Ik ga altijd voor de tien

/strong>

,,Of ik talent heb?” Tjon Soei Len schiet in de lach: ,,Nu moet ik of heel verlegen doen of arrogant zijn. Ik denk dat ik een uitschieter ben.” Zeven jaar geleden verliet de 24-jarige zijn geboorteland Suriname om aan de TU scheikundige technologie te studeren. Op het vwo onderscheidde hij zich vooral door zijn hoge cijfers. ,,Die zijn iets lager sinds ik allerlei nevenactiviteiten verricht. Mijn gemiddelde ligt nu rond de 7,7.”

Tjon Soei Len, die zijn studie financiert door te werken, organiseerde in 1997 de Surinaamse variant van de Delftse Bedrijvendagen. Het afgelopen jaar liep hij stage. Eerst drie maanden bij Monitor Company, een prestigieus adviesbureau in Londen, gevolgd door een technische stage in Suriname om tot slot een halfjaar als stagiair werkzaam te zijn bij Bayer in Pittsburg.

,,De eerste stage was het leukst”, zegt hij. ,,Ik houd van business en bij Monitor werken de beste mensen. Dat is heel stimulerend. Als je topsport wil bedrijven, moet je ook met topsporters trainen.”

Hun ambities steken de studenten niet onder stoelen of banken. ,,Ik ga altijd voor de tien”, zegt Tjon Soei Len. Ook lucht- en ruimtevaartstudent Chahal wil alles wat hij doet goed doen. Het liefst perfect. Ze willen allebei graag de prijs winnen, een summer course aan Harvard en een in aanmaak zijnde kunstwerk.

De criteria voor deelname aan de competitie zijn niet mis: de student moet zich onderscheiden door bijzondere studieprestaties en/of bijzondere prestaties tijdens een stage. Daarnaast kijkt de jury naar organisatie- en bestuurlijk talent, een ‘grensverleggende’ instelling en een goede beheersing van de Engelse taal. De organisatie zal zes finalisten selecteren. Uiteindelijk vallen twee studenten in de prijzen.

De jongens namen zelf de stap naar hun decaan om zich aan te melden voor de ‘wedstrijd’. ,,Ik was altijd al het slimste jongetje van de klas”, zegt de van oorsprong Indiase Chahal zonder valse bescheidenheid. Zijn cijferscore ligt gemiddeld tussen de acht en de tien. Tijdens zijn stage bij vliegtuigfabrikant Boeing in Long Beach kreeg hij een diploma voor zijn werk, het toepassen van een aantal criteria op de besturing van de militaire luchtvaart.

In Delft heeft Chahal zich als student-lid van de projectonderwijs-coördinatiecommissie ingezet voor het projectonderwijs aan zijn faculteit. Ten slotte volgt de 24-jarige, die als iedere student bijbaantjes en hobby’s heeft, een tweede studie economie aan de Erasmusuniversiteit. ,,Ik moet heel goed plannen”, geeft hij toe.

Voetstuk

Echo (expertisecentrum allochtonen hoger onderwijs), wil met deprijsvraag aandacht vestigen op allochtoon talent. Dat moet andere allochtonen tevens stimuleren om te gaan studeren. Volgens ECHO is er veel aandacht voor allochtonen en onderwijs, maar meestal gaat dat over problemen. Door initiatieven waarbij jongens (en meisjes) als Chahal en Tjon Soei Len op een voetstuk worden geplaatst, kan ook de positieve kant van het verhaal worden verteld.

Tjon Soei Len: ,,De berichtgeving over allochtonen gaat vaak over problemen. Maar zeg nou zelf, wat is interessanter: Marokkaanse jongeren die vechten met de politie of studenten die een prijs krijgen?”

Chahal wil een voorbeeld zijn voor andere nieuwkomers. ,,In mijn kennissenkring zijn veel mensen intelligent genoeg om te studeren, maar ze doen het niet. Dat vind ik jammer.” Positieve aandacht kan geen kwaad, vindt hij. ,,Vaak hebben ‘buitenlanders’ het idee dat je een soort Einstein moet zijn om te kunnen studeren, dat is natuurlijk onzin. Dat beeld moet nodig worden bijgesteld.”

Hijzelf voelt zich thuis op de universiteit: ,,Ik word niet als allochtoon gezien, de faculteit is internationaal. Er lopen hier studenten uit alle delen van de wereld rond.”

Humor

Het eerste jaar Nederlandse cultuur was wel even wennen. ,,Vooral de humor was zo anders. Soms lag iedereen in een deuk om een grap, terwijl ik niet inzag wat er nou zo leuk was.” Chahal glimlacht: ,,Dat zal andersom vast ook wel eens zo zijn geweest.”

Sommige studenten leken afgunstig of verbaasd dat hij als nieuwkomer meteen scoorde. ,,Maar dat zijn niet de aardigste mensen. Die zijn misschien tegen iedereen zo.” Hij ervaart het daarom niet als discriminatie. ,,Van anderen weet ik wel dat ze worden gediscrimineerd. Ik heb het zelf gelukkig niet echt meegemaakt. Als iemand tegen mij zou zeggen dat ik zwart ben en mijn vader geel, dan trek ik mij dat niet aan.”

Over positieve discriminatie: ,,Ik wil geen baan omdat ik een allochtoon ben. Ook zou ik het leuker hebben gevonden als de prijsvraag tussen alle studenten zou gaan. Aan de andere kant zijn er soms ook wedstrijden waaraan je alleen mag meedoen als je de Nederlandse nationaliteit hebt. En die heb ik niet.”

Hoewel winnen voor Tjon Soei Len geen hoofdzaak is, hoopt hij wel aan Harvard te mogen studeren. ,,Ik wil ondervinden wat de verschillen met Delft zijn.” Bovendien kan hij dan doen wat hij het liefst doet. ,,Het is cliché, maar ik wil een uitdagende baan waarin ik veel kan reizen.”

Chahal hoeft niet lang te dromen over zijn toekomst, die hij in periodes van zes jaar bekijkt. Na zijn afstuderen binnenkort, gaat hij bij een zakenbank in Amsterdam overnames en fusies begeleiden.

De Echo Award wordt 29 maart uitgereikt. Of de TU’ers bij de finalisten horen, wordt vrijdag 26 januari bekend.

Ze zijn student, allochtoon, talentvol en ambitieus. TU’ers Vernon Tjon Soei Len en Dharminder Chahal dingen mee naar de ECHO Award voor de beste allochtone student in Nederland.

,,Of ik talent heb?” Tjon Soei Len schiet in de lach: ,,Nu moet ik of heel verlegen doen of arrogant zijn. Ik denk dat ik een uitschieter ben.” Zeven jaar geleden verliet de 24-jarige zijn geboorteland Suriname om aan de TU scheikundige technologie te studeren. Op het vwo onderscheidde hij zich vooral door zijn hoge cijfers. ,,Die zijn iets lager sinds ik allerlei nevenactiviteiten verricht. Mijn gemiddelde ligt nu rond de 7,7.”

Tjon Soei Len, die zijn studie financiert door te werken, organiseerde in 1997 de Surinaamse variant van de Delftse Bedrijvendagen. Het afgelopen jaar liep hij stage. Eerst drie maanden bij Monitor Company, een prestigieus adviesbureau in Londen, gevolgd door een technische stage in Suriname om tot slot een halfjaar als stagiair werkzaam te zijn bij Bayer in Pittsburg.

,,De eerste stage was het leukst”, zegt hij. ,,Ik houd van business en bij Monitor werken de beste mensen. Dat is heel stimulerend. Als je topsport wil bedrijven, moet je ook met topsporters trainen.”

Hun ambities steken de studenten niet onder stoelen of banken. ,,Ik ga altijd voor de tien”, zegt Tjon Soei Len. Ook lucht- en ruimtevaartstudent Chahal wil alles wat hij doet goed doen. Het liefst perfect. Ze willen allebei graag de prijs winnen, een summer course aan Harvard en een in aanmaak zijnde kunstwerk.

De criteria voor deelname aan de competitie zijn niet mis: de student moet zich onderscheiden door bijzondere studieprestaties en/of bijzondere prestaties tijdens een stage. Daarnaast kijkt de jury naar organisatie- en bestuurlijk talent, een ‘grensverleggende’ instelling en een goede beheersing van de Engelse taal. De organisatie zal zes finalisten selecteren. Uiteindelijk vallen twee studenten in de prijzen.

De jongens namen zelf de stap naar hun decaan om zich aan te melden voor de ‘wedstrijd’. ,,Ik was altijd al het slimste jongetje van de klas”, zegt de van oorsprong Indiase Chahal zonder valse bescheidenheid. Zijn cijferscore ligt gemiddeld tussen de acht en de tien. Tijdens zijn stage bij vliegtuigfabrikant Boeing in Long Beach kreeg hij een diploma voor zijn werk, het toepassen van een aantal criteria op de besturing van de militaire luchtvaart.

In Delft heeft Chahal zich als student-lid van de projectonderwijs-coördinatiecommissie ingezet voor het projectonderwijs aan zijn faculteit. Ten slotte volgt de 24-jarige, die als iedere student bijbaantjes en hobby’s heeft, een tweede studie economie aan de Erasmusuniversiteit. ,,Ik moet heel goed plannen”, geeft hij toe.

Voetstuk

Echo (expertisecentrum allochtonen hoger onderwijs), wil met deprijsvraag aandacht vestigen op allochtoon talent. Dat moet andere allochtonen tevens stimuleren om te gaan studeren. Volgens ECHO is er veel aandacht voor allochtonen en onderwijs, maar meestal gaat dat over problemen. Door initiatieven waarbij jongens (en meisjes) als Chahal en Tjon Soei Len op een voetstuk worden geplaatst, kan ook de positieve kant van het verhaal worden verteld.

Tjon Soei Len: ,,De berichtgeving over allochtonen gaat vaak over problemen. Maar zeg nou zelf, wat is interessanter: Marokkaanse jongeren die vechten met de politie of studenten die een prijs krijgen?”

Chahal wil een voorbeeld zijn voor andere nieuwkomers. ,,In mijn kennissenkring zijn veel mensen intelligent genoeg om te studeren, maar ze doen het niet. Dat vind ik jammer.” Positieve aandacht kan geen kwaad, vindt hij. ,,Vaak hebben ‘buitenlanders’ het idee dat je een soort Einstein moet zijn om te kunnen studeren, dat is natuurlijk onzin. Dat beeld moet nodig worden bijgesteld.”

Hijzelf voelt zich thuis op de universiteit: ,,Ik word niet als allochtoon gezien, de faculteit is internationaal. Er lopen hier studenten uit alle delen van de wereld rond.”

Humor

Het eerste jaar Nederlandse cultuur was wel even wennen. ,,Vooral de humor was zo anders. Soms lag iedereen in een deuk om een grap, terwijl ik niet inzag wat er nou zo leuk was.” Chahal glimlacht: ,,Dat zal andersom vast ook wel eens zo zijn geweest.”

Sommige studenten leken afgunstig of verbaasd dat hij als nieuwkomer meteen scoorde. ,,Maar dat zijn niet de aardigste mensen. Die zijn misschien tegen iedereen zo.” Hij ervaart het daarom niet als discriminatie. ,,Van anderen weet ik wel dat ze worden gediscrimineerd. Ik heb het zelf gelukkig niet echt meegemaakt. Als iemand tegen mij zou zeggen dat ik zwart ben en mijn vader geel, dan trek ik mij dat niet aan.”

Over positieve discriminatie: ,,Ik wil geen baan omdat ik een allochtoon ben. Ook zou ik het leuker hebben gevonden als de prijsvraag tussen alle studenten zou gaan. Aan de andere kant zijn er soms ook wedstrijden waaraan je alleen mag meedoen als je de Nederlandse nationaliteit hebt. En die heb ik niet.”

Hoewel winnen voor Tjon Soei Len geen hoofdzaak is, hoopt hij wel aan Harvard te mogen studeren. ,,Ik wil ondervinden wat de verschillen met Delft zijn.” Bovendien kan hij dan doen wat hij het liefst doet. ,,Het is cliché, maar ik wil een uitdagende baan waarin ik veel kan reizen.”

Chahal hoeft niet lang te dromen over zijn toekomst, die hij in periodes van zes jaar bekijkt. Na zijn afstuderen binnenkort, gaat hij bij een zakenbank in Amsterdam overnames en fusies begeleiden.

De Echo Award wordt 29 maart uitgereikt. Of de TU’ers bij de finalisten horen, wordt vrijdag 26 januari bekend.