Het blijft sleutelen aan de zonnewagen

Drie weken geleden lag de wagen nog in de kreukels nadat hij tijdens een proefrit van de weg was geraakt. Maar het team was gisteren (25 oktober) van de partij toen in Darwin het startschot klonk voor de drieduizend kilometer lange race voor zonnewagens door de Australische woestijn.

Het Delftse team heeft de tweejaarlijkse race, waar tientallen teams van universiteiten uit de hele wereld aan meedoen, de afgelopen vier keer gewonnen. Echt blij zijn ze dan ook niet met hun huidige positie. Ze staan nu derde in het klassement en hebben naar eigen zeggen een achterstand van een uur op de ‘verrassende’ koploper Tokai University uit Japan.

Reden voor deze slechte eerste dag is dat Nuna 5 vlak na de start tien minuten stil stond vanwege problemen met de apparatuur die ervoor moet zorgen dat de optimale energie uit het zonnepaneel gehaald kan worden.

Het Umicore Solar Team uit Leuven had gisteren helemaal pech. De geduchte tegenstander van Nuna 5 knalde tegen een boom op en is total loss. Waarschijnlijk waren de Belgen slachtoffer van harde zijwind.

Ook Nuna 5 ondervond hinder van zijwind en zelfs mini tornado’s, zo schrijven de Delftenaren op hun website.
 

Mevrouw Korenstra, Oude Delft 225.
Buurvrouw van het studentenhuis op nummer 223.

Tweeënhalf jaar woont mevrouw Korenstra met haar man naast het jongenscorpshuis op 223. Kort nadat ze hun intrek hadden genomen op hun huidige adres, werden ze bij de jongens op de barbecue uitgenodigd. Zo komt het nog eens voor dat meneer Korenstra, zelf ook oud-corpslid, af en toe een biertje op vrijdagavond bij de studenten doet.
“Er is gewoon leuk contact met de jongens. Natuurlijk is er wel eens overlast, maar er wordt meestal goed naar ons geluisterd.” Korenstra vertelt dat de jongens soms onaangekondigd een feestje gaven, iets wat ze niet waardeerde. Maar de communicatie hierover is verbeterd. “Soms zitten ze in hun jacuzzi achter het huis en praten ze zo hard dat je hier in de kamer letterlijk de gesprekken kunt horen”, vertelt ze. “Ook wel eens leuk hoor, want je hoort de meest pikante verhalen.”
Dat ze de studenten vertrouwt, blijkt uit het feit dat de studenten een sleutel van het echtpaar hebben. “Ik heb een paar keer voor een dichte deur gestaan en hiernaast is altijd wel iemand thuis.” Korenstra vindt dat het leven in haar buurt erg anoniem is, door de vele kantoorpanden in de omgeving. “Door die jongens heb je het gevoel dat je echt buren hebt. Ik kan ook genieten van de manier waarop ze leven.”
De kennismaking met nieuwe bewoners van het studentenhuis verloopt soms origineel. “Laatst moest een van de hj’s zich komen presenteren voor een cijfer.”