Onderwijs

Hommeles bij afdeling sport en cultuur

Zeker zes docenten zijn ontslagen of opgestapt na conflicten bij de afdeling sport & cultuur (SNC). Als oorzaak geven de betrokkenen de zes jaar geleden ingezette verzakelijking van SNC onder directeur Raymond Browne.

Dat blijkt uit gesprekken met docenten en een programmamedewerker naar aanleiding van een brandbrief van ex-fotografiedocent Ruud van den Houte. Hij stapte begin oktober op bij cultuur. Bij de vertrokken of ontslagen docenten gaat het om Frank Diemel (fotografie), Egbert de Vries (gitaar), Diederick Manné, Bert Tayara en Freek Muurling (allen sport) en Edwin Uytenbroek (programmamedewerker muziek). Delta sprak vijf van hen.
Onafhankelijk van elkaar uiten ze een stroom aan klachten, verwijten en frustratie. Onveranderd krijgt ‘het management’ van SNC de zwarte piet. Volgens de betrokkenen wordt de afdeling op een onzalige manier verzakelijkt en vermarkt. Het zou nu vooral gaan om ‘de buitenkant’ en de cijfers en minder om inhoud en kwaliteit. “Prostitutie in plaats van passie”, zegt Edwin Uytenbroek.

Vooral oudere docenten of docenten die al langer voor SNC werk(t)en voelen zich vaak geschoffeerd nadat ze suggesties, tegenspraak of kritiek uitten. Ze stellen botweg ontslagen te zijn of ineens geconfronteerd met vage klachten over hun functioneren.

Ook zouden bij zowel bij sport als cultuur managers lastig te benaderen zijn en voerde het management op cultuur een nieuw lesblokkensysteem in, waarop geen kritiek of uitzondering mogelijk was. Daarnaast laken enkelen de slechte werving via de site en het negeren van de roep om het ooit succesvolle cursusboekje in ere te herstellen.
Ook ‘blijvers’ hebben kritiek. Fotografiedocent Jaap Oldenkamp herkent de kritiek in Van den Houte’s brief ‘volledig’. Camiela Warringa (portrettekenen en schilderen) herkent ‘wat van de kritiek’. Beiden zijn in gesprek met het management.

O&S-directeur Anka Mulder stelt in een reactie: ‘Het management van het sport- en cultuurcentrum en ik nemen het zeer serieus dat bij een deel van de docenten frustraties leven en betreuren het als dit tot het vertrek van een aantal bevlogen mensen heeft geleid. Zowel in de organisatie als in de communicatie kunnen en moeten er dingen beter. Ik zal daarom op korte termijn onderzoeken hoe we het functioneren van het centrum en de verstoorde verhoudingen kunnen verbeteren. Daarbij wil ik nadrukkelijk vaststellen dat de verzakelijking van het sport- en cultuurcentrum een bewuste keuze is van de TU Delft: het huidige cultuurcentrum is er om studenten en medewerkers de mogelijkheid te geven zich optimaal te ontplooien. Dat beleid heeft ertoe geleid dat veel meer mensen gebruikmaken van het centrum en dat de programmering gevarieerder en flexibeler is geworden. De logische keerzijde is dat het daarmee minder een instituut ten behoeve van de cultuur is geworden. Daardoor voelen sommige betrokkenen zich er minder thuis. Dat betreur ik, maar is onvermijdelijk.’

Hallo. Ik ben 1171798. Masterstudente industrieel ontwerpen. Vrijdagochtend ergens in een zaaltje bij natuurkunde schrijf ik mijn naam op het lege tentamenblad voor mij. Het zal de laatste zijn. Zes jaar geleden werd ik ingevoerd in Het Systeem. Sindsdien heb ik mijn best gedaan.
Ik heb colleges bijgewoond en colleges geskipt. Ik heb ontworpen en ben beoordeeld. Ik heb getekend, gestudeerd en punten gescoord. Ik heb afgekeken en oude tentamens uit mijn hoofd geleerd. Ik heb mij te laat ingeschreven. Ik heb mij geërgerd en ben geïnspireerd. Ik heb projecten gedaan die mij verder brachten en projecten die ik verafschuwde. Ik heb er ontzettend veel van geleerd. Ik keek om mij heen en groeide. Soms met sprongen, soms ongemerkt. Ik heb het spel gespeeld. Volgens de regels van Het Systeem. In ruil voor studiepunten en digitale resultaten. Ik bestond, dankzij Het Systeem.
Dit tentamen is mijn laatste optreden, mijn zwanenzang. Hierna zal ik worden gewist en niemand zal zich mij herinneren. TAS zal mijn bestaan ontkennen. Blackboard mijn account deleten. Geruisloos. Als een gedempt schot in het holst van de nacht. Oh ijdelheid. Zal er ooit een docent zijn, een professor of een administratief medewerkster die op een dag zal verzuchten: ‘Ach ja, 1171798. Dat was me er eentje.’ Ik ben bang van niet. Getallen worden niet herdacht. Mensen worden herdacht. Mensen met gezichten. Hoewel Het Systeem mij veel heeft geboden is dat mij helaas nooit gegund; een gezicht. Maar het is goed. Ik ben niet langer meer nodig. Ik lever mijn tentamen in en blaas mijn laatste adem uit. Vanaf nu zal alles anders zijn. Vanaf nu ben ik Anna Noyons.

Dat blijkt uit gesprekken met docenten en een programmamedewerker naar aanleiding van een brandbrief van ex-fotografiedocent Ruud van den Houte. Hij stapte begin oktober op bij cultuur. Bij de vertrokken of ontslagen docenten gaat het om Frank Diemel (fotografie), Egbert de Vries (gitaar), Diederick Manné, Bert Tayara en Freek Muurling (allen sport) en Edwin Uytenbroek (programmamedewerker muziek). Delta sprak vijf van hen.
Onafhankelijk van elkaar uiten ze een stroom aan klachten, verwijten en frustratie. Onveranderd krijgt ‘het management’ van SNC de zwarte piet. Volgens de betrokkenen wordt de afdeling op een onzalige manier verzakelijkt en vermarkt. Het zou nu vooral gaan om ‘de buitenkant’ en de cijfers en minder om inhoud en kwaliteit. “Prostitutie in plaats van passie”, zegt Edwin Uytenbroek.

Vooral oudere docenten of docenten die al langer voor SNC werk(t)en voelen zich vaak geschoffeerd nadat ze suggesties, tegenspraak of kritiek uitten. Ze stellen botweg ontslagen te zijn of ineens geconfronteerd met vage klachten over hun functioneren.

Ook zouden bij zowel bij sport als cultuur managers lastig te benaderen zijn en voerde het management op cultuur een nieuw lesblokkensysteem in, waarop geen kritiek of uitzondering mogelijk was. Daarnaast laken enkelen de slechte werving via de site en het negeren van de roep om het ooit succesvolle cursusboekje in ere te herstellen.
Ook ‘blijvers’ hebben kritiek. Fotografiedocent Jaap Oldenkamp herkent de kritiek in Van den Houte’s brief ‘volledig’. Camiela Warringa (portrettekenen en schilderen) herkent ‘wat van de kritiek’. Beiden zijn in gesprek met het management.

O&S-directeur Anka Mulder stelt in een reactie: ‘Het management van het sport- en cultuurcentrum en ik nemen het zeer serieus dat bij een deel van de docenten frustraties leven en betreuren het als dit tot het vertrek van een aantal bevlogen mensen heeft geleid. Zowel in de organisatie als in de communicatie kunnen en moeten er dingen beter. Ik zal daarom op korte termijn onderzoeken hoe we het functioneren van het centrum en de verstoorde verhoudingen kunnen verbeteren. Daarbij wil ik nadrukkelijk vaststellen dat de verzakelijking van het sport- en cultuurcentrum een bewuste keuze is van de TU Delft: het huidige cultuurcentrum is er om studenten en medewerkers de mogelijkheid te geven zich optimaal te ontplooien. Dat beleid heeft ertoe geleid dat veel meer mensen gebruikmaken van het centrum en dat de programmering gevarieerder en flexibeler is geworden. De logische keerzijde is dat het daarmee minder een instituut ten behoeve van de cultuur is geworden. Daardoor voelen sommige betrokkenen zich er minder thuis. Dat betreur ik, maar is onvermijdelijk.’

Zie ook: ‘Hommeles bij SNC: brandbrief Ruud van den Houte’ en ‘Hommeles bij SNC: kritiek (ex-)docenten’

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.