Virgiel zet het sprookje ‘Aladdin’ op de planken. Een spectaculaire musical met zwaardgevechten, geesten en slangen. In een wereld ver van de onze, zwieren wulpse buikdanseressen, roven eerlijke dieven en vliegen de tapijten.
Delen
Straatschoffie Aladdin steelt een stuk brood en wordt daarna op de huid gezeten door twaalf wachten met lange sabels. Hij slalomt door de meute, springt over de ene wachter en kruipt tussen de benen door van de andere. Uiteraard is hij iedereen te slim af. Dan maakt de sultan bekend dat zijn dochter Jasmine zal trouwen. Aladdin wordt bij de eerste aanblik van Jasmine hopeloos verliefd. Maar een prinses en een straatrat, dat kan natuurlijk niet.
Zo begint de door studentenvereniging Virgiel bewerkte musical, die grotendeels het verhaal van de succesvolle Disney-tekenfilm volgt. Aladdin gaat de strijd aan met de kwaadaardige Jafar. Deze magiër wil Jasmines hand en om dat voor elkaar te krijgen, betovert hij de sultan. En natuurlijk is er de olijke geest in de fles, die Aladdin drie wensen in het vooruitzicht stelt.
“Het is heel lastig om van een tekenfilm een musical te maken”, zegt Caressa Fooy (20), tweedejaars industrieel ontwerpen. Zij speelt de geest. “In een tekenfilm kan alles, dus daar kun je nooit overheen. De geest speelt een belangrijke rol en hij kan overal tegelijk zijn. Daarom hebben we ervoor gekozen om twee geesten op de planken te zetten. Een jongen en een meisje.”
Daardoor kunnen Fooy en haar medespeler de spectaculaire sfeer van de tekenfilm benaderen, zegt ze. “Als Aladdin te horen krijgt dat hij drie wensen mag doen, dan vertellen wij, de geesten, hem ook wat hij niet mag wensen. De andere geest zegt dan dat hij niemand dood mag wensen en dan wurg ik mezelf en doe ik net of ik doodval. Op die manier vullen wij elkaar perfect aan. Het is een heerlijke rol die ik lekker over the top kan spelen. De geest doet vaak gek, maakt vreemde opmerkingen. Iedereen lacht om hem.”
“Aladdin is juist veel minder uitgesproken dan de geest”, zegt de vertolker van Aladdin, bouwkundestudent Erik Dral (20). “Jafar is heel slecht, de geest grappig en de sultan verwaand. Tussen die excentrieke personages lopen twee heel normale mensen: Yasmine en Aladdin. Een soort Romeo en Julia. Daarom moet ik Aladdin heel integer en rustig spelen.”
Het lastigste vond Dral daarom om de woedeaanval van Aladdin te spelen. “Als hij denkt dat hij alles heeft verloren, tiert Aladdin aan een stuk door. Hij heeft zichzelf tot prins gewenst om met Jasmine te kunnen trouwen. Toch wil ze hem niet. Hij heeft dan al twee wensen gebruikt en had de geest beloofd om hem met de derde wens vrij te wensen. Maar dat kan niet, omdat hij Jasmine nog steeds niet heeft veroverd. Dan gaat hij door het lint en moet ik achtereenvolgens bedroefdheid en woede spelen.”
Ondanks dat de held van het verhaal verder niet zo’n excentriek karakter heeft, speelt hij de meest spectaculaire scènes. Bijvoorbeeld in een zwaardgevecht met booswicht Jafar. Het orkest speelt een onheilspellende melodie. Als Aladdin uithaalt met zijn sabel, slaat de drummer hard op zijn bekken. “Het is ontzettend lastig om die timing perfect te krijgen met het orkest. Maar zo heb je echt het Disney-effect.”
Tijdens een van de laatste repetities is de imponerende slangenstaf van Jafar nog niet beschikbaar. In plaats daarvan slaat hij er tijdens de vechtscène lustig op los met een dweil. “Jafar de verschrikkelijke tovenaar hebben we daarom tijdelijk omgedoopt tot Jafar de verschrikkelijke schoonmaker”, zegt Dral lachend. “Maar ik weet zeker dat hij er in het theater met zijn echte slangenstaf zal staan.”
@01 infoblokje:‘Aladdin’ is op 6 en 7 juni te zien in Theater de Veste om 20.00 uur. Kaarten kosten tussen de 9,50 en 15 euro.
In een wereld ver van de onze, zwieren wulpse buikdanseressen, roven eerlijke dieven en vliegen de tapijten. Straatschoffie Aladdin steelt een stuk brood en wordt daarna op de huid gezeten door twaalf wachten met lange sabels. Hij slalomt door de meute, springt over de ene wachter en kruipt tussen de benen door van de andere. Uiteraard is hij iedereen te slim af. Dan maakt de sultan bekend dat zijn dochter Jasmine zal trouwen. Aladdin wordt bij de eerste aanblik van Jasmine hopeloos verliefd. Maar een prinses en een straatrat, dat kan natuurlijk niet.
Zo begint de door studentenvereniging Virgiel bewerkte musical, die grotendeels het verhaal van de succesvolle Disney-tekenfilm volgt. Aladdin gaat de strijd aan met de kwaadaardige Jafar. Deze magiër wil Jasmines hand en om dat voor elkaar te krijgen, betovert hij de sultan. En natuurlijk is er de olijke geest in de fles, die Aladdin drie wensen in het vooruitzicht stelt.
“Het is heel lastig om van een tekenfilm een musical te maken”, zegt Caressa Fooy (20), tweedejaars industrieel ontwerpen. Zij speelt de geest. “In een tekenfilm kan alles, dus daar kun je nooit overheen. De geest speelt een belangrijke rol en hij kan overal tegelijk zijn. Daarom hebben we ervoor gekozen om twee geesten op de planken te zetten. Een jongen en een meisje.”
Daardoor kunnen Fooy en haar medespeler de spectaculaire sfeer van de tekenfilm benaderen, zegt ze. “Als Aladdin te horen krijgt dat hij drie wensen mag doen, dan vertellen wij, de geesten, hem ook wat hij niet mag wensen. De andere geest zegt dan dat hij niemand dood mag wensen en dan wurg ik mezelf en doe ik net of ik doodval. Op die manier vullen wij elkaar perfect aan. Het is een heerlijke rol die ik lekker over the top kan spelen. De geest doet vaak gek, maakt vreemde opmerkingen. Iedereen lacht om hem.”
“Aladdin is juist veel minder uitgesproken dan de geest”, zegt de vertolker van Aladdin, bouwkundestudent Erik Dral (20). “Jafar is heel slecht, de geest grappig en de sultan verwaand. Tussen die excentrieke personages lopen twee heel normale mensen: Yasmine en Aladdin. Een soort Romeo en Julia. Daarom moet ik Aladdin heel integer en rustig spelen.”
Het lastigste vond Dral daarom om de woedeaanval van Aladdin te spelen. “Als hij denkt dat hij alles heeft verloren, tiert Aladdin aan een stuk door. Hij heeft zichzelf tot prins gewenst om met Jasmine te kunnen trouwen. Toch wil ze hem niet. Hij heeft dan al twee wensen gebruikt en had de geest beloofd om hem met de derde wens vrij te wensen. Maar dat kan niet, omdat hij Jasmine nog steeds niet heeft veroverd. Dan gaat hij door het lint en moet ik achtereenvolgens bedroefdheid en woede spelen.”
Ondanks dat de held van het verhaal verder niet zo’n excentriek karakter heeft, speelt hij de meest spectaculaire scènes. Bijvoorbeeld in een zwaardgevecht met booswicht Jafar. Het orkest speelt een onheilspellende melodie. Als Aladdin uithaalt met zijn sabel, slaat de drummer hard op zijn bekken. “Het is ontzettend lastig om die timing perfect te krijgen met het orkest. Maar zo heb je echt het Disney-effect.”
Tijdens een van de laatste repetities is de imponerende slangenstaf van Jafar nog niet beschikbaar. In plaats daarvan slaat hij er tijdens de vechtscène lustig op los met een dweil. “Jafar de verschrikkelijke tovenaar hebben we daarom tijdelijk omgedoopt tot Jafar de verschrikkelijke schoonmaker”, zegt Dral lachend. “Maar ik weet zeker dat hij er in het theater met zijn echte slangenstaf zal staan.”
@01 infoblokje:‘Aladdin’ is op 6 en 7 juni te zien in Theater de Veste om 20.00 uur. Kaarten kosten tussen de 9,50 en 15 euro.
Comments are closed.