De studente was twintig toen haar moeder en stiefvader uit elkaar gingen. Die stelden een ‘ouderschapsplan’ op, waarin stond dat haar stiefvader na de scheiding zou blijven bijdragen aan haar “kosten van levensonderhoud en de studie”. Voorwaarde was dat ze met hem zou overleggen over haar studiekeuze.
Hoewel de vrouw vanaf haar zeventiende geen contact meer wilde met haar stiefvader, ontving ze wel elke maand een “onderhoudsbijdrage”. In 2015 liet ze hem in een mailtje weten dat ze zich had ingeschreven voor de studie kunstzinnige therapie aan de Hogeschool Leiden.
Geen overleg
Maar daarmee hield de stiefdochter zich niet aan de afspraak, oordeelt de rechter nu: ze had immers moeten overleggen voor ze ging studeren – ongeacht de uitkomst van het gesprek. “De stiefdochter mocht redelijkerwijs begrijpen dat zij ook na dit overleg (indien dat zou zijn gehouden) mocht kiezen voor een studie die volgens de stiefouder weinig toekomstperspectief biedt”, staat in het rechtbankverslag te lezen. “Maar aan de stiefouder kwam wél een adviserende stem toe en die is hem onthouden.”
En dus hoeft de stiefvader de vrouw niets meer te betalen. Hij eiste bovendien dat ze het bedrag dat ze tot nu toe had ontvangen, moest terugbetalen, maar daar gaat de rechter niet mee akkoord. “De rechtbank gaat er vanuit dat de gevolgen van stopzetting voor de stiefdochter ingrijpend zijn, gelet op de hoogte van de bijdrage”, stelt hij. Bovendien werkt ze niet naast haar studie en heeft ze ook geen recht meer op een basisbeurs.
HOP, Irene Schoenmacker
Comments are closed.