Witte Week: tentamenstress. Ik hinkel de trap op van de universiteitsbibliotheek, lopen gaat hier niet. Ik studeer nooit in de UB, maar ik heb de punten nu écht nodig.
Ik wil keihard studeren, vakken halen.
Dus bestijg ik de ‘catwalk‘ van de bieb met mijn huisgenoten en bereid me voor op het kijken en bekeken worden. Want daar gaat het eigenlijk om in de UB, heb ik gehoord.
Ik voorspel topdrukte. De hele TU heeft tegenwoordig tegelijkertijd Witte Week. Al bovenaan de trap zie ik het resultaat: een compleet call center van mobiele studenten praat mij tegemoet over brak zijn en lunchen over een halfuurtje. Was er voor mijn fiets al geen plek, voor mij zijn de kansen op een plaatsje nog kleiner.
Als ik via de trillende trap de kegel inklim, word ik omringd door een stilte van een studerende meute. Ik zoek naar een plek met uitzicht op anderen. Maar er is geen plek.
Mijn huisgenoten met wie ik de koffiepauzes zou doorbrengen, besluiten op hun eigen faculteit te studeren. Daar is het nog rustig. Ik beland uiteindelijk op een achterafplekje: de rode zaal. Wel de plek met de meeste privacy, maar ook met de minste gezelligheid. En een niet al te best uitzicht.
,,Het lijkt wel een borrel”, zegt een vriendin bij de koffieautomaten. Ze is nauwelijks te verstaan omdat er zo veel mensen praten. ,,Irritant, er is nauwelijks ruimte.” Maar het is ook wel gezellig, vindt ze. ,,Thuis zou ik eerst een was draaien en mijn nagels vijlen. Dat schiet ook niet op.”
Gezelligheid. Daar gaat het kennelijk toch om bij studeren, niet de ruimtelijke kwaliteit van de plek. En die extra drukte door het Bama-systeem? Ach, dat betekent alleen maar dat er nog meer mensen zijn om naar te kijken.
Rond vier uur loop ik de UB weer uit. Lekker gestudeerd, maar ik mis ook wel mijn zachte bank. En mijn girotel. Ik weet nog steeds niet of mijn stufi binnen is. Het mobiele call center voor de deur heeft meer mensen aangenomen en met een beetje fantasie lijkt de UB-trap een boulevard waar geflaneerd wordt. Ook ik kijk en word bekeken. Morgen toch maar weer gezellig naar de UB.
Witte Week: tentamenstress. Ik hinkel de trap op van de universiteitsbibliotheek, lopen gaat hier niet. Ik studeer nooit in de UB, maar ik heb de punten nu écht nodig. Ik wil keihard studeren, vakken halen.
Dus bestijg ik de ‘catwalk‘ van de bieb met mijn huisgenoten en bereid me voor op het kijken en bekeken worden. Want daar gaat het eigenlijk om in de UB, heb ik gehoord.
Ik voorspel topdrukte. De hele TU heeft tegenwoordig tegelijkertijd Witte Week. Al bovenaan de trap zie ik het resultaat: een compleet call center van mobiele studenten praat mij tegemoet over brak zijn en lunchen over een halfuurtje. Was er voor mijn fiets al geen plek, voor mij zijn de kansen op een plaatsje nog kleiner.
Als ik via de trillende trap de kegel inklim, word ik omringd door een stilte van een studerende meute. Ik zoek naar een plek met uitzicht op anderen. Maar er is geen plek.
Mijn huisgenoten met wie ik de koffiepauzes zou doorbrengen, besluiten op hun eigen faculteit te studeren. Daar is het nog rustig. Ik beland uiteindelijk op een achterafplekje: de rode zaal. Wel de plek met de meeste privacy, maar ook met de minste gezelligheid. En een niet al te best uitzicht.
,,Het lijkt wel een borrel”, zegt een vriendin bij de koffieautomaten. Ze is nauwelijks te verstaan omdat er zo veel mensen praten. ,,Irritant, er is nauwelijks ruimte.” Maar het is ook wel gezellig, vindt ze. ,,Thuis zou ik eerst een was draaien en mijn nagels vijlen. Dat schiet ook niet op.”
Gezelligheid. Daar gaat het kennelijk toch om bij studeren, niet de ruimtelijke kwaliteit van de plek. En die extra drukte door het Bama-systeem? Ach, dat betekent alleen maar dat er nog meer mensen zijn om naar te kijken.
Rond vier uur loop ik de UB weer uit. Lekker gestudeerd, maar ik mis ook wel mijn zachte bank. En mijn girotel. Ik weet nog steeds niet of mijn stufi binnen is. Het mobiele call center voor de deur heeft meer mensen aangenomen en met een beetje fantasie lijkt de UB-trap een boulevard waar geflaneerd wordt. Ook ik kijk en word bekeken. Morgen toch maar weer gezellig naar de UB.

Comments are closed.