Ik hoor niets, ik hoor niets!

Een cordon flyeraars staat maandagochtend strategisch opgesteld voor de ingang van de aula om de handen van argeloze voorbijgangers vol te stoppen met reclamefolders van Koornbeurs, jongerencentrum Speakers en een bandenplaksetje van Pink Elephant.

Binnen krioelen tientallen eerstejaars in zwaar gesponsorde rode, blauwe of gele T-shirts door elkaar heen. De gele rugzakken die elke nieuweling krijgt, liggen hoog opgestapeld in een hoek van de foyer. Voor de informatiebalie staat een flinke rij. Het is warm en een gekruide zweetlucht vult de neusgaten.

Een enkele individualistisch ingestelde student hangt eenzaam en enigszins verloren tegen de muur. ,,Wat doe ik hier?”, lijkt hij zich af te vragen. De populatie bestaat vooral uit een zeer homogene massa: jonge, blanke en veelal blonde mannen die met veel ijver en enthousiasme hun ingestudeerde liederen ten gehore brengen.

Op de trappen naar het auditorium vuren de diverse groepen van de verschillende faculteiten gezangen op elkaar af. Een oorverdovend lawaai klinkt uit de jonge keeltjes. Alleen de oneliners zijn verstaanbaar: ‘Fokker failliet’, ‘ik hoor niets, ik hoor niets’, ‘Fysica, we love you’, ‘Fysici zijn radioactief’.

De aankomende io’ers hebben het slim bekeken. Net als vorig jaar slaan ze om het hardst op plastic jerrycans en blazen op fluitjes. Dat werkt veel beter dan al die ongetwijfeld schitterende maar onverstaanbare liedjes en het is fijner voor de stembanden.

Een grote en luidruchtige groep in gele T-shirts gehulde civielers is veel te vroeg in het auditorium aanwezig en moet vertrekken. Hilariteit als ze afdruipen en aanleiding voor nieuw geschal: ,,Wij zijn de boeren kwijt.” Technische Natuurkunde oefent nog maar eens de wave en even verderop wordt het spandoek ‘TB or not TB’ in de lucht gestoken.

Tijdens het officiële gedeelte blijken de groentjes nog vertederend braaf. Na een luid applaus krijgt rector Wakker de zaal probleemloos stil. Hij heet de nieuwelingen welkom in een weinig spannende toespraak die koren op de molen is van de nieuwe lichting. ,,Het is een biologisch gegeven dat een academisch gevormd mens leren combineert met participeren in het verenigingsleven, sociale contacten en diverse activiteiten”, stelt hij cryptisch. Feesten dus! Dat laten de eerstejaars zich geen tweede keer zeggen. Ze trekken de stad in voor de Owee. De individualist is inmiddels ook alweer vertrokken. Naar huis.

Een cordon flyeraars staat maandagochtend strategisch opgesteld voor de ingang van de aula om de handen van argeloze voorbijgangers vol te stoppen met reclamefolders van Koornbeurs, jongerencentrum Speakers en een bandenplaksetje van Pink Elephant.

Binnen krioelen tientallen eerstejaars in zwaar gesponsorde rode, blauwe of gele T-shirts door elkaar heen. De gele rugzakken die elke nieuweling krijgt, liggen hoog opgestapeld in een hoek van de foyer. Voor de informatiebalie staat een flinke rij. Het is warm en een gekruide zweetlucht vult de neusgaten.

Een enkele individualistisch ingestelde student hangt eenzaam en enigszins verloren tegen de muur. ,,Wat doe ik hier?”, lijkt hij zich af te vragen. De populatie bestaat vooral uit een zeer homogene massa: jonge, blanke en veelal blonde mannen die met veel ijver en enthousiasme hun ingestudeerde liederen ten gehore brengen.

Op de trappen naar het auditorium vuren de diverse groepen van de verschillende faculteiten gezangen op elkaar af. Een oorverdovend lawaai klinkt uit de jonge keeltjes. Alleen de oneliners zijn verstaanbaar: ‘Fokker failliet’, ‘ik hoor niets, ik hoor niets’, ‘Fysica, we love you’, ‘Fysici zijn radioactief’.

De aankomende io’ers hebben het slim bekeken. Net als vorig jaar slaan ze om het hardst op plastic jerrycans en blazen op fluitjes. Dat werkt veel beter dan al die ongetwijfeld schitterende maar onverstaanbare liedjes en het is fijner voor de stembanden.

Een grote en luidruchtige groep in gele T-shirts gehulde civielers is veel te vroeg in het auditorium aanwezig en moet vertrekken. Hilariteit als ze afdruipen en aanleiding voor nieuw geschal: ,,Wij zijn de boeren kwijt.” Technische Natuurkunde oefent nog maar eens de wave en even verderop wordt het spandoek ‘TB or not TB’ in de lucht gestoken.

Tijdens het officiële gedeelte blijken de groentjes nog vertederend braaf. Na een luid applaus krijgt rector Wakker de zaal probleemloos stil. Hij heet de nieuwelingen welkom in een weinig spannende toespraak die koren op de molen is van de nieuwe lichting. ,,Het is een biologisch gegeven dat een academisch gevormd mens leren combineert met participeren in het verenigingsleven, sociale contacten en diverse activiteiten”, stelt hij cryptisch. Feesten dus! Dat laten de eerstejaars zich geen tweede keer zeggen. Ze trekken de stad in voor de Owee. De individualist is inmiddels ook alweer vertrokken. Naar huis.