Gekkenhuis

/strong>

Kuiper: ,,Het hotel mag dan wel The Million Dollar Hotel heten, maar het is eigenlijk het meest ranzige hotel wat je je maar kunt voorstellen.”

Tetteroo: ,,Een van de bewoners, Tom Tom, valt aan het begin van de film van het dak van het hotel. Vervolgens fungeert hij als verteller over alles wat zich in de weken daarvoor heeft afgespeeld in het hotel.”

Kuiper: ,,Eigenlijk is dat mijn enige kritiek op de film. Soms lag het er wel erg dik bovenop. De stem van de inmiddels dode Tom Tom legde bij sommige scènes iets uit wat allang duidelijk was. Dat had niet gehoeven: bij een goed boek wordt tenslotte ook veel aan de verbeelding overgelaten.”

Tetteroo: ,,De karakters van de zonderlingen werden niet echt uitgediept. Soms wilde ik wel weten waarom ze in dat hotel zaten en hoe ze zo geworden waren. Voor het verloop van de film was het echter wel genoeg om ze alleen als karikaturen neer te zetten.”

Kuiper: ,,Een van de hoofdrolspelers was Mel Gibson. Bij hem denk je meteen aan commerciële actiefilms. Ik was dus verbaasd dat hij aan deze kleinere productie meedeed. Net als de rest van de cast speelde hij erg sterk. De acteurs die veelal iemand met een vreemde afwijking moesten spelen, deden dat zeer overtuigend.”

Tetteroo: ,,Er wordt vanuit het perspectief van verschillende bewoners gekeken. Hierdoor wordt niet duidelijk wat werkelijkheid en wat fictie is.”

Kuiper: ,,Ik denk dat dat de rode draad van de film is. Het verschil tussen werkelijkheid en fictie wordt erg goed benadrukt met de beelden en de muziek. Zo zie je op een gegeven moment het uitzicht uit een raam helemaal vervormen in niet kloppende beeldjes.”

Tetteroo: ,,Het is wel typisch zo’n film die je drie keer moet kijken voordat je alles begrijpt. Er gebeurt ontzettend veel.”

Kuiper: ,,Ik denk dat de film wel indruk maakte op het publiek. Iedereen bleef tijdens de aftiteling zitten. Dat zie je niet zo vaak meer.”

U2-zanger Bono schreef voor regisseur Wim Wenders het script voor The Million Dollar Hotel. Vijfdejaars bouwkundestudenten Ronnie Kuiper en Monique Tetteroo bezochten afgelopen zaterdag in filmhuis Lumen deze whodunit over een hotel vol zonderlinge figuren.

Kuiper: ,,Het hotel mag dan wel The Million Dollar Hotel heten, maar het is eigenlijk het meest ranzige hotel wat je je maar kunt voorstellen.”

Tetteroo: ,,Een van de bewoners, Tom Tom, valt aan het begin van de film van het dak van het hotel. Vervolgens fungeert hij als verteller over alles wat zich in de weken daarvoor heeft afgespeeld in het hotel.”

Kuiper: ,,Eigenlijk is dat mijn enige kritiek op de film. Soms lag het er wel erg dik bovenop. De stem van de inmiddels dode Tom Tom legde bij sommige scènes iets uit wat allang duidelijk was. Dat had niet gehoeven: bij een goed boek wordt tenslotte ook veel aan de verbeelding overgelaten.”

Tetteroo: ,,De karakters van de zonderlingen werden niet echt uitgediept. Soms wilde ik wel weten waarom ze in dat hotel zaten en hoe ze zo geworden waren. Voor het verloop van de film was het echter wel genoeg om ze alleen als karikaturen neer te zetten.”

Kuiper: ,,Een van de hoofdrolspelers was Mel Gibson. Bij hem denk je meteen aan commerciële actiefilms. Ik was dus verbaasd dat hij aan deze kleinere productie meedeed. Net als de rest van de cast speelde hij erg sterk. De acteurs die veelal iemand met een vreemde afwijking moesten spelen, deden dat zeer overtuigend.”

Tetteroo: ,,Er wordt vanuit het perspectief van verschillende bewoners gekeken. Hierdoor wordt niet duidelijk wat werkelijkheid en wat fictie is.”

Kuiper: ,,Ik denk dat dat de rode draad van de film is. Het verschil tussen werkelijkheid en fictie wordt erg goed benadrukt met de beelden en de muziek. Zo zie je op een gegeven moment het uitzicht uit een raam helemaal vervormen in niet kloppende beeldjes.”

Tetteroo: ,,Het is wel typisch zo’n film die je drie keer moet kijken voordat je alles begrijpt. Er gebeurt ontzettend veel.”

Kuiper: ,,Ik denk dat de film wel indruk maakte op het publiek. Iedereen bleef tijdens de aftiteling zitten. Dat zie je niet zo vaak meer.”