Geen cabaretfestival, wel lachen

Twee groepen zouden aan het Delfts Cabaret Festival meedoen: Abracadabaret en het ‘duo’ Hansbert en Dirk. Dat kon sowieso al geen wedstrijd van formaat worden, maar na de pauze bleek het ‘duo’ uit dezelfde en evenveel mensen te bestaan als de groep, een stuk of tien.

Het lijkt een flauwe grap en eigenlijk is het dat ook, maar Abracadabaret gaf er op een originele manier invulling aan door na beide optredens een ‘interview’ in te lassen met drie leden van elke groep, toevallig beide keren dezelfde personen. Met andere namen, andere kleding en ander gedrag.

Eigenlijk waren de twee optredens en de twee interviews allemaal onderdeel van één Abracadabaret-show. Die was bij vlagen verrassend grappig. Dat had weer veel te maken met de geloofwaardigheid van de cabaretiers (heel veel mannen en één vrouw), die over het algemeen sterk acteerden.

Eén van hen sprong eruit: een magere jongen met een spits gezicht en piekerig haar, die als Mohammed B. (mét Marokkaans accent) in de gevangenis samen met Volkert van der G. (de moordenaar van Pim Fortuyn) zijn afschuw uitte over zwetende Nederlanders in regenpakken.

Hij was ook de hoofdrolspeler van de meest hilarische sketch in de hele show: een tv-talkshow, waarin een man van wie de waanzin afstraalt vertelt over zijn afwijking: het mishandelen van fruit. Bij het ene stuk fruit werkt de hands-on-approach beter, vertelt hij, voordat hij een appel kapot gooit.

Een banaan is weer erg gevoelig voor ‘psychologische oorlogvoering’. Eerst moet de banaan op zijn gemak worden gesteld, door een vriendelijk gesprekje met hem te beginnen. Dan volgt het belachelijk maken: beledigingen over zijn kromme rug en de bruine vlekken op zijn schil. Vervolgens is de banaan klaar om gepeld te worden en ‘moet hij met kracht in het rechteroor worden gepropt’.

Uit de ‘interviewtjes’ na de optredens kan worden opgemaakt, dat Abracadabaret weinig op heeft met engagement, maar de onderwerpkeuze verraadde toch dat de groep niet buiten de werkelijkheid staat.

Goed, er waren veel sketches die thuishoren in de categorie ‘van alle tijden’. Zoals de man die vecht met zijn spiegelbeeld, wat erg knap was gedaan. Maar stukjes als die met Mohammed B. en Volkert van der G. en eentje waarin Bush op de korrel wordt genomen, of een sketch waarin twee boeren met een filmpje proberen de kloof tussen stad en platteland te dichten, zodat ‘de dialoog’ kan worden gered, maakten het geheel erg actueel.

Gezien op dinsdagavond 23 november.

Twee groepen zouden aan het Delfts Cabaret Festival meedoen: Abracadabaret en het ‘duo’ Hansbert en Dirk. Dat kon sowieso al geen wedstrijd van formaat worden, maar na de pauze bleek het ‘duo’ uit dezelfde en evenveel mensen te bestaan als de groep, een stuk of tien.

Het lijkt een flauwe grap en eigenlijk is het dat ook, maar Abracadabaret gaf er op een originele manier invulling aan door na beide optredens een ‘interview’ in te lassen met drie leden van elke groep, toevallig beide keren dezelfde personen. Met andere namen, andere kleding en ander gedrag.

Eigenlijk waren de twee optredens en de twee interviews allemaal onderdeel van één Abracadabaret-show. Die was bij vlagen verrassend grappig. Dat had weer veel te maken met de geloofwaardigheid van de cabaretiers (heel veel mannen en één vrouw), die over het algemeen sterk acteerden.

Eén van hen sprong eruit: een magere jongen met een spits gezicht en piekerig haar, die als Mohammed B. (mét Marokkaans accent) in de gevangenis samen met Volkert van der G. (de moordenaar van Pim Fortuyn) zijn afschuw uitte over zwetende Nederlanders in regenpakken.

Hij was ook de hoofdrolspeler van de meest hilarische sketch in de hele show: een tv-talkshow, waarin een man van wie de waanzin afstraalt vertelt over zijn afwijking: het mishandelen van fruit. Bij het ene stuk fruit werkt de hands-on-approach beter, vertelt hij, voordat hij een appel kapot gooit.

Een banaan is weer erg gevoelig voor ‘psychologische oorlogvoering’. Eerst moet de banaan op zijn gemak worden gesteld, door een vriendelijk gesprekje met hem te beginnen. Dan volgt het belachelijk maken: beledigingen over zijn kromme rug en de bruine vlekken op zijn schil. Vervolgens is de banaan klaar om gepeld te worden en ‘moet hij met kracht in het rechteroor worden gepropt’.

Uit de ‘interviewtjes’ na de optredens kan worden opgemaakt, dat Abracadabaret weinig op heeft met engagement, maar de onderwerpkeuze verraadde toch dat de groep niet buiten de werkelijkheid staat.

Goed, er waren veel sketches die thuishoren in de categorie ‘van alle tijden’. Zoals de man die vecht met zijn spiegelbeeld, wat erg knap was gedaan. Maar stukjes als die met Mohammed B. en Volkert van der G. en eentje waarin Bush op de korrel wordt genomen, of een sketch waarin twee boeren met een filmpje proberen de kloof tussen stad en platteland te dichten, zodat ‘de dialoog’ kan worden gered, maakten het geheel erg actueel.

Gezien op dinsdagavond 23 november.