Het doorlichten van de kinderopvang regeling resulteerde in het wegwerken van de wachtlijst. Maar door stijgende vraag dreigt wederom stagnatie.
Delen
/strong>
In 1998 kampte de TU met een forse wachtlijst voor de kinderopvang. ,,Het was zelfs zo erg dat faculteiten van hun eigen budget kinderplaatsen voor hun medewerkers gingen kopen,” aldus RoseMary van Akkeren Sciarone. Zij is senior P&O-adviseur bij de faculteit Civiele Techniek en Geowetenschappen. In 1998 was zij eveneens lid van de werkgroep Kinderopvang van de Klankbordgroep Emancipatie. Extra vervelend was volgens Van Akkeren Sciarone dat de toewijzing niet transparant was. ,,Een ouder wist nooit wanneer er een plaats vrijkwam voor zijn of haar kind.”
De werkgroep Kinderopvang bezocht in die periode andere (technische) universiteiten en constateerde dat daar geen wachtlijsten waren. De vraag diende zich aan wat de oorzaak was van de stagnatie bij de TU. ,,Het is heel makkelijk om dan te roepen: er zijn te weinig plaatsen. Wij besloten eerst de regeling en plaatsingsprocedure goed te onderzoeken. Als je kan aantonen dat dat allemaal in orde is, sta je sterker bij een eventueel verzoek om meer plaatsen.”
Concurrentie
In december 1998 overhandigde de werkgroep de onderzoeksresultaten aan het College van Bestuur. Hieruit bleek dat de uitvoering van de regeling voor verbetering vatbaar was.
Eén van de conclusie was dat er bij de kinderopvang sprake was van een onderbenutting van de capaciteit. In het kinderdagverblijf, waar de TU plaatsen huurde, bleek bijvoorbeeld dat de groepen te klein werden gehouden. ,,Er is toen besloten om ook plaatsen te gaan huren bij een andere kinderopvangorganisatie. Een beetje concurrentie kan ook in deze sector geen kwaad. Dat stimuleert de serviceverlening van beide organisaties.”
Een andere aanbeveling uit het onderzoek was om de uren voor kinderopvang te koppelen aan het aantal uren dat een medewerker werkt. ,,Hiermee voorkom je dat een medewerker die twintig uur werkt meer uren opvang voor zichzelf regelt. Niet dat dit vaak voorkwam, maar als een aantal mensen een paar uur inlevert, betekent dat al snel een extra plaats.”
Afgelopen jaar werd ook bereikt dat de TU-medewerkers meer inzicht kregen in hun plaats op de wachtlijst. Hierdoor weten ze wanneer zij kunnen verwachten dat er een plaats vrijkomt voor hun kind. ,,Wel wil ik opmerken dat de kinderopvang de afgelopen jaren een metamorfose heeft ondergaan. Zij moesten overschakelen van een gesubsidieerde instelling naar een professionele organisatie voor dienstverlening. Deze fase is nu afgerond en je ziet dat de kinderopvang meer efficiënt en klantvriendelijk is gaan werken.”
Nieuwe wachtlijst
Door de genomen maatregelen verdween vorig jaar de wachtlijst bij de kinderopvang. ,,Eerlijk gezegd begint de laatste tijd weer een nieuwe wachtlijst te ontstaan”, vertellt Van Akkeren Sciarone. ,,Op dit moment zijn alle kinderen geplaatst en het duurt even voordat die plaatsen weer vrij komen. Tegelijkertijd stijgt de vraag doordat de groep mannen, die een beroep doet op de kinderopvangregeling, goter wordt. Een stijging van de vraag, zonder een uitbreiding van de capaciteit, levert weer nieuwe wachtenlijsten op.”
Een uitwijkmogelijkheid zou het gastouderschap kunnen zijn. Deze opvangwijze stuit echter op diverse problemen. Het huis van een gastouder moet aan bepaalde eisen voldoen en daarnaast is de kwaliteitscontrole van de aangeboden zorg moeilijk. Van Akkeren Sciarone ziet als voornaamste alternatief dat er in de toekomst meer plaatsen gekocht worden. Om dit te financieren zou je bijvoorbeeld de ouderbijdrage anders kunnen opzetten. ,,De bijdrage voor kinderopvang is nu inkomensafhankelijk tot een inkomen van vierduizend gulden. Daarboven betaalt iedereen hetzelfde bedrag ongeacht de verdiensten. Leg je deze lat wat hoger % bijvoorbeeld bij zevenduizend gulden – haal je extra inkomsten binnen waarmee je meer plaatsen kunt inkopen.”
Accommodatie
Een heel ander probleem waardoor de kinderopvang, ook buiten de TU, stagneert is het gebrek aan accommodatie. In vrijwel alle Nederlandse steden is het steeds moeilijker om een geschikt pand voor crèches te vinden. ,,Op de TU-campus is ruimte om te bouwen. Wij hebben voorgesteld om een prijsvraag onder bouwkundestudenten uit te schrijven. Zij moeten een geschikt gebouw ontwerpen voor de opvang van nul tot vier-jarigen.”
Van Akkeren Sciarone verwacht dat een bijzonder gebouw voor kinderopvang ook de reputatie van de TU ten goede komt. ,,De bibliotheek heeft ook een extra uitstraling aan de TU-campus gegeven. Met kinderopvangaccommodatie worstelt heel Nederland en als wij met een interessante architectonische oplossing komen dan is dat eveneens reclame voor deze universiteit.”
Maar zeker zo belangrijk is dat een goede kinderopvang de TU een veel interessantere werkgever maakt. ,,Als je jongere medewerkers wil aantrekken en behouden is dit een belangrijk item. Zonder een goede kinderopvangregeling ben je als instelling voor een jongere generatie veel minder aantrekkelijk.”
Het doorlichten van de kinderopvang regeling resulteerde in het wegwerken van de wachtlijst. Maar door stijgende vraag dreigt wederom stagnatie.
In 1998 kampte de TU met een forse wachtlijst voor de kinderopvang. ,,Het was zelfs zo erg dat faculteiten van hun eigen budget kinderplaatsen voor hun medewerkers gingen kopen,” aldus RoseMary van Akkeren Sciarone. Zij is senior P&O-adviseur bij de faculteit Civiele Techniek en Geowetenschappen. In 1998 was zij eveneens lid van de werkgroep Kinderopvang van de Klankbordgroep Emancipatie. Extra vervelend was volgens Van Akkeren Sciarone dat de toewijzing niet transparant was. ,,Een ouder wist nooit wanneer er een plaats vrijkwam voor zijn of haar kind.”
De werkgroep Kinderopvang bezocht in die periode andere (technische) universiteiten en constateerde dat daar geen wachtlijsten waren. De vraag diende zich aan wat de oorzaak was van de stagnatie bij de TU. ,,Het is heel makkelijk om dan te roepen: er zijn te weinig plaatsen. Wij besloten eerst de regeling en plaatsingsprocedure goed te onderzoeken. Als je kan aantonen dat dat allemaal in orde is, sta je sterker bij een eventueel verzoek om meer plaatsen.”
Concurrentie
In december 1998 overhandigde de werkgroep de onderzoeksresultaten aan het College van Bestuur. Hieruit bleek dat de uitvoering van de regeling voor verbetering vatbaar was.
Eén van de conclusie was dat er bij de kinderopvang sprake was van een onderbenutting van de capaciteit. In het kinderdagverblijf, waar de TU plaatsen huurde, bleek bijvoorbeeld dat de groepen te klein werden gehouden. ,,Er is toen besloten om ook plaatsen te gaan huren bij een andere kinderopvangorganisatie. Een beetje concurrentie kan ook in deze sector geen kwaad. Dat stimuleert de serviceverlening van beide organisaties.”
Een andere aanbeveling uit het onderzoek was om de uren voor kinderopvang te koppelen aan het aantal uren dat een medewerker werkt. ,,Hiermee voorkom je dat een medewerker die twintig uur werkt meer uren opvang voor zichzelf regelt. Niet dat dit vaak voorkwam, maar als een aantal mensen een paar uur inlevert, betekent dat al snel een extra plaats.”
Afgelopen jaar werd ook bereikt dat de TU-medewerkers meer inzicht kregen in hun plaats op de wachtlijst. Hierdoor weten ze wanneer zij kunnen verwachten dat er een plaats vrijkomt voor hun kind. ,,Wel wil ik opmerken dat de kinderopvang de afgelopen jaren een metamorfose heeft ondergaan. Zij moesten overschakelen van een gesubsidieerde instelling naar een professionele organisatie voor dienstverlening. Deze fase is nu afgerond en je ziet dat de kinderopvang meer efficiënt en klantvriendelijk is gaan werken.”
Nieuwe wachtlijst
Door de genomen maatregelen verdween vorig jaar de wachtlijst bij de kinderopvang. ,,Eerlijk gezegd begint de laatste tijd weer een nieuwe wachtlijst te ontstaan”, vertellt Van Akkeren Sciarone. ,,Op dit moment zijn alle kinderen geplaatst en het duurt even voordat die plaatsen weer vrij komen. Tegelijkertijd stijgt de vraag doordat de groep mannen, die een beroep doet op de kinderopvangregeling, goter wordt. Een stijging van de vraag, zonder een uitbreiding van de capaciteit, levert weer nieuwe wachtenlijsten op.”
Een uitwijkmogelijkheid zou het gastouderschap kunnen zijn. Deze opvangwijze stuit echter op diverse problemen. Het huis van een gastouder moet aan bepaalde eisen voldoen en daarnaast is de kwaliteitscontrole van de aangeboden zorg moeilijk. Van Akkeren Sciarone ziet als voornaamste alternatief dat er in de toekomst meer plaatsen gekocht worden. Om dit te financieren zou je bijvoorbeeld de ouderbijdrage anders kunnen opzetten. ,,De bijdrage voor kinderopvang is nu inkomensafhankelijk tot een inkomen van vierduizend gulden. Daarboven betaalt iedereen hetzelfde bedrag ongeacht de verdiensten. Leg je deze lat wat hoger % bijvoorbeeld bij zevenduizend gulden – haal je extra inkomsten binnen waarmee je meer plaatsen kunt inkopen.”
Accommodatie
Een heel ander probleem waardoor de kinderopvang, ook buiten de TU, stagneert is het gebrek aan accommodatie. In vrijwel alle Nederlandse steden is het steeds moeilijker om een geschikt pand voor crèches te vinden. ,,Op de TU-campus is ruimte om te bouwen. Wij hebben voorgesteld om een prijsvraag onder bouwkundestudenten uit te schrijven. Zij moeten een geschikt gebouw ontwerpen voor de opvang van nul tot vier-jarigen.”
Van Akkeren Sciarone verwacht dat een bijzonder gebouw voor kinderopvang ook de reputatie van de TU ten goede komt. ,,De bibliotheek heeft ook een extra uitstraling aan de TU-campus gegeven. Met kinderopvangaccommodatie worstelt heel Nederland en als wij met een interessante architectonische oplossing komen dan is dat eveneens reclame voor deze universiteit.”
Maar zeker zo belangrijk is dat een goede kinderopvang de TU een veel interessantere werkgever maakt. ,,Als je jongere medewerkers wil aantrekken en behouden is dit een belangrijk item. Zonder een goede kinderopvangregeling ben je als instelling voor een jongere generatie veel minder aantrekkelijk.”
Comments are closed.