Hoogopgeleiden worden nóg ouder en gezonder

Twintigjarige mannen die straks een hbo-diploma of een universitaire bul behalen, worden naar verwachting meer dan zeven jaar ouder dan hun leeftijdgenoten die slechts de lagere school hebben afgemaakt. Ze zullen waarschijnlijk hun 82ste verjaardag nog vieren.



Hun vrouwelijke jaargenoten leven vier jaar langer door. Ze worden zo’n zes jaar ouder dan de laagst opgeleide vrouwen, die de tachtig maar nipt zullen halen.



Dit voorspelt het Centraal Bureau voor de Statistiek op grond van de overlijdensgevallen in de jaren 2007 tot en met 2010. Iedere twee jaar publiceert het CBS nieuwe statistieken over dit onderwerp.



De levensverwachting van hoogopgeleide mannen is een maand of drie gestegen ten opzichte van de vorige cijfers, terwijl hoogopgeleide vrouwen ruim een half jaar erbij hebben gekregen.



Het verschil tussen hoog- en laagopgeleiden blijkt vooral uit de verwachting van het aantal jaren in goede gezondheid. Twintigjarige mannen die een diploma halen in het hoger onderwijs, voelen zich naar verwachting zeven jaar langer gezond dan hun leeftijdgenoten met een mbo-diploma. Het verschil is maar liefst negentien jaar met twintigers die na de lagere school geen opleiding meer hebben afgerond.



Voor vrouwen geldt ongeveer hetzelfde. Hoogopgeleide vrouwen voelen zich 5,5 jaar langer gezond dan mbo-vrouwen en negentien jaar langer dan laagopgeleide vrouwen.



Er zijn allerlei verklaringen voor de verschillen. Zo roken en drinken hoogopgeleiden minder dan laagopgeleiden en verrichten ze minder vaak fysieke arbeid.



De genoemde cijfers gelden voor twintigjarigen, en niet voor pasgeborenen. Baby’s moeten eerst maar eens twintig zien te worden. Mensen van pakweg zestig jaar zullen gemiddeld een hogere leeftijd bereiken dan de huidige twintigers, aangezien ze al zestig jaar gevaren en ziekten hebben overleefd waaraan de twintigjarige van nu nog voor zijn zestigste kan sterven.

De 2009-editie van Campuspop, op het universiteitsterrein van Twente, kende met Moke, Ilse de Lange, Alain Clarke en Guus Meeuwis een sterke line-up. De Delftse SOGband, genoemd naar de bekende afkorting voor studieontwijkend gedrag, had als winnaar van een bandjeswedstrijd de eer het programma te openen. Een geweldige ervaring, vertelt toetsenist Remco Berghout. “We kregen een supergrote kleedkamer en een persoonlijke assistente die ons de hele dag begeleidde. Dan zit je backstage te eten met al die mensen, superleuk. Dat is heel raar: mensen die je van tv kent zie je ineens in het echt.

Het was echt zo’n groot festivalpodium, er was behoorlijk veel publiek.”
Het ‘vetste’ was volgens Berghout toch wel hun laatste optreden tijdens de Batavierenrace, ook in Enschede. “We hadden de hele tent voor onszelf, twaalfhonderd man ofzo. Wij spelen altijd nummers waarop mensen gaan meezingen en -springen. Nummers als ‘Sex On Fire’ van Kings of Leon en ‘Narcotic’ van Liquido. Dan gaan opeens de lampen aan en zie je achterin de zaal mensen dansend op elkaars schouder zitten. Dan denk je: komt dat door ons? Dat ging echt goed.”

De kiem werd gelegd toen Berghout met huisgenoot en
zanger/gitarist Luuk Duijndam regelmatig zat te jammen op het cultuurcentrum. Na een tijdje voegden drummer Gyasi Johnson en bassist Jan Ruigrok, kennissen van Duijndam, zich bij hen. Berghout: “We zaten alleen nog met de zangpartijen. In eerste instantie hebben we met de zus van Luuk gespeeld. Die kon goed zingen, maar woonde niet in Delft. Dat was lastig.”
Geen nood: Duijndam gaf examentraining in Leiden en kende daar een Delftse collega die aardig kon zingen, Mazin Inaad. Nu spelen ze tweeëneenhalf jaar in een vaste bezetting. Als aan Virgiel gelieerde band ontkwamen ze er uiteraard niet aan om aan de lokale voorronde van het AHC-songfestival mee te doen. Tweemaal zelfs, beide keren zonder resultaat. “Zelf liedjes schrijven is leuk, maar het is niet onze core business. We willen toch vooral een coverbandje zijn en op studentenfeesten het publiek loskrijgen, daar is onze set op toegerust.”

Standaardnummers als ‘Let Me Entertain You’ van Robbie Williams of ‘Proud Mary’ van Ike & Tina Turner spelen ze niet. “We doen graag nummers met een twist, zoals een rockcover van ‘Wannabe’ van The Spicegirls. Aan ‘Memories’ van David Guetta hebben we ook een eigen invulling gegeven.” Als er een optreden aankomt, jeukt het. “Na afloop springen we het podium af om mee te feesten.” Ze zien daarom uit naar de zomer. “Dat zijn meestal twee, drie drukke maanden. Zeker twee optredens per week. We zitten echt met smart te wachten op de binnenstromende aanvragen.”