Gedeelde bagage

Ze werkte er een maand op een school voor arme weeskinderen en gaf hen les in Engels, taal en rekenen.

Een beetje wennen is het wel. Net terug uit het Midden-Amerikaanse Guatemala en niet alleen het weer is anders. “Het viel me bij aankomst op Schiphol op dat Nederlanders zo netjes gekleed zijn”, vertelt Webers. “Hun kleren zijn allemaal heel en dat is daar wel anders.” Ze heeft haar kleren daarom achtergelaten in Guatemala. “Niet alles natuurlijk, want ik ging nog rondreizen met een vriendin.”

Op 17 september studeerde Webers af aan de TU, een paar weken later zat ze in het vliegtuig naar Guatemala. “Ik wilde graag reizen voordat ik aan het burgerleven zou beginnen.” Omdat ze door een stage al een beetje Spaans sprak, koos ze voor een Spaanstalig land. En omdat de Mayacultuur haar trok, lag Latijns-Amerika voor de hand.

Alleen reizen om het reizen vond ze niet genoeg. “Er zijn veel plekken op de wereld waar mensen het slecht hebben. Ik heb gedurende mijn studie veel bagage meegekregen, en ik wil dat graag delen.” Omgaan met kinderen vindt ze erg leuk, dus wilde ze graag met kinderen werken. Via via kwam ze in contact met de kleine Nederlandse hulporganisatie Los Nios, die alleen in Guatemala actief is.

Los Nios ondersteunt in Guatemala projecten die gericht zijn op ontwikkeling en educatie van kansarme kinderen, waaronder een school in Alotenango. “Ik zat in een klein dorp vlakbij Antigua, waar veel Europeanen heengaan om Spaans te leren”, vertelt ze.

Alotenango is een klein Mayadorp, waar veel analfabetisme is en de mensen zelfs geen geld hebben om de traditionele Mayakleding te dragen. “Overigens is de armoe erg dubbel: de mensen slapen in een huis met een golfplaten dak en slapen met zijn allen in een bed, maar ze hebben wel een televisie.” Webers verbleef zelf bij een gastgezin in Antigua, waar de leefomstandigheden anders zijn. Daar had ze een eigen kamer en er waren elektriciteit en water.
Owee-rugzakjes

Iedereen die voor Los Nios naar Guatemala gaat, neemt een koffer mee met spullen. Webers mailde voor haar vertrek iedereen die ze kende en zamelde kleding, puzzels en papier in. “Van de TU kreeg ik oude Owee-rugzakjes, waar ze hier heel blij mee zijn. Los Nios gaf ze aan zeven weeskinderen die goed kunnen leren en die ze sponsoren om naar de universiteit te gaan.”

Op een klein schooltje gaf Webers les aan een groepje van ongeveer acht weeskinderen van tien en elf jaar oud. Ze onderwees Engels, rekenen en taal en begeleidde ze bij het maken van huiswerk. “Thuis hebben ze daar geen tijd voor, dan moeten ze helpen op het land.”

Ondanks dat Webers geen enkele ervaring had met lesgeven, ging het contact met de kinderen haar makkelijk af. “Natuurlijk gingen ze me uitproberen en moest ik een paar regels stellen.” Drie weken lang gaf ze de kinderen les in een klein kamertje. “Ik herkende sommige kinderen aan hun kleding. Omdat ze zo arm zijn hebben ze meestal hetzelfde setje aan.”

Elke dag reisde Webers in een felgekleurde Chickenbus . zo genoemd vanwege de grote manden met kippen op het dak – de vijftien hobbelige kilometers tussen Antigua en Alotenango. Een reis die niet zonder gevaren was, want overvallen zijn aan de orde van de dag. De vroegere guerrillastrijders hadden na het einde van de dertig jaar durende burgeroorlog vaak geen werk meer, en veel voormalige guerrilla’s zijn op het criminele pad gegaan. “Ze overvallen ook de lokale bevolking. Zo was de bus waar de vader van mijn gastgezin in zat, ook overvallen toen ik daar was.”

Webers denkt dat Guatemala een interessante plek kan zijn voor Delftse studenten die meer willen met hun leven. “Veel jongeren komen hier alleen heen om Spaans te leren, maar ze kennen niet de mogelijkheden om vrijwilligerswerk te doen. Bovendien vragen de meeste vrijwilligersorganisaties die op internet te vinden zijn een hoge deelnemersbijdrage, in tegenstelling tot Los Nios.”
Traineeship

Nu Webers weer terug is in Nederland, wacht het ‘burgerleven’, zoals zij dat noemt. Op 1 december is de jonge alumnus begonnen aan een traineeship van twee jaar bij GE Plastics in Bergen op Zoom. Op het moment van het gesprek woont zij tijdelijk bij haar vriend in Delft.

Ooit ging Webers scheikundige technologie studeren ‘omdat het een uitdaging was’, maar de keus was moeilijk. “Ik was beter in natuurkunde, maar was ook goed in talen. Dat ik iets met techniek wilde doen, wist ik in ieder geval zeker.”

Delft vond ze tijdens een introductiedag in de vierde klas middelbare school helemaal niet leuk. De geboren en getogen Limburgse wilde echter niet naar Eindhoven of Enschede. “Ik ben meteen in Delft gaan wonen, lid van Virgiel geworden en het studentenleven ingedoken”, zegt ze.

Tijdens een excursie in het derde jaar van haar studie kwam ze bij GE Plastics terecht. GE Plastics is onderdeel van het Amerikaanse bedrijf GE en maakt kwalitatief hoogwaardige plastics. Policarbonaat, dat wordt gebruikt voor mobiele telefoons en computers, is daarvan het bekendste voorbeeld. “Dit was de eerste keer tijdens mijn studie dat ik dacht: hé, dit is leuk. De manier van werken bij GE is heel doelgericht, heel Amerikaans.”

Het bedrijf sprak haar zo aan, dat ze stage ging lopen in de Spaanse vestiging in Murcia. “Overigens heb ik mezelf gedwongen om verder te kijken. Ik heb business courses gedaan bij verschillende bedrijven, een korte stage bij Shell en ben afgestudeerd bij Unilever.”

Het operations management leadership program dat ze nu gaat doen, is haar niet in de schoot geworpen: ze moest strijden met een internationale selectie jonge afgestudeerden om de tien plaatsen. “Bij GE kun je snel en hard groeien, in verantwoordelijkheid én op persoonlijk vlak. Je kunt jezelf ontwikkelen op sociaal, technologisch en economisch vlak. Die combinatie spreekt mij aan.”

Een echte scheikundige wil ze zichzelf niet noemen. “De output van de studie is heel groot, je kunt er veel kanten mee uit. Ik wil meer de managementkant uit dan de technische.” Wat dat betreft is GE Plastics een goede keus voor haar. “Bij GE Plastics ga ik drie opdrachten doen van elk acht maanden. Ik weet nog niet op welke locatie ik begin, waarschijnlijk in Nederland, maar het kan ook in een ander Europees land zijn.” Of het een baan ‘voor het leven’ is, weet ze niet. “Ze steken veel energie in potentiële ceo’s maar niet iedereen wordt het. Ik kijk nog niet zo ver vooruit.”

www.stichtinglosninos.nl

Naam: HélÈne Webers

Leeftijd: 25 jaar

Woonplaats: Bergen op Zoom (per 1 december)

Studie: scheikundige technologie

Afstudeerrichting: sustainable chemical technology

Afstudeerjaar: 2004

Verliefd/verloofd/getrouwd: verliefd

Loopbaan: Afgestudeerd op 17 september, twee weken later voor twee maanden vertrokken naar Guatemala om les te gaan geven aan arme weeskinderen. Op 1 december is ze begonnen aan een tweejarig traineeship bij GE Plastics in Bergen op Zoom.

(Foto’s: Hans Stakelbeek/FMAX)