Voor de derde maal houdt Roze Blok komende zaterdag in sporthal Brasserskade het Internationaal Gay Badmintontoernooi. Rond de negentig sportievelingen uit verschillende landen strijden om de prijzen. Natuurlijk wordt ook het sociale aspect niet veronachtzaamd.
Delen
Dat badminton een typische homosport zou zijn berust volgens organisator Maarten Freriks op een misverstand. Soms haalt hij volleyballers of tennissers van de club over om een keer aan een training te komen meedoen. “Als die dan komen binnenvallen, ontdekken ze dat badmintonnen een stuk intensiever is dan ze denken. Na een tenniswedstrijd van drie uur kom je bij wijze van spreken fluitend de baan af. Na een potje badminton zijn ze bekaf, want je loopt je echt het leplazerus. Badminton is net zo intensief als boksen.”
Freriks was drie jaar geleden medeoprichter van de badmintontak van het toen nog als homovolleybalvereniging bekend staande Roze Blok. “Mijn vriend volleybalde bij Roze Blok, zelf badmintonde ik al in Rotterdam. Ik heb toen met iemand anders een badmintonafdeling opgezet. Nu komen er wekelijks zo’n vijftien mensen op de training.”
Een ander groepje zette een tennisafdeling op, waardoor Roze Blok zich inmiddels een multisportvereniging mag noemen met in totaal vijftig â zestig leden. “Het aardige van sporten in homoverband is dat je samen bent met mensen die een beetje hetzelfde levensritme hebben. Homo’s kunnen doorgaans wat makkelijker naar de kroeg of een weekendje weg. Eigenlijk zijn wij een soort ‘Sportclub Haaglanden’, er komen ook veel leden uit Den Haag en omgeving.”
De plannen om een zwemafdeling op te zetten stuiten vooralsnog op financiële problemen. “De huur van een zwembad is nogal kostbaar.”
De badmintontraining op zondagavond is een serieuze aangelegenheid. “Bij een reguliere club kun je meestal kiezen tussen fanatiek competitie spelen of recreatief op heel laag niveau. Wij proberen dat een beetje te combineren. We zijn fanatiek, maar het moet wel leuk zijn.”
Bij het toernooi op zaterdag zal er serieus gestreden worden om de prijzen, belooft Freriks, maar het sociale aspect is minstens zo belangrijk. “Het wordt een leuk weekend. Je sport een dag, er is feest in sociëteit Tyche, je gaat bij mensen slapen en je komt oude bekenden tegen.”
Het Delftse evenement is een van de vijf â zes internationale gaytoernooien die er jaarlijks in verschillende plaatsen in Europa worden georganiseerd. “Er is in Bulgarije vorig jaar zelfs een commercieel opgezet toernooi geweest, met allerlei sporten voor homo’s. Zoiets verwacht je toch niet? Er zijn toernooien in Berlijn, Keulen, Praag. Vorig jaar voor het eerst ook in Boedapest. Het komt her en der steeds meer op.”
Toch is er nog wel een subtiel verschil met Nederland, erkent Freriks. “In het programmaboekje van een toernooi hier wil de burgemeester op verzoek nog wel eens het voorwoord schrijven. Elders in Europa gebeurt dat niet zo snel. Daar wordt het allemaal nog wat meer bedekt gehouden.”
Dat badminton een typische homosport zou zijn berust volgens organisator Maarten Freriks op een misverstand. Soms haalt hij volleyballers of tennissers van de club over om een keer aan een training te komen meedoen. “Als die dan komen binnenvallen, ontdekken ze dat badmintonnen een stuk intensiever is dan ze denken. Na een tenniswedstrijd van drie uur kom je bij wijze van spreken fluitend de baan af. Na een potje badminton zijn ze bekaf, want je loopt je echt het leplazerus. Badminton is net zo intensief als boksen.”
Freriks was drie jaar geleden medeoprichter van de badmintontak van het toen nog als homovolleybalvereniging bekend staande Roze Blok. “Mijn vriend volleybalde bij Roze Blok, zelf badmintonde ik al in Rotterdam. Ik heb toen met iemand anders een badmintonafdeling opgezet. Nu komen er wekelijks zo’n vijftien mensen op de training.”
Een ander groepje zette een tennisafdeling op, waardoor Roze Blok zich inmiddels een multisportvereniging mag noemen met in totaal vijftig â zestig leden. “Het aardige van sporten in homoverband is dat je samen bent met mensen die een beetje hetzelfde levensritme hebben. Homo’s kunnen doorgaans wat makkelijker naar de kroeg of een weekendje weg. Eigenlijk zijn wij een soort ‘Sportclub Haaglanden’, er komen ook veel leden uit Den Haag en omgeving.”
De plannen om een zwemafdeling op te zetten stuiten vooralsnog op financiële problemen. “De huur van een zwembad is nogal kostbaar.”
De badmintontraining op zondagavond is een serieuze aangelegenheid. “Bij een reguliere club kun je meestal kiezen tussen fanatiek competitie spelen of recreatief op heel laag niveau. Wij proberen dat een beetje te combineren. We zijn fanatiek, maar het moet wel leuk zijn.”
Bij het toernooi op zaterdag zal er serieus gestreden worden om de prijzen, belooft Freriks, maar het sociale aspect is minstens zo belangrijk. “Het wordt een leuk weekend. Je sport een dag, er is feest in sociëteit Tyche, je gaat bij mensen slapen en je komt oude bekenden tegen.”
Het Delftse evenement is een van de vijf â zes internationale gaytoernooien die er jaarlijks in verschillende plaatsen in Europa worden georganiseerd. “Er is in Bulgarije vorig jaar zelfs een commercieel opgezet toernooi geweest, met allerlei sporten voor homo’s. Zoiets verwacht je toch niet? Er zijn toernooien in Berlijn, Keulen, Praag. Vorig jaar voor het eerst ook in Boedapest. Het komt her en der steeds meer op.”
Toch is er nog wel een subtiel verschil met Nederland, erkent Freriks. “In het programmaboekje van een toernooi hier wil de burgemeester op verzoek nog wel eens het voorwoord schrijven. Elders in Europa gebeurt dat niet zo snel. Daar wordt het allemaal nog wat meer bedekt gehouden.”
Comments are closed.