Customize Consent Preferences

We use cookies to help you navigate efficiently and perform certain functions. You will find detailed information about all cookies under each consent category below.

The cookies that are categorized as "Necessary" are stored on your browser as they are essential for enabling the basic functionalities of the site. ... 

Always Active

Necessary cookies are required to enable the basic features of this site, such as providing secure log-in or adjusting your consent preferences. These cookies do not store any personally identifiable data.

No cookies to display.

Functional cookies help perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collecting feedback, and other third-party features.

No cookies to display.

Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics such as the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.

No cookies to display.

Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.

No cookies to display.

Advertisement cookies are used to provide visitors with customized advertisements based on the pages you visited previously and to analyze the effectiveness of the ad campaigns.

No cookies to display.

Campus

Intensive Care

,,Deze is net binnengekomen: een houtsnip met een dik oog.” Yvonne van Willigen is een van de vrijwilligers van de Vogel- en Egelopvang Delft in de Delftse Hout. Er is een tekort aan vrijwilligers, terwijl het weer drukke tijden zijn.

De houtsnip is ondergebracht op de blauwe afdeling: een verwarmde ruimte waarin ook het kantoortje is ondergebracht zodat intensive gecared kan worden. Zodra de houtsnip aan de beterende hand is, mag hij naar de groene afdeling. Deze is behoorlijk vol: alleen een plaatsje naast een gescalpeerde duif behoort nog tot de mogelijkheden.

Van Willigen: ,,Op dit moment komen er vooral egeltjes binnen die hun moeder kwijt zijn.” De egels hebben hun eigen afdeling: afdeling geel. Ze delen deze momenteel met twee knobbelzwanen: een met darmontsteking en een die zich heeft verwond aan de bovenleiding van een spoorlijn.

In een hoek van de ruimte zit een kraai. Hij zit niet vast maar is te zwak om weg te vliegen. ,,Deze kraai heeft broodveren”, legt Van Willigenburg uit. ,,Witte veren die snel afbreken. Als aan kraaien brood gevoerd wordt, ontwikkelen ze deze zwakke veren.”

In de achtertuin van het gebouwtje bevinden zich de buitenkooien. ,,Dit is het laatste stadium van het verblijf. De meeste dieren worden daarna losgelaten, op een paar uitzonderingen na. Eenden bijvoorbeeld worden naar een andere plaats gereden, anders blijven ze in de buurt van het opvangcentrum hangen.”

Een graag geziene bezoeker op het opvangcentrum is Krompootje: een gehandicapte blauwe reiger. Een rondje om het gebouw leert dat Krompootje in geen velden of wegen te bekennen is.

Een blik in ‘De Penneveer’, het maandblad van het opvangcentrum, leert dat jaarlijks zo’n 2000 dieren bij het centrum worden gebracht. Het is stevig aanpoten voor Van Willigenburg en haar collega’s. En dan is het niet aardig van Krompootje dat hij niet even gedag komt zeggen.

De houtsnip is ondergebracht op de blauwe afdeling: een verwarmde ruimte waarin ook het kantoortje is ondergebracht zodat intensive gecared kan worden. Zodra de houtsnip aan de beterende hand is, mag hij naar de groene afdeling. Deze is behoorlijk vol: alleen een plaatsje naast een gescalpeerde duif behoort nog tot de mogelijkheden.

Van Willigen: ,,Op dit moment komen er vooral egeltjes binnen die hun moeder kwijt zijn.” De egels hebben hun eigen afdeling: afdeling geel. Ze delen deze momenteel met twee knobbelzwanen: een met darmontsteking en een die zich heeft verwond aan de bovenleiding van een spoorlijn.

In een hoek van de ruimte zit een kraai. Hij zit niet vast maar is te zwak om weg te vliegen. ,,Deze kraai heeft broodveren”, legt Van Willigenburg uit. ,,Witte veren die snel afbreken. Als aan kraaien brood gevoerd wordt, ontwikkelen ze deze zwakke veren.”

In de achtertuin van het gebouwtje bevinden zich de buitenkooien. ,,Dit is het laatste stadium van het verblijf. De meeste dieren worden daarna losgelaten, op een paar uitzonderingen na. Eenden bijvoorbeeld worden naar een andere plaats gereden, anders blijven ze in de buurt van het opvangcentrum hangen.”

Een graag geziene bezoeker op het opvangcentrum is Krompootje: een gehandicapte blauwe reiger. Een rondje om het gebouw leert dat Krompootje in geen velden of wegen te bekennen is.

Een blik in ‘De Penneveer’, het maandblad van het opvangcentrum, leert dat jaarlijks zo’n 2000 dieren bij het centrum worden gebracht. Het is stevig aanpoten voor Van Willigenburg en haar collega’s. En dan is het niet aardig van Krompootje dat hij niet even gedag komt zeggen.

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.