Groene gasten

Het is scholierenfeest in Lorre.

De meeste feestgangers hebben hun diploma nog niet opgehaald en komen net terug van hun vakantie in Rimini of op Terschelling. Toch staat Lorre vol. Het voelt even alsof ik terug ben op de groep-achtfeestjes van vroeger. De meisjes aan de ene kant van het als discotheek ingerichte klaslokaal, de jongens aan de andere. Ze voelen zich al aardig thuis. Een leuk feest met veel enthousiaste aankomende studenten.

Aan de andere kant van de bar, weg van de dansvloer, is de sfeer heel anders. Groepjes mannelijke studenten hangen een beetje rond. “Wat een ongelooflijke frustenborrel is het”, geeft student Menno eerlijk toe. De Delftse mannen hebben ogen op stokjes. Onafgebroken loeren ze over de bar naar de aanwezige meisjes op de dansvloer. De meiden die zich normaal zo in Lorre thuis voelen, weten niet zo goed wat ze er mee aan moeten, hun dansvloer is ingepikt door een frisse generatie. De organisatie heeft het geheel nog wat aangedikt, door iedereen een rood of groen armbandje te geven, afhankelijk van of ze bezet of vrijgezel zijn.

De scholieren hebben nergens last van. Na afloop kunnen ze in een studentenhuis logeren. Niet dat daar veel gebruik van gemaakt zal worden. De meesten komen uit Delft en gaan lekker bij hun ouders slapen. Rogier is er zo een. Hij is met drie vrienden en heeft het wel naar zijn zin. Hij heeft de meeste praatjes van de vier. Hij gaat rechten studeren in Leiden.

Uiteindelijk hebben de stoere studenten genoeg aan de bar gehangen en bier gedronken om hun stoute dansvloerschoenen aan te trekken. De scholier-studentintegratie kan beginnen. Ongeacht polsbandjes, leeftijd of geslacht, iedereen staat te dansen en sjansen, want daar is Lorre uiteindelijk voor bedoeld. Nu kan ik met een gerust hart naar huis, Delft heeft laten zien hoe het hoort, en de aankomende eerstejaars hebben het goed opgepikt. (CD)

Het is vrijdagavond en ik ga naar Lorre. Een combinatie die voor de stamgasten van Lorre moeilijk te bevatten is. Het is ook geen gewone avond. Na de Ladies Intro mogen nu de jongens proeven van het Delftse studentenleven. Het is scholierenfeest in Lorre.

De meeste feestgangers hebben hun diploma nog niet opgehaald en komen net terug van hun vakantie in Rimini of op Terschelling. Toch staat Lorre vol. Het voelt even alsof ik terug ben op de groep-achtfeestjes van vroeger. De meisjes aan de ene kant van het als discotheek ingerichte klaslokaal, de jongens aan de andere. Ze voelen zich al aardig thuis. Een leuk feest met veel enthousiaste aankomende studenten.

Aan de andere kant van de bar, weg van de dansvloer, is de sfeer heel anders. Groepjes mannelijke studenten hangen een beetje rond. “Wat een ongelooflijke frustenborrel is het”, geeft student Menno eerlijk toe. De Delftse mannen hebben ogen op stokjes. Onafgebroken loeren ze over de bar naar de aanwezige meisjes op de dansvloer. De meiden die zich normaal zo in Lorre thuis voelen, weten niet zo goed wat ze er mee aan moeten, hun dansvloer is ingepikt door een frisse generatie. De organisatie heeft het geheel nog wat aangedikt, door iedereen een rood of groen armbandje te geven, afhankelijk van of ze bezet of vrijgezel zijn.

De scholieren hebben nergens last van. Na afloop kunnen ze in een studentenhuis logeren. Niet dat daar veel gebruik van gemaakt zal worden. De meesten komen uit Delft en gaan lekker bij hun ouders slapen. Rogier is er zo een. Hij is met drie vrienden en heeft het wel naar zijn zin. Hij heeft de meeste praatjes van de vier. Hij gaat rechten studeren in Leiden.

Uiteindelijk hebben de stoere studenten genoeg aan de bar gehangen en bier gedronken om hun stoute dansvloerschoenen aan te trekken. De scholier-studentintegratie kan beginnen. Ongeacht polsbandjes, leeftijd of geslacht, iedereen staat te dansen en sjansen, want daar is Lorre uiteindelijk voor bedoeld. Nu kan ik met een gerust hart naar huis, Delft heeft laten zien hoe het hoort, en de aankomende eerstejaars hebben het goed opgepikt. (CD)