In een goed gevulde collegezaal van de faculteit Elektrotechniek werd vorige week vrijdag de klok zo’n honderd jaar teruggezet. Medewerkers van de werkgroep Geschiedenis der Elektrotechniek demonstreerden daar drie klassieke proeven van Heinrich Hertz (1857-1894).
Delen
br />
De Hertz-proeven zouden de gevestigde – op filosofische gronden gebaseerde – inzichten in het elektromagnetisme drastisch veranderen: er werd voor het eerst aangetoond dat elektromagnetische velden een eindige snelheid en een golfkarakter hebben.
De proefopstellingen van toentertijd werden zo goed mogelijk nagebootst. Een honderd jaar oude spoel voor de spanningsopwekking stond aan de basis van elk experiment en voedde een zenddipool die zich in het brandpunt van een manshoge paraboolspiegel bevond.
De drie experimenten (interferentie-, transmissie- en reflectieproef) verliepen vlekkeloos, alleen speelde de hoge luchtvochtigheid de intensiteit van de effecten parten. Opmerkelijk was de transmissieproef, waarbij een vrijwilliger uit het publiek tussen zender en ontvanger moest plaatsnemen. Professor Blok vond zich bereid en werd bestempeld als een ’tamelijk absorberend persoon’. (W.B.)
In een goed gevulde collegezaal van de faculteit Elektrotechniek werd vorige week vrijdag de klok zo’n honderd jaar teruggezet. Medewerkers van de werkgroep Geschiedenis der Elektrotechniek demonstreerden daar drie klassieke proeven van Heinrich Hertz (1857-1894).
De Hertz-proeven zouden de gevestigde – op filosofische gronden gebaseerde – inzichten in het elektromagnetisme drastisch veranderen: er werd voor het eerst aangetoond dat elektromagnetische velden een eindige snelheid en een golfkarakter hebben.
De proefopstellingen van toentertijd werden zo goed mogelijk nagebootst. Een honderd jaar oude spoel voor de spanningsopwekking stond aan de basis van elk experiment en voedde een zenddipool die zich in het brandpunt van een manshoge paraboolspiegel bevond.
De drie experimenten (interferentie-, transmissie- en reflectieproef) verliepen vlekkeloos, alleen speelde de hoge luchtvochtigheid de intensiteit van de effecten parten. Opmerkelijk was de transmissieproef, waarbij een vrijwilliger uit het publiek tussen zender en ontvanger moest plaatsnemen. Professor Blok vond zich bereid en werd bestempeld als een ’tamelijk absorberend persoon’. (W.B.)
Comments are closed.