De Radboud Universiteit Nijmegen hoeft geen boete te betalen omdat zij een Iraanse studente zonder verblijfsvergunning coschappen liet lopen. Volgens de Raad van State volgde ze onderwijs en werkte ze niet.
In 2007 legde de arbeidsinspectie de Radboud Universiteit een boete van 9500 euro op omdat een student tandheelkunde werkzaamheden verrichtte in een ziekenhuis, terwijl ze nog in afwachting was van een verblijfsvergunning. Volgens de inspectie had de universiteit een tewerkstellingsvergunning moeten aanvragen voor de studente.
Maar de Nijmeegse universiteit ging daartegen in beroep. Ze stelde dat de studente niet in het ziekenhuis werkte, maar er onderwijs volgde. Coschappen zijn verplicht om te kunnen afstuderen.
De Raad van State stelt de universiteit in het gelijk. Coassistenten worden ingezet ter vervanging van een arts of verpleegkundige. Bovendien krijgen ze niet betaald, in tegendeel: de opleiding betaalt het ziekenhuis voor hun begeleiding.
Kijk naar een gemiddelde Motor RAI, Onderwijstentoonstelling of Negen Maanden Beurs en verzin eens waar je alle rommel na afloop laat. Kartonnen informatiezuilen, plastic stoeltjes, alle mogelijke standversiering… Promotioneel hartstikke leuk, maar als je naar het milieu kijkt een tikkeltje minder. Waarom niet hergebruiken?, dacht
Philip Hoogreef (21). “En wat je niet opnieuw nodig hebt, maak je gewoon biologisch afbreekbaar.” Nou ja, gewoon… Hij moest er negen weken lang aan ontwerpen. Vormen en technieken bedenken en weer bijstellen. Van vierkante vormen toch besluiten tot organische. En dan nog heel even pielen aan de detaillering; want hoe ontwerp je de verbindingsstukken zo, dat het ontwerp niet omvalt? Tot hij eindelijk zijn Stand Out had, een modulaire beursstand die op talloze manieren en meerdere keren in elkaar gezet kan worden. “Toen nóg had ik dingen over het hoofd gezien”, vertelt hij. “Want als je de onderdelen stapelt om een wand te bouwen, moet je die delen aan elkaar verbinden met behulp van pinnen. Alleen, zo’n pin kan te diep in het daarvoor bestemde gaatje vallen, en dan werkt hij niet. Dat was ik éven vergeten te testen.”
Niemand die het opmerkte tijdens zijn bachelor-eindpresentatie. “Mijn begeleider sprak me er na afloop pas op aan, toen hij mijn beschrijving had gelezen.” Het leverde de student alsnog een 8,5 op. “Had mij ook kunnen overkomen, reageerde mijn begeleider. Je kunt nu eenmaal niet aan álles denken.” Gelukkig had de IO’er zijn ontwerp alleen virtueel ontworpen, dus geen mens die gevaar liep door het per ongeluk wat wiebelige bouwwerk.
Het totale ontwerp is er dan ook niets slechter door. De Stand Out bestaat uit twee losse delen, die je op verschillende manieren kunt opbouwen tot beursstand. “Je kunt er een informatiezuil mee bouwen, een stoel, tafel – net wat je in je hoofd hebt”, zegt Hoogreef. Hij ontwierp hem voor het bedrijf Natural Plastics, dat toen net een nieuw biologisch afbreekbaar kunststof had geproduceerd. “De Stand Out is herbruikbaar doordat je hem op verschillende manieren kunt opbouwen, maar wat je niet meer gebruikt, kun je veilig weggooien.” Mooie vinding, oordeelde het bedrijf, alleen wat risicovol om te produceren. Hoogreefs eindproject blijft dus bij een concept. Geeft niks, vindt hij, want ontwerpen betekent jezelf ontwikkelen. Dat doet hij nu als student-assistent op de TU, en na de zomer bij zijn master strategic product design. Om te leren hoe je een ontwerp als de Stand Out dan wél strategisch in de markt plaatst.
Comments are closed.