Kazerne Knaller

Grote schijnwerpers benadrukken het partyterrein. De poort bestaat uit een groot opgeblazen springkussen in de vorm van een omega. Verklede mensen stromen toe van alle kanten. Virgiel viert haar 22ste lustrum, twee weken lang een megafeest.

In de rij voor entree, garderobe en munten klinkt wat gezucht en geklaag, maar zodra een team van vrolijke mensen de jassen overneemt ontkom je er niet meer aan. Het is één grote gezelligheid in de onwijs grote dansloods. Dat het een maand geleden nog een grote kale hal was, is bijna niet te geloven. De ruimte is opgedeeld in verschillende zalen, inclusief vides, barretjes en een lichtgevende dansvloer met vissen erin. Er is echt heel goed geklust de afgelopen weken. Dat er nog geverfd is op de dag van de opening is iedereen alweer vergeten. Alles ziet er zo goed uit. Er is een ruimte die precies lijkt op de sociëteitszaal. De houten vloer, houten bar, zelfs de verlichting is een kopie van het origineel. In die zaal is er geen muziek. Een jongen achter de bar vertelt trots: “We gaan iedere avond als eerste open en sluiten als laatste.” Dat is mooi, dan kan ik eerst de andere zalen gaan bekijken. Aan de overkant zit een grote donkere dancezaal. Echt gedanst wordt er nog niet. Iedereen staat rustig een biertje te drinken en naar elkaars outfit te gluren. Het is een gemengde setting. Veel meisjes met kroontjes, cowboys, een groepje verkleed als Ronald McDonalds en wat verdwaalde Arabieren op een vliegend tapijt. Het thema doet er geloof ik niet zo toe. Naast de dancezaal is het sigaren roken en cocktails drinken in de HaVaNatbar. Het is er supergezellig, maar de zaal er tegenover overtreft alles. In de ‘kuub’, zoals de hippe club heet, staan overal reusachtige kubussen met verschillende kleuren licht erin. “Het zijn vloeistofcontainers met geschakeld licht erin”, laat ik mij vertellen door Floor. “En mijn zusje heeft het beton van de bar gestort!” Verder is het plafond versierd met ledverlichting. In de hoek speelt een liveband. Even gaat het fout in de bar, en staat de vloer helemaal blank, maar wanneer gespierde mannen – â la Coca Cola Light Break – met een ingenieus trekkersysteem de vloer in no time droog maken, staat het weer bomvol in de kuub. Nu met een dj die de menigte aan het dansen krijgt. In de livezaal gaat het publiek los op Raak, de populaire band van Virgiel.

Wanneer ik me eenmaal heb laten verrassen door het geweldige pand maakt het eigenlijk niet meer uit waar ik ben. Overal wordt gedanst, gedronken en gesjanst.

Als de volgende dag het geluid van dweilorkesten en hoempapa’s van Koninginnedag door mijn slaapkamerraam zetten, zweer ik alcohol voor altijd af…

Twee dagen later sta ik wederom in de rij bij een oude brandweerkazerne te Delft-zuid. (CD)

@01 infoblokje:Weet je een feest? Mail carinedokter@hotmail.com

Koninginnenacht. In de binnenstad is het rustig en de Oude Delft is uitgestorven. Delft-zuid is the place to be. De oude brandweerkazerne dreunt. Grote schijnwerpers benadrukken het partyterrein. De poort bestaat uit een groot opgeblazen springkussen in de vorm van een omega. Verklede mensen stromen toe van alle kanten. Virgiel viert haar 22ste lustrum, twee weken lang een megafeest.

In de rij voor entree, garderobe en munten klinkt wat gezucht en geklaag, maar zodra een team van vrolijke mensen de jassen overneemt ontkom je er niet meer aan. Het is één grote gezelligheid in de onwijs grote dansloods. Dat het een maand geleden nog een grote kale hal was, is bijna niet te geloven. De ruimte is opgedeeld in verschillende zalen, inclusief vides, barretjes en een lichtgevende dansvloer met vissen erin. Er is echt heel goed geklust de afgelopen weken. Dat er nog geverfd is op de dag van de opening is iedereen alweer vergeten. Alles ziet er zo goed uit. Er is een ruimte die precies lijkt op de sociëteitszaal. De houten vloer, houten bar, zelfs de verlichting is een kopie van het origineel. In die zaal is er geen muziek. Een jongen achter de bar vertelt trots: “We gaan iedere avond als eerste open en sluiten als laatste.” Dat is mooi, dan kan ik eerst de andere zalen gaan bekijken. Aan de overkant zit een grote donkere dancezaal. Echt gedanst wordt er nog niet. Iedereen staat rustig een biertje te drinken en naar elkaars outfit te gluren. Het is een gemengde setting. Veel meisjes met kroontjes, cowboys, een groepje verkleed als Ronald McDonalds en wat verdwaalde Arabieren op een vliegend tapijt. Het thema doet er geloof ik niet zo toe. Naast de dancezaal is het sigaren roken en cocktails drinken in de HaVaNatbar. Het is er supergezellig, maar de zaal er tegenover overtreft alles. In de ‘kuub’, zoals de hippe club heet, staan overal reusachtige kubussen met verschillende kleuren licht erin. “Het zijn vloeistofcontainers met geschakeld licht erin”, laat ik mij vertellen door Floor. “En mijn zusje heeft het beton van de bar gestort!” Verder is het plafond versierd met ledverlichting. In de hoek speelt een liveband. Even gaat het fout in de bar, en staat de vloer helemaal blank, maar wanneer gespierde mannen – â la Coca Cola Light Break – met een ingenieus trekkersysteem de vloer in no time droog maken, staat het weer bomvol in de kuub. Nu met een dj die de menigte aan het dansen krijgt. In de livezaal gaat het publiek los op Raak, de populaire band van Virgiel.

Wanneer ik me eenmaal heb laten verrassen door het geweldige pand maakt het eigenlijk niet meer uit waar ik ben. Overal wordt gedanst, gedronken en gesjanst.

Als de volgende dag het geluid van dweilorkesten en hoempapa’s van Koninginnedag door mijn slaapkamerraam zetten, zweer ik alcohol voor altijd af…

Twee dagen later sta ik wederom in de rij bij een oude brandweerkazerne te Delft-zuid. (CD)

@01 infoblokje:Weet je een feest? Mail carinedokter@hotmail.com