Wie de smaak te pakken heeft van human interestfotografie, moet ook even naar de Kunsthal. Daar hangt sinds zondag werk van Manuel Alvarez Bravo. Tussen foto’s van Mexicaanse arbeiders, prijken veertien lijstjes met sfeervolle foto’s van Nederland in 1959. Ingetogen plaatjes: een jongen in een vrachtwagen met kaas, een meisjedat ondersteboven aan een klimrek hangt, vier knaapjes met fietsen. Het verschil met de skatende, scooterscheurende en dansende jongeren van veertig jaar later is levensgroot.
>Play, a photographic record by Carel van Hees. Tot en met 30 december in Las Palmas, Wilhelminakade 66 in Rotterdam. Info:
www.play-record.nl
In pakhuis Las Palmas, Rotterdam, hangt sinds zondag >Play, a photographic record by Carel van Hees. Van Hees fotografeerde drie jaar lang Rotterdamse jongeren in hun vrije tijd. Resultaat: een film, straatechte zwart-wit fotografie en oer-Rotterdams geluid: So… hallooo!!!
Fotograaf Carel van Hees bracht de afgelopen drie jaar door tussen Rotterdamse jongeren. Zwemmen in de Hofpleinfontein, boksen op de havenpier en schuifelen in een nachtclub. Drinken, blowen en slikken. Agressie, onmacht en liefde. Van Hees is zelf 47, op de vloer van de tentoonstellingszaal staat een songtekst uit zijn eigen jeugd: Bob Dylans Forever Young.
Voormalig pakhuis Las Palmas, naast hotel New York, is zonder tentoonstelling al een bezoek waard. Verweerde gevels, grote maten, een lift met schuifdeuren. Eén en al historie, tot aan de tentoonstellingszaal toe. Wie naar binnen wil, moet zijn kaartje tonen aan gepensioneerde trambestuurders van de RET.
>Play is een combinatie van fotografie en andere media. Tussen betonnen paddenstoelkolommen wordt op een serie schermen van een paar vierkante meter per stuk een non-stop reeks van 1500 dia’s geprojecteerd. Ook maakte Van Hees een korte film, een reeks radio-interviews op Radio Rijnmond, een website en een boek met foto’s en geluidsfragmenten. Op de flashy website kan de bezoeker commentaar leveren op de foto’s en geluidsfragmenten en lezen wat anderen van het materiaal vonden.
De korte film toont twee Marokkaanse boksertjes op het dak van Las Palmas. Twee killers die op elkaar inhakken tegen een decor van havenactiviteiten. Het gevecht eindigt onbeslist. Eén van de boksertjes is ook te horen op de cd die bij het fotoboek wordt geleverd. ,,Ik ben gaan boksen omdat al mijn broers boksen. Ik wil profbokser worden. Als ik met mijn broer over straat loop en meisjes kijken naar hem en zijn buikspieren… Ik wil ook die buikspieren, dat ze ook eens naar mij kijken, ik wil ook een beetje aandacht enzo…”
Koopgoot
Het boek bestaat uit 288 korrelige foto’s in zwart-wit, waarvan er 39 zijn voorzien van geluidsfragmenten. De radicale vormgeving stamt van KesselsKramer: alleen foto’s, geen tekst, behalve af en toe een nummertje dat verwijst naar een cd-track. Een deel van de fragmenten bestaat uit interviews van Ingrid Smits, die de afgelopen maanden werden uitgezonden door Radio Rijnmond. Audiokunstenaar Leo Annemaet mixte de interviews met geluiden van mobiele telefoons, heipalen en passerende trams. De rest van de tachtig minuten geluid nam Van Hees zelf op in uitgaansgelegenheden en op straat. Veel fragmenten bestaan uit korte monologen.
Het is bijzonder vermakelijk met een foto bij de hand iemands stem te horen. Menno, een roodharige jongen met sproeten die al zijn hele leven wordt gepest, klaagt over zijn beugel. ,,Alsof je een vangrail op je gezicht hebt.” Hij is één van de vijf jongeren wiens foto als poster wordt verkocht. Wie een scheur in de muur heeft, kan die voor een knaak bedekken met Menno’s beugel.
De mooiste fragmenten komen recht van de straat. Een prachtige mix van vreemde talen en slang. Pizzabezorgers die vertellen over stoplichten, schijnbewegingen en boetes. ,,Ik heb in één jaar meer dan tienduizend gulden boete betaald. Negentig gulden voor de stoep, negentig voor geen helm, vijfenveertig gulden voor gele plaatje…”
Tegenstellingen
Mooi zijn de tegenstellingen tussen fragmenten. Terwijl in het ene fragment de pizzabezorger vertelt hoe hij wordt beroofd door een Surinamer ‘met een snelle uitlaat en cilinder’, vertelt een achttienjarige delinquent in een ander fragment hoe hij zelf pizzabezorgers beroofde, inbraken pleegde en mensen geld afperste.
Terwijl de ene jongere droomt van liefde, gaat de ander voor seks. ,,Ik houd van getinte vrouwen, blonde vrouwen zijn preuts. Als je aan een brunette vraagt vanneh… ik wil in je reet neuken, dan zeggen ze: ja, doe het. Ik heb nooit een vaste vriendin gehad. Omdat ze niet houden waar ik van hou. Ik wil hard. Ik wil hardcore.”
Wie de smaak te pakken heeft van human interestfotografie, moet ook even naar de Kunsthal. Daar hangt sinds zondag werk van Manuel Alvarez Bravo. Tussen foto’s van Mexicaanse arbeiders, prijken veertien lijstjes met sfeervolle foto’s van Nederland in 1959. Ingetogen plaatjes: een jongen in een vrachtwagen met kaas, een meisjedat ondersteboven aan een klimrek hangt, vier knaapjes met fietsen. Het verschil met de skatende, scooterscheurende en dansende jongeren van veertig jaar later is levensgroot.
>Play, a photographic record by Carel van Hees. Tot en met 30 december in Las Palmas, Wilhelminakade 66 in Rotterdam. Info:
www.play-record.nl
Comments are closed.