‘Grote winst te behalen met mijn techniek’

Wat voor duurzaams heb je gedaan?

“Ik heb een methode onderzocht waarmee de belangrijkste grondstof voor nylon, de koolstofverbinding cyclohexanon, gemaakt kan worden onder invloed van zonne-energie. De nylonindustrie heeft jaarlijks miljoenen tonnen cyclohexanon nodig. Met de techniek die ik heb onderzocht ontstaan veel minder bijproducten. Dat, en het feit dat ik gebruik maak van zonne-energie, maakt dat er zowel ‘milieutechnisch’ als economisch gezien grote winst te behalen valt.”

Hoe werkt die methode?

“Het is een fotokatalytisch proces. Dat wil zeggen dat licht een chemische reactor in wordt geleid, waar het wordt geabsorbeerd door een halfgeleidend materiaal, een fotokatalysator. Dit is vergelijkbaar met wat er in een zonnecel gebeurt. Maar vervolgens wordt de zonne-energie niet omgezet in een elektrische stroom, maar wordt het overgedragen aan cyclohexaan, een stof die uit aardolie gewonnen wordt. Deze stof verandert vervolgens in cyclohexanon. De energieoverdracht van het halfgeleidende materiaal naar cyclohexaan was onvoldoende bekend. Hierdoor was het nog niet mogelijk om een dergelijke fotokatalytische reactor optimaal te ontwerpen.”

Wordt die nylongrondstof binnenkort duurzaam geproduceerd?

“Dat denk ik eerlijk gezegd niet. De petrochemie is een heel conservatieve industrie. Het concept moet tot in detail uitgewerkt worden voordat ze erin investeren. Op langere termijn wordt de methode misschien wel gebruikt. Er komt in ieder geval een postdoc bij scheikundige technologie die er verder aan gaat werken.”

Wat kreeg je van de jury te horen?

“Ze vond het vooral mooi dat ik de kennis van twee vakgroepen heb gecombineerd. Die van de anorganische chemie aan de ene kant, waar de halfgeleiders onder vallen die in de zonnecellen zitten, en aan de andere kant kennis over katalysereacties. Daarnaast vond ze dat ik een erg goede presentatie hield.”

Je hebt met je prijs ook een geldbedrag in de wacht gesleept.

“Ja, 2,5 duizend euro. Dat is niet bedoeld voor wetenschappelijk onderzoek. Ik mag het vrij besteden. Ik denk dat ik er mijn studieschuld deels mee aflos en er later dit jaar van op vakantie naar Japan ga.”

Wat vindt je van zo’n promotiestunt van Shell?

“Ik vind het goed dat ze duurzame technologie-ontwikkeling onder de aandacht brengen. Dit jaar was de prijs alleen nog voor Delftse studenten, maar volgend jaar kunnen studenten van alle Nederlandse universiteiten meedoen. Dat zal nog meer positieve publiciteit leveren voor duurzaam technologisch onderzoek.”

Wat doe je nu?

“Ik ben promovendus bij het Amolf, het instituut voor Atomaire en Moleculaire Fysica in Amsterdam, waar ik aan nieuwe efficiëntere zonnecellen werk.”

Joep Pijpers. (Foto: Sam Rentmeester/FMAX)

Wat voor duurzaams heb je gedaan?

“Ik heb een methode onderzocht waarmee de belangrijkste grondstof voor nylon, de koolstofverbinding cyclohexanon, gemaakt kan worden onder invloed van zonne-energie. De nylonindustrie heeft jaarlijks miljoenen tonnen cyclohexanon nodig. Met de techniek die ik heb onderzocht ontstaan veel minder bijproducten. Dat, en het feit dat ik gebruik maak van zonne-energie, maakt dat er zowel ‘milieutechnisch’ als economisch gezien grote winst te behalen valt.”

Hoe werkt die methode?

“Het is een fotokatalytisch proces. Dat wil zeggen dat licht een chemische reactor in wordt geleid, waar het wordt geabsorbeerd door een halfgeleidend materiaal, een fotokatalysator. Dit is vergelijkbaar met wat er in een zonnecel gebeurt. Maar vervolgens wordt de zonne-energie niet omgezet in een elektrische stroom, maar wordt het overgedragen aan cyclohexaan, een stof die uit aardolie gewonnen wordt. Deze stof verandert vervolgens in cyclohexanon. De energieoverdracht van het halfgeleidende materiaal naar cyclohexaan was onvoldoende bekend. Hierdoor was het nog niet mogelijk om een dergelijke fotokatalytische reactor optimaal te ontwerpen.”

Wordt die nylongrondstof binnenkort duurzaam geproduceerd?

“Dat denk ik eerlijk gezegd niet. De petrochemie is een heel conservatieve industrie. Het concept moet tot in detail uitgewerkt worden voordat ze erin investeren. Op langere termijn wordt de methode misschien wel gebruikt. Er komt in ieder geval een postdoc bij scheikundige technologie die er verder aan gaat werken.”

Wat kreeg je van de jury te horen?

“Ze vond het vooral mooi dat ik de kennis van twee vakgroepen heb gecombineerd. Die van de anorganische chemie aan de ene kant, waar de halfgeleiders onder vallen die in de zonnecellen zitten, en aan de andere kant kennis over katalysereacties. Daarnaast vond ze dat ik een erg goede presentatie hield.”

Je hebt met je prijs ook een geldbedrag in de wacht gesleept.

“Ja, 2,5 duizend euro. Dat is niet bedoeld voor wetenschappelijk onderzoek. Ik mag het vrij besteden. Ik denk dat ik er mijn studieschuld deels mee aflos en er later dit jaar van op vakantie naar Japan ga.”

Wat vindt je van zo’n promotiestunt van Shell?

“Ik vind het goed dat ze duurzame technologie-ontwikkeling onder de aandacht brengen. Dit jaar was de prijs alleen nog voor Delftse studenten, maar volgend jaar kunnen studenten van alle Nederlandse universiteiten meedoen. Dat zal nog meer positieve publiciteit leveren voor duurzaam technologisch onderzoek.”

Wat doe je nu?

“Ik ben promovendus bij het Amolf, het instituut voor Atomaire en Moleculaire Fysica in Amsterdam, waar ik aan nieuwe efficiëntere zonnecellen werk.”

Joep Pijpers. (Foto: Sam Rentmeester/FMAX)