‘Geen gedwongen ontslagen nodig’

Nog voor er ook maar één plaatsingsbrief is verstuurd, blijkt de gewenste reductie onder de ondersteuners voor het grootste gedeelte te zijn gerealiseerd. “We zijn er altijd van uitgegaan dat een reductie van 450 fte een goed resultaat zou zijn”, zegt or-voorzitter Kees Daleboudt. “Inmiddels hebben 150 ondersteuners de TU Delft verlaten via een vrijwillige regeling en hebben nog eens tweehonderd ondersteuners afscheid van de TU genomen via natuurlijk verloop.” De or denkt dat resterende reductie eenvoudig te realiseren is via maatregelen die nu ook al vruchten afwerpen: geen verlenging van tijdelijke contracten, een vacaturestop en het aanbieden van regelingen aan 55-plussers die in principe willen vertrekken.

Dit pleidooi is opgenomen in een concept van het or-advies, dat inzet is van onderhandelingen tussen ondernemingsraad en college. In een eerste reactie zegt het college de reorganisatie ‘het liefst zonder gedwongen ontslagen te zien verlopen.’ Maar het college wijst op een ‘mismatch’: de mensen die zijn vertrokken hadden niet altijd functies die door de reorganisatie zullen verdwijnen. Bovendien wil het college niet elke 55-plusser die weg wil een regeling aanbieden, er is immers ook het ‘werkgeversbelang’. Zoiets zou duur kunnen uitpakken en bovendien de continuïteit in de toch al kwetsbare overgangsfase van oude naar nieuwe organisatie kunnen ondergraven.

“We vragen het college niet om met regelingen te strooien”, zegt Daleboudt. “Met natuurlijk verloop van werknemers ben je over een jaar al heel ver.”

De nu al gerealiseerde reductie lijkt de klap van de reorganisatie te verzachten. Toch zou Daleboudt niet verrast zijn als straks niet alle werknemers het bericht ontvangen meteen geplaatst zijn. “Wel zou het me verbazen als diezelfde mensen binnen een jaar nog geen baan hebben gevonden binnen of heel soms buiten de TU.”

Het optimisme van Daleboudt heeft verschillende oorzaken. “Natuurlijk is de numerieke verhouding ondersteuners-banen nu gunstiger geworden. Bovendien is een passende baan gedefinieerd als een baan waarbij de ondersteuner binnen een jaar aan de eisen moet voldoen. Dat neemt het bezwaar van mismatching dat het college aanvoert voor een groot deel weg. En de or heeft inmiddels veel vertrouwen in de professionaliteit van TU-mobiel.”

Daleboudt waarschuwt: straks moeten de ondersteuners wel een nieuwe organisatie aan de praat krijgen. “Alle belangrijke onderdeeltjes grijpen in elkaar, dat maakt het ingewikkeld. Er zullen ongetwijfeld problemen ontstaan. En die moeten we ad hoc oplossen.”

Nog voor er ook maar één plaatsingsbrief is verstuurd, blijkt de gewenste reductie onder de ondersteuners voor het grootste gedeelte te zijn gerealiseerd. “We zijn er altijd van uitgegaan dat een reductie van 450 fte een goed resultaat zou zijn”, zegt or-voorzitter Kees Daleboudt. “Inmiddels hebben 150 ondersteuners de TU Delft verlaten via een vrijwillige regeling en hebben nog eens tweehonderd ondersteuners afscheid van de TU genomen via natuurlijk verloop.” De or denkt dat resterende reductie eenvoudig te realiseren is via maatregelen die nu ook al vruchten afwerpen: geen verlenging van tijdelijke contracten, een vacaturestop en het aanbieden van regelingen aan 55-plussers die in principe willen vertrekken.

Dit pleidooi is opgenomen in een concept van het or-advies, dat inzet is van onderhandelingen tussen ondernemingsraad en college. In een eerste reactie zegt het college de reorganisatie ‘het liefst zonder gedwongen ontslagen te zien verlopen.’ Maar het college wijst op een ‘mismatch’: de mensen die zijn vertrokken hadden niet altijd functies die door de reorganisatie zullen verdwijnen. Bovendien wil het college niet elke 55-plusser die weg wil een regeling aanbieden, er is immers ook het ‘werkgeversbelang’. Zoiets zou duur kunnen uitpakken en bovendien de continuïteit in de toch al kwetsbare overgangsfase van oude naar nieuwe organisatie kunnen ondergraven.

“We vragen het college niet om met regelingen te strooien”, zegt Daleboudt. “Met natuurlijk verloop van werknemers ben je over een jaar al heel ver.”

De nu al gerealiseerde reductie lijkt de klap van de reorganisatie te verzachten. Toch zou Daleboudt niet verrast zijn als straks niet alle werknemers het bericht ontvangen meteen geplaatst zijn. “Wel zou het me verbazen als diezelfde mensen binnen een jaar nog geen baan hebben gevonden binnen of heel soms buiten de TU.”

Het optimisme van Daleboudt heeft verschillende oorzaken. “Natuurlijk is de numerieke verhouding ondersteuners-banen nu gunstiger geworden. Bovendien is een passende baan gedefinieerd als een baan waarbij de ondersteuner binnen een jaar aan de eisen moet voldoen. Dat neemt het bezwaar van mismatching dat het college aanvoert voor een groot deel weg. En de or heeft inmiddels veel vertrouwen in de professionaliteit van TU-mobiel.”

Daleboudt waarschuwt: straks moeten de ondersteuners wel een nieuwe organisatie aan de praat krijgen. “Alle belangrijke onderdeeltjes grijpen in elkaar, dat maakt het ingewikkeld. Er zullen ongetwijfeld problemen ontstaan. En die moeten we ad hoc oplossen.”