‘Ik heb een lange adem’

In juli 2015 gaat u met pensioen. Tot die tijd gaat u de ondernemingsraad (or) in. Waarom?
“Ik stond als lijstduwer op de lijst van Abvakabo FNV, nummer 20 van de 21 kandidaten. Ik heb veel voorkeursstemmen gehad. Ik vind dat ik dan een flinke jongen moet zijn en de or in moet. Dat is niet te combineren met het VLO-voorzitterschap.”

Bent u zo populair?
“Nee, dat is het niet. Maar mijn naamsbekendheid is door belangenbehartiging redelijk groot.”

Wat hebt u bereikt de afgelopen jaren?
“Er is een akkoord over de werkkostenregeling (zie pagina 7) en we hebben een redelijk fatsoenlijk sociaal plan. Maximaal resultaat, binnen de mogelijkheden van de huidige tijd.”

Waarover bent u minder tevreden?
“We zijn al drie jaar bezig met kinderopvang op de campus. Nu liggen de plannen weer bij de gemeente. Had dat niet eerder gekund? De TU zet er in overleg met de bonden al jaren geld voor opzij. We kunnen gouden bedjes neerzetten.”

Frustrerend?
“Nee, hoor. Ik heb een lange adem. Dat heb ik wel geleerd. Met mobiliteit van medewerkers zijn we ook lang bezig. We zetten al jaren geld opzij voor een mobiliteitsportal, waarop medewerkers die een andere baan willen, hun gegevens kunnen invullen. De mensen erachter zoeken in de organisatie naar mogelijkheden. De software kun je gewoon kopen. Maar dat gebeurt niet. We hebben niet eens zicht op alle vacatures. Ons vacaturebeleid is een gunbeleid geworden. Komt er ergens een plek vrij, dan kennen ze nog wel iemand. Ik zie nauwelijks vacatures voorbij komen.”

Hoe beoordeelt u de TU als werkgever?
“We hebben een heel goede werkgever. De arbeidsvoorwaarden zijn goed, vergeleken met anderen. Maar natuurlijk zijn er veel mindere dingen. Ik noem het verkeerde gebruik van de R&O-cyclus. Die wordt vaak gebruikt als middel voor ontslag, via slechte beoordelingen. Terwijl je een medewerker ook de kans kunt geven om binnen de organisatie een functie te vinden die beter bij hem past. Het wordt allemaal erg afhankelijk van het inzicht van één leidinggevende. Het is niet tegen de regels, maar het is me een doorn in het oog.”