Glück

,,Nee hoor, in het echt is-ie echt heel leuk, helemaal niet gemaakt”, vinden de leden van het Glück-Auf team, bestaande uit vijf dames werkzaam bij de faculteit Mijnbouw, van Peter-Jan Rens. En zij kunnen het weten. De afgelopen twee maandagen en ook de komende maandag teisteren ze samen met Meneer Cactus het beeldscherm bij het spelletje Vijf Tegen Vijf op één van de RTL-zenders. Het spelletje waarin de voorkeur of afgunst van de gemiddelde Nederlander centraal staat. Ooit bedacht en virtuoos uitgevoerd door de legendarische Willem Ruis, maar nu gepresenteerd door de aanstekelijke kindervriend Rens.

Het bezoek aan de programmafabriek van John de Mol was niet zonder resultaat. Een leuk bedrag wisten de dames binnen te slepen. ,,Maar hoeveel, dat willen we liever nog niet kwijt, want dan is er toch niks meer aan voor de mensen”, meent Kim van der Giessen. ,,En iedereen gaat bij je bedelen”, denkt Sandra Vermeulen. ,,Ik heb het toch al uitgegeven”, zegt Luciënne Geerits.

Aanstichter van dit alles is Jolanda Lander. Ooit zag zij een kennis meedoen aan het spelletje en blufte tegenover haar collega’s op de faculteit dat ze zichzelf en de rest ook ging opgeven. Voor de dames het wisten was de brief met foto’s al de deur uit. ,,Na verloop van tijd schreven we nog maar eens een brief, omdat het zo lang duurde. En toen hebben we een soort collage gemaakt waar ook een foto bij stond waarop we onze mijnbouwpakken al aanhadden, zoals te zien is op tv”, vertelt Van der Giessen. Misschien wel om het uitbundige sfeertje dat de dames wisten uit te stralen mocht het Glück-Auf team op een screen-test komen.

,,Mevrouw Stemband speelde daar met ons voor een camera een stukje Vijf Tegen Vijf. Dan kijken ze of je een beetje spontaan bent en of je niet dichtslaat voor een camera. Toen hadden we onze pakken ook al aan”, vertelt Lander. ,,Ja, je wilt toch een beetje opvallen tussen al die kandidaten.”

Dat beetje opvallen was blijkbaar genoeg, want niet veel later kwam het bericht dat de dames echt mee mochten doen, met de echte Peter-Jan Rens.

Eind december was het dan zover, de opnamen werden gemaakt. ,,Eenmaal voor de camera weet je echt niet wat je moet zeggen hoor. Dan komt-ie naar je toe en dan moet je gewoon al wat in je hoofd hebben, anders ben je verloren”, vertelt Lander, de teamcaptain. ,,En ik stond als derde en dan zeggen de twee voor jou juist wat jij net in je hoofd had, maar gelukkig is er niemand bij ons dichtgeklapt of heeft er iemand iets heel doms gezegd”, vertelt Marlijn Ammerlaan. ,,Bij die anderen wel. Toen vroeg Peter-Jan: Wat is gestreept? Antwoordt die vent: een visgraat. Nou dan ga je toch af?”, haakt Van der Giessen in.

Tot hun stomme verbazing wisten de dames tot twee maal toe de finale te bereiken. Dat betekende dat ze de dag erna nog een keer voor opnamen moesten opdraven. Een leuke band met Rens leek te ontstaan tijdens de opnamen. Vooral Van der Giessen was het slachtoffer van Rens’ charmes. ,,Hij wilde zelfs weten waar ze ging skiën”, giechelen de andere vier. (T.K.)