De Libris Literatuurprijs is weer aan mijn neus voorbijgegaan. Van diverse kanten ontving ik steunbetuigingen en de beste wensen voor het volgende jaar, maar de druiven blijven zuur.
Ik heb me daarom aangemeld als lid van de Voorburgse bibliotheek om mij te verdiepen in het broddelwerk van mijn collega-schrijvers. Verspilde tijd, uiteraard, maar ik kon niets anders verzinnen om de discrepantie weg te werken tussen mijn verdienste voor de Nederlandse literatuur en de erkenning daarvan door recensenten en kunstcritici.
De Voorburgse bibliotheek is schitterend wit en nodigt uit tot spetterend zwarte graffiti. Prominent naast de ingang prijkt de leus: rasenvermenging = genoside. Je kunt zo’n leus op verschillende manieren lezen. Een doorsnee voorbijganger leest de leus terloops en kent aan beide woorden een gevoelswaarde toe. Rassenvermenging is gevoelsneutraal, want het is een weinig gebruikt woord uit de plantenveredeling. Genocide, daarentegen, roept sterk negatieve emoties op. In Turkije is genocide zelfs zo’n beladen woord dat het verboden is om te spreken van de Armeense genocide. Het is diplomatieker om het voortijdige overlijden van enkele honderdduizenden Armeniërs in de zomer van 1915 af te doen als een gelukkige samenloop van omstandigheden.
Een detective leest de leus zonder dergelijke emotionele beslommeringen. Het onhandige handschrift, de spelfouten en de politieke lading wijzen op een prematuur ontmaagde puber met een gebrekkige schoolopleiding. In neonazistische kringen zoekt men seksueel vertier immers binnen het eigen gezin om rassenvermenging tegen te gaan. In deze knusse atmosfeer ontluikt alras de eerste ervaring en zo verlegt de doorsnee neonazi zijn belangstelling vroegtijdig van huiswerk naar meer wereldse zaken. Je hoeft geen Sherlock Holmes te zijn om te concluderen dat een tekst als rasenvermening = genoside het resultaat is van generaties van inteelt.
Een wiskundige leest de leus als een bewering en probeert het gelijkheidsteken te bewijzen. Rassenvermenging neemt grenzen weg en vermindert stelselmatig het aantal rassen. Rassenvermenging impliceert dus genocide. Echter, de omgekeerde implicatie is onjuist, want als een ras eenmaal is uitgeroeid dan kun je het niet meer kruisen. Nu denk ik dat de graffitiartiest zich hiervan welbewust is en dat hij een implicatie bedoelt waar hij noodgedwongen een gelijkheidsteken gebruikt. Er bestaat voor implicatie immers geen geldig leesteken en zo kwam ik via het bibliotheekbezoek onverhoopt op weer een nieuwe bijdrage aan de Nederlandse literatuur: de introductie van =>, de implicatiepijl.
Robert Fokkink
De Libris Literatuurprijs is weer aan mijn neus voorbijgegaan. Van diverse kanten ontving ik steunbetuigingen en de beste wensen voor het volgende jaar, maar de druiven blijven zuur. Ik heb me daarom aangemeld als lid van de Voorburgse bibliotheek om mij te verdiepen in het broddelwerk van mijn collega-schrijvers. Verspilde tijd, uiteraard, maar ik kon niets anders verzinnen om de discrepantie weg te werken tussen mijn verdienste voor de Nederlandse literatuur en de erkenning daarvan door recensenten en kunstcritici.
De Voorburgse bibliotheek is schitterend wit en nodigt uit tot spetterend zwarte graffiti. Prominent naast de ingang prijkt de leus: rasenvermenging = genoside. Je kunt zo’n leus op verschillende manieren lezen. Een doorsnee voorbijganger leest de leus terloops en kent aan beide woorden een gevoelswaarde toe. Rassenvermenging is gevoelsneutraal, want het is een weinig gebruikt woord uit de plantenveredeling. Genocide, daarentegen, roept sterk negatieve emoties op. In Turkije is genocide zelfs zo’n beladen woord dat het verboden is om te spreken van de Armeense genocide. Het is diplomatieker om het voortijdige overlijden van enkele honderdduizenden Armeniërs in de zomer van 1915 af te doen als een gelukkige samenloop van omstandigheden.
Een detective leest de leus zonder dergelijke emotionele beslommeringen. Het onhandige handschrift, de spelfouten en de politieke lading wijzen op een prematuur ontmaagde puber met een gebrekkige schoolopleiding. In neonazistische kringen zoekt men seksueel vertier immers binnen het eigen gezin om rassenvermenging tegen te gaan. In deze knusse atmosfeer ontluikt alras de eerste ervaring en zo verlegt de doorsnee neonazi zijn belangstelling vroegtijdig van huiswerk naar meer wereldse zaken. Je hoeft geen Sherlock Holmes te zijn om te concluderen dat een tekst als rasenvermening = genoside het resultaat is van generaties van inteelt.
Een wiskundige leest de leus als een bewering en probeert het gelijkheidsteken te bewijzen. Rassenvermenging neemt grenzen weg en vermindert stelselmatig het aantal rassen. Rassenvermenging impliceert dus genocide. Echter, de omgekeerde implicatie is onjuist, want als een ras eenmaal is uitgeroeid dan kun je het niet meer kruisen. Nu denk ik dat de graffitiartiest zich hiervan welbewust is en dat hij een implicatie bedoelt waar hij noodgedwongen een gelijkheidsteken gebruikt. Er bestaat voor implicatie immers geen geldig leesteken en zo kwam ik via het bibliotheekbezoek onverhoopt op weer een nieuwe bijdrage aan de Nederlandse literatuur: de introductie van =>, de implicatiepijl.
Robert Fokkink
Comments are closed.