Wordt Jeroen Manders de Johnny Logan van het COC-songfestival? Vorig jaar schreef hij het winnende liedje voor de Delftse afvaardiging, dit jaar doet hij zelf een gooi naar de overwinning als zijn rappende alter ego Ali Gay.
Delen
De teleurstelling in homokringen was groot, toen Nederland dankzij de schamele score van Willeke Alberti in 1994 het jaar daarop niet mee mocht doen aan het Eurovisie Songfestival. Ter compensatie zette de COC-afdeling van Limburg een eigen songfestival op, dat uitgroeide tot een serieuze, jaarlijkse liedjeswedstrijd. De twaalfde editie vindt volgende week zaterdag plaats in Theater de Veste in Delft. Gepresenteerd door TV West-coryfee Johan Overdevest en met juryleden van naam als Jacques d’Ancona en Kelly van der Veer.
‘Wat een homo’, heet de Delftse bijdrage. Uitvoerder is Ali Gay, een rappende alias van Jeroen Manders, in het dagelijks leven klassiek zanger. Het werd tijd voor een homorap, vindt de ex-IO-student, die afgezien van Gordon geen andere rappende homo’s zegt te kennen. Onderwerp is het uitschelden van homo’s en hoe vervelend dat is, “want een rap moet ergens over gaan”.
Vorig jaar schreef Manders het lied ‘Ben je HE of ben je HO?’, waarmee Straight From The Closet namens de nota bene debuterende DWH (Delftse Werkgroep Homoseksualiteit) zegevierde. Dit jaar had hij op de valreep zijn rap klaar voor de voorronde. “Ik kreeg steeds te horen ‘je moet wat schrijven, je moet wat schrijven’. Omdat ik geen tijd meer had om het anderen te laten instuderen, heb ik het bij de voorronde maar zelf gedaan. Op de 23ste komen er wel een paar mensen bij op het podium, die af en toe wat roepen. Tijd om te repeteren heb ik nauwelijks, ik heb het veel te druk met mijn werk.”
De DWH kreeg de organisatie pas toegewezen, nadat oorspronkelijk winnaar Nijmegen vanwege het niet voldoen aan de reglementen achteraf werd gediskwalificeerd. “Het was een beetje vreemde manier van winnen”, vertelt Ellen Wieman van Straight From The Closet. “Ik weet niet eens meer hoe ik het hoorde. We hebben het niet meer gevierd, nee. Het was een leuke avond, vooral omdat het in Doetinchem was. Omdat mijn ouders daar wonen, maar ook omdat homoseksualiteit in de Achterhoek nog best een taboe is.”
Het Delftse kwintet stierf een zachte dood na het festival van 2005. Wieman: “We hebben het lied incidenteel nog wel eens gezongen, maar voor meer optredens hadden we geen repertoire. We hadden maar één liedje. De meesten hadden het ook te druk om door te gaan, wat ik zelf wel jammer vond. Op de 23ste gaan we het nog één keer zingen, dan is het voorbij.”
Dit jaar maakte Wieman deel uit van twee van de zes acts in de Delftse voorronde. Dat ze niet won deert haar niet. “Jeroens act is erg sterk qua tekst en thema. En ook heel grappig. Ik vond meteen dat hij moest gaan. Hij heeft mij erbij gevraagd op het podium, dus ik sta er wel weer.”
Op de vraag waar de fascinatie van homo’s voor het songfestival vandaan komt heeft Wieman ook niet het alles verklarende antwoord. “Naar het echte festival kijken we altijd met veel mensen op DWH. Misschien komt het een beetje door de show. Veel homo’s zijn muzikaal en artistiek. Er is toch een connectie.”
Wat de COC-versie onderscheidt van het echte songfestival is de tekstuele inhoud. Manders: “De meeste liedjes hebben een link met homoseksualiteit. Daar krijg je bonuspunten voor. Maar er zit geen enorme lading op. Het ontstaan van het festival is toch een soort campverhaal. Vorig jaar waren we verbaasd hoe serieus sommige mensen het opnemen, terwijl er geen enkel commercieel belang bij is.”
Of hij gaat winnen? “Ja’ joh! Ik hoop het. Ik heb geen idee hoe de rap gaat vallen. Op de DWH waren ze erg enthousiast. Er zit humor in. Dat vind ik wel belangrijk, dat er humor in zit.” (JT)
23 december, Theater de Veste, 12e COC-songfestival; presentatie Johan Overdevest en Tessa International. Juryleden: Jacques d’Ancona, Gregor Bak, Frank van Dalen (voorzitter COC Nederland), Kelly van der Veer.
De teleurstelling in homokringen was groot, toen Nederland dankzij de schamele score van Willeke Alberti in 1994 het jaar daarop niet mee mocht doen aan het Eurovisie Songfestival. Ter compensatie zette de COC-afdeling van Limburg een eigen songfestival op, dat uitgroeide tot een serieuze, jaarlijkse liedjeswedstrijd. De twaalfde editie vindt volgende week zaterdag plaats in Theater de Veste in Delft. Gepresenteerd door TV West-coryfee Johan Overdevest en met juryleden van naam als Jacques d’Ancona en Kelly van der Veer.
‘Wat een homo’, heet de Delftse bijdrage. Uitvoerder is Ali Gay, een rappende alias van Jeroen Manders, in het dagelijks leven klassiek zanger. Het werd tijd voor een homorap, vindt de ex-IO-student, die afgezien van Gordon geen andere rappende homo’s zegt te kennen. Onderwerp is het uitschelden van homo’s en hoe vervelend dat is, “want een rap moet ergens over gaan”.
Vorig jaar schreef Manders het lied ‘Ben je HE of ben je HO?’, waarmee Straight From The Closet namens de nota bene debuterende DWH (Delftse Werkgroep Homoseksualiteit) zegevierde. Dit jaar had hij op de valreep zijn rap klaar voor de voorronde. “Ik kreeg steeds te horen ‘je moet wat schrijven, je moet wat schrijven’. Omdat ik geen tijd meer had om het anderen te laten instuderen, heb ik het bij de voorronde maar zelf gedaan. Op de 23ste komen er wel een paar mensen bij op het podium, die af en toe wat roepen. Tijd om te repeteren heb ik nauwelijks, ik heb het veel te druk met mijn werk.”
De DWH kreeg de organisatie pas toegewezen, nadat oorspronkelijk winnaar Nijmegen vanwege het niet voldoen aan de reglementen achteraf werd gediskwalificeerd. “Het was een beetje vreemde manier van winnen”, vertelt Ellen Wieman van Straight From The Closet. “Ik weet niet eens meer hoe ik het hoorde. We hebben het niet meer gevierd, nee. Het was een leuke avond, vooral omdat het in Doetinchem was. Omdat mijn ouders daar wonen, maar ook omdat homoseksualiteit in de Achterhoek nog best een taboe is.”
Het Delftse kwintet stierf een zachte dood na het festival van 2005. Wieman: “We hebben het lied incidenteel nog wel eens gezongen, maar voor meer optredens hadden we geen repertoire. We hadden maar één liedje. De meesten hadden het ook te druk om door te gaan, wat ik zelf wel jammer vond. Op de 23ste gaan we het nog één keer zingen, dan is het voorbij.”
Dit jaar maakte Wieman deel uit van twee van de zes acts in de Delftse voorronde. Dat ze niet won deert haar niet. “Jeroens act is erg sterk qua tekst en thema. En ook heel grappig. Ik vond meteen dat hij moest gaan. Hij heeft mij erbij gevraagd op het podium, dus ik sta er wel weer.”
Op de vraag waar de fascinatie van homo’s voor het songfestival vandaan komt heeft Wieman ook niet het alles verklarende antwoord. “Naar het echte festival kijken we altijd met veel mensen op DWH. Misschien komt het een beetje door de show. Veel homo’s zijn muzikaal en artistiek. Er is toch een connectie.”
Wat de COC-versie onderscheidt van het echte songfestival is de tekstuele inhoud. Manders: “De meeste liedjes hebben een link met homoseksualiteit. Daar krijg je bonuspunten voor. Maar er zit geen enorme lading op. Het ontstaan van het festival is toch een soort campverhaal. Vorig jaar waren we verbaasd hoe serieus sommige mensen het opnemen, terwijl er geen enkel commercieel belang bij is.”
Of hij gaat winnen? “Ja’ joh! Ik hoop het. Ik heb geen idee hoe de rap gaat vallen. Op de DWH waren ze erg enthousiast. Er zit humor in. Dat vind ik wel belangrijk, dat er humor in zit.” (JT)
23 december, Theater de Veste, 12e COC-songfestival; presentatie Johan Overdevest en Tessa International. Juryleden: Jacques d’Ancona, Gregor Bak, Frank van Dalen (voorzitter COC Nederland), Kelly van der Veer.
Comments are closed.