Aan de TU Delft zijn gepromoveerden uitgesloten van het copromotorschap, tenzij zij hoogleraar of universitair hoofddocent zijn. Een onethisch artikel, dat uit het promotiereglement geschrapt moet worden, vinden dr. Roland Goetgeluk en dr. Erik Louw van Onderzoeksinstituut OTB.
Delen
Onze rector wil meer en betere promovendi (Delta 04). Heel nobel en een topuniversiteit waardig. De doctortitel is namelijk het enige internationaal erkende certificaat van wetenschappelijk vakmanschap. Hoe meer doctors worden afgeleverd, des te beter scoort de TU Delft (inter)nationaal.
Helaas lijkt de TU zich dit laatste niet te realiseren: artikel 9 van het promotiereglement sluit alle gepromoveerden uit van het belangrijke copromotorschap als zij geen hoogleraar of universitair hoofddocent (uhd) zijn. Een gepromoveerde die geen dief van zijn eigen portemonnee wil zijn, dient zijn voorstel in samen met een hoogleraar uit Eindhoven of Twente, waar zo’n beperking niet geldt. Niemand kan dat verbieden.
Van gepromoveerden wordt verwacht dat zij sprankelende onderzoeksvoorstellen maken en promovendi begeleiden. Terecht, door hun recente promotie zijn zij als geen ander op de hoogte van de stand van de wetenschap. Bovendien zijn zij nog niet tot over hun oren belast met managementtaken zoals menig uhd en hoogleraar. Ze vervullen een belangrijke rol in het promotietraject.
Door deze inspanning niet op gepaste wijze via een copromotorschap te belonen, plaatst de TU Delft zich in een nationaal en internationaal isolement. Immers, de geestelijke moeder of vader van menig NWO-voorstel en opvoeder van de promovendus wordt uit het ouderschap gezet. Het aantal succesvol afgeleverde promovendi is een belangrijk gegeven op het cv en daarmee voor de wetenschappelijke loopbaan. Is dat eervol, collegiaal, wetenschappelijk en organisatorisch verantwoord, mijnheer de rector?
De TU Delft is de enige universiteit in Nederland die een aanstellingscriterium uhd belangrijker vindt dan het internationale certificaat doctor. Sterker, in Delft hoeft een uhd niet eens gepromoveerd te zijn. Wat is de waarde van een titel bij de TU Delft?
Deze maanden spreken het college van bestuur en de ondernemingsraad onder andere over het beleid voor wetenschappelijk personeel. In een versie van augustus 2006 meldt het cvb: ‘de TU Delft wil haar wetenschappelijke reputatie versterken.[..] Dit vereist een competitieve instelling en een continue oriëntatie op wereldwijde ontwikkelingen.’ Juist om die reden wordt het hoog tijd dat de TU Delft het wereldvreemde en onethische artikel 9 van het promotiereglement aanpast en als een echte universiteit omgaat met zijn gepromoveerden. Wie mee wil spelen, moet zich aan de (inter)nationale regels conformeren.
Dr. Roland Goetgeluk en dr. Erik Louw zijn werkzaam bij het Onderzoeksinstituut OTB en respectievelijk voorzitter van de odc OTB en lid van de ondernemingsraad.
Onze rector wil meer en betere promovendi (Delta 04). Heel nobel en een topuniversiteit waardig. De doctortitel is namelijk het enige internationaal erkende certificaat van wetenschappelijk vakmanschap. Hoe meer doctors worden afgeleverd, des te beter scoort de TU Delft (inter)nationaal.
Helaas lijkt de TU zich dit laatste niet te realiseren: artikel 9 van het promotiereglement sluit alle gepromoveerden uit van het belangrijke copromotorschap als zij geen hoogleraar of universitair hoofddocent (uhd) zijn. Een gepromoveerde die geen dief van zijn eigen portemonnee wil zijn, dient zijn voorstel in samen met een hoogleraar uit Eindhoven of Twente, waar zo’n beperking niet geldt. Niemand kan dat verbieden.
Van gepromoveerden wordt verwacht dat zij sprankelende onderzoeksvoorstellen maken en promovendi begeleiden. Terecht, door hun recente promotie zijn zij als geen ander op de hoogte van de stand van de wetenschap. Bovendien zijn zij nog niet tot over hun oren belast met managementtaken zoals menig uhd en hoogleraar. Ze vervullen een belangrijke rol in het promotietraject.
Door deze inspanning niet op gepaste wijze via een copromotorschap te belonen, plaatst de TU Delft zich in een nationaal en internationaal isolement. Immers, de geestelijke moeder of vader van menig NWO-voorstel en opvoeder van de promovendus wordt uit het ouderschap gezet. Het aantal succesvol afgeleverde promovendi is een belangrijk gegeven op het cv en daarmee voor de wetenschappelijke loopbaan. Is dat eervol, collegiaal, wetenschappelijk en organisatorisch verantwoord, mijnheer de rector?
De TU Delft is de enige universiteit in Nederland die een aanstellingscriterium uhd belangrijker vindt dan het internationale certificaat doctor. Sterker, in Delft hoeft een uhd niet eens gepromoveerd te zijn. Wat is de waarde van een titel bij de TU Delft?
Deze maanden spreken het college van bestuur en de ondernemingsraad onder andere over het beleid voor wetenschappelijk personeel. In een versie van augustus 2006 meldt het cvb: ‘de TU Delft wil haar wetenschappelijke reputatie versterken.[..] Dit vereist een competitieve instelling en een continue oriëntatie op wereldwijde ontwikkelingen.’ Juist om die reden wordt het hoog tijd dat de TU Delft het wereldvreemde en onethische artikel 9 van het promotiereglement aanpast en als een echte universiteit omgaat met zijn gepromoveerden. Wie mee wil spelen, moet zich aan de (inter)nationale regels conformeren.
Dr. Roland Goetgeluk en dr. Erik Louw zijn werkzaam bij het Onderzoeksinstituut OTB en respectievelijk voorzitter van de odc OTB en lid van de ondernemingsraad.
Comments are closed.