Hulp voor vluchteling zonder diploma

Internationaliseringsorganisatie Nuffic en de  stichting Samenwerking beroepsonderwijs bedrijfsleven (SBB) gaan de pilot uitvoeren. Alleen asielzoekers met een verblijfsvergunning komen voor deelname in aanmerking. Aan de hand van een vragenlijst zal hun onderwijsniveau worden vastgesteld. 



“Ze moeten vragen beantwoorden over hun onderwijsloopbaan: wanneer en waar ze welke opleiding hebben gevolgd, welke titels ze hebben, enzovoort”, zegt Indira von Oven van SBB. “Het is lastig om te controleren of ze een diploma daadwerkelijk hebben behaald. Bij vluchtelingen kun je dat niet even bij het land van herkomst controleren. We hebben al ervaring met een soortgelijke vragenlijst in andere situaties, daarmee kunnen we onregelmatigheden goed detecteren.”



Als aannemelijk is dat iemand een opleiding heeft afgerond, wordt het niveau van die opleiding afgezet tegen een vergelijkbare Nederlandse opleiding. Op basis daarvan krijgt de asielzoeker een verklaring over zijn onderwijsniveau, die hij kan voorleggen aan potentiële werkgevers of een onderwijsinstelling. Ook krijgt hij advies over mogelijke vervolgstudies of passende banen. Uit de pilot moet blijken of het deelnemers ook echt lukt een studie of baan te vinden.



Minister Leers van Asiel heeft 85 duizend euro voor de proef vrijgemaakt. Voor dat bedrag kunnen 250 asielzoekers worden geholpen. Zij zullen worden doorverwezen door organisaties als Vluchtelingenwerk, het Centraal Orgaan Opvang Asielzoekers en de stichting voor vluchtelingstudenten UAF.



De eerste asielzoekers kunnen in april bij de Nuffic en SBB terecht. Nu al adviseren zij asielzoekers die wel diploma’s kunnen overleggen.

De inwoners van Delft mogen wel wat meer bewegen, vindt de gemeente. Geen gek idee dus om mee te werken aan de bachelor-eindprojecten bij IO; dé manier om frisse, nieuwe ideeën te krijgen. Anna-Louisa Peeters (22) zag daar wel brood in. “Maar de opdracht, ‘ontwerp een product waarmee Delftenaren gemotiveerd worden om meer te bewegen’, was érg breed. Precies op dat moment stuitte ik op een bericht in de krant, dat meldde dat kinderen een verslechterde motoriek hebben doordat ze teveel achter de computer en tv zitten. Daarmee had ik meteen een goede doelgroep én een doel voor mijn ontwerp.”

Hoe jonger je de motoriek aanpakt, hoe meer baat kinderen daar later bij hebben, ontdekte ze. Dus besloot ze te ontwerpen voor kinderen van vier tot zes jaar. “Ik heb meegekeken bij fysiotherapeuten en op speelplaatsen rondgelopen om te kijken wat kinderen leuk vinden.” Het resultaat: de Multimoti, een glooiende schil van glasvezelversterkt polyester die zes motorische vaardigheden stimuleert. “Daarnaast geeft hij gewoon veel speelplezier”, denkt Peeters. “Kinderen kunnen zich eronder verstoppen, er vanaf glijden, erop staan… Ik wilde er zoveel mogelijk aspecten in verwerken, en hem eenvoudig houden door hem uit zo min mogelijk onderdelen te laten bestaan. Geen boutje hier en moertje daar, maar een alles-in-één-vorm.” Die uiteraard óók veilig is, want met zijn twee meter hoogte, vier meter breedte en zes meter diepte voldoet hij precies aan de eisen.

Mooi meegenomen: de Multimoti is prachtig om te zien. “Elke variant krijgt een print van een kunstenaar. Hij heeft dus ook nog een culturele waarde.” Dat is nog eens iets anders voor je voordeur dan het gemiddelde rood-geel-groene klimrek met hangjongeren. Maar: het klinkt ook als een duur geintje, voor een gemeente die niet zomaar met geld smijt. “Eh, ja, per toestel kom je uit op 35 duizend euro”, geeft de student toe. “Je moet er eenmalig mallen voor maken. Maar hoe meer je er maakt, hoe goedkoper ze natuurlijk worden.” Voor de gemeente is het een struikelpuntje. “Ze vindt mijn ontwerp ontzettend goed en fijn, juist vanwege het gezondheidsaspect.” Samen met speeltoestellenfabrikant Yalp kijkt ze nu naar een goedkopere manier om de Multimoti te fabriceren. “Hij zou bijvoorbeeld ook van beton gemaakt kunnen worden.” Haar begeleiders wachten daar niet op, en gaven Peeters een 8,5 voor haar eindproject.

Het ligt haar, zo’n carrière in de kinderspullen. “Ik ben de jongste thuis, heb altijd een speelse kant gehad. Dat helpt, ik vind het niet moeilijk om me in kinderen te verplaatsen.” In de toekomst wil ze het over een andere boeg gooien. “Ik wil me focussen op animaties, tekenfilms maken.” Daarvoor moet ze Delft verruilen voor Engeland. “Ik wil geen mooie kansen mislopen.”