Feuilleton: Druk (7)

/strong>

Sanja wordt wakker met een paniekerig gevoel in haar buik. Ze kijkt naast zich. Ivan slaapt nog. Zachtjes glijdt ze tussen de lakens uit. Trekt gehaast een T-shirt en haar spijkerbroek aan. Ondertussen om zich heen kijkend. ,,Shit. Shit. Shitshitshit. Laat het er alsjeblieft zijn.” Maar een eerste rondgang door de ruimte levert geen condoom op. Ze kan zich niet meer herinneren of ze er vannacht een gebruikt hadden. Ze kon zich sowieso weinig van vannacht herinneren. Alleen dat Ivan erg doortastend te werk ging en ondertussen allerlei onverstaanbare dingen tegen haar zei. Wat wel opwindend was. Totdat ze zich realiseerde dat hij haar misschien wel voor Hollandse hoer uitmaakte. Nee, dat is vast niet waar, maar zo voelt zij zich nu. Goedkoop. En weer die ontzettende koppijn. Tijdens het zoeken, groeit het paniekerige gevoel in haar maag. Als een brandende ballon die langzaam opblaast. Ze slikt geen pil. Niet meer.

,,Godzijdank.” In de plooien van het beduimelde beddengoed ligt een condoom. Ze pakt het met een vies gezicht tussen haar duim en wijsvinger. Deprimerend, zo’n verschrompeld stuk rubber met dood zaad. Macedonisch zaad. Maar er valt niets exotisch aan te zien.

De badkamer. Ze kijkt het condoom na als het in de wc wegspoelt. Met veel wc-papier eromheen, anders blijft het rubber plakken. Ze heeft ooit een keer niet goed opgelet. Bij haar ouders thuis. Haar moeder vroeg de volgende dag alleen maar of ze misschien voortaan voorbehoedsmiddelen in de vuilnisbak wou gooien. En haar vriendje mocht daarna niet meer blijven slapen.

,,The world is not enough. But it is such a perfect place to start my love.” Ivan is wakker en zingt met een onmogelijk accent. Hij staat achter haar, nog naakt. Zijn handen tasten onder haar shirt. Zijn vingertoppen kriebelen haar navel. Hij legt zijn kin op haar schouder en kijkt in de spiegel. Ze kijken samen in de spiegel.

,,We make the beautiful couple. See?”

Sanja ziet een hele donkere, redelijk knappe jongen met treurige ogen. En een meisje dat verdwaald lijkt in zijn gezelschap. Ze wil alleen maar weg, liefst zo snel mogelijk. Geen moeizaam afscheid na een one-night-geval.

,Maak je geen zorgen, ik weet dat je weg wilt. Je moet zelfs weg. Dit is mijn laatste dag in Nederland, mijn bus vertrekt om vijf uur vanuit Brussel. Naar Skopje.” Zijn Engels klinkt al naar die andere wereld. Sanja voelt zich nu nog meer misbruikt. Zij was zijn laatste uitspatting op Nederlandse bodem. Ivan houdt gelukkig op met aan haar buik friemelen.Alleen zijn nu haar borsten aan de beurt. Ze duwt zijn handen weg.

Hij haast in zijn kleren en vraagt intussen: ,,Vind je het goed om mij te ontbijten? Er is een koffiezaak verderop. Ze hebben lekker brood, ook in het weekend. Ik wil wat gezelschap.”

Sanja twijfelt. Ze kijkt in zijn ogen. Maar ze wil onverbiddelijk zijn. Nu weg, voor ze een betere indruk van deze jongen krijgt. Haar leven is al complex genoeg.

,,Het spijt me. Ik hou niet van ontbijt. En ik voel me beroerd van de drank gisteravond. Ik hoop dat je het niet erg vind.”

,,Is niet erg. Wel jammer”, zegt Ivan met een diep ongelukkige blik. Sanja doet haar schoenen aan, zoekt haar jas. Het is een ontzettende rotzooi in het uitgewoonde jaren-vijftigflatje. Ze zegt ‘dag’ tegen de Macedonische uitwisselingsstudent. Geen zoen. En gaat weg.

,,Wil je een ding voor mij doen? Voor mij. Vannacht was bijzonder voor mij, geloof je dat?”

Sanja kijkt van de trap omhoog. Ivan hangt over de elektriciteitskastjes-grijze balustrade. Hij vervolgt: ,,Ga naar de film. Bekijk Before the rain. Is een film uit mijn land. Je begrijpt het wel als je hem ziet. Jouw naam. Jouw naam hangt boven mijn favoriete scene. Ga Sanja. Niet vergeten.”

Sanja knikt. En weet niet of ze Ivan een melodramatische idioot of toch wel schattig moet vinden.

Pas als ze de straat is overgestoken kijkt ze om. Ze weet niet eens op welke verdieping ze vanochtend wakker werd. Derde of vierde. Sterker; ze weet niet eens waar ze is. Waarschijnlijk nog steeds Rotterdam.

Ballon

Sanja is voor de rest van het collegejaar geschorst, nadat ze tijdens een tentamen op spieken wordt betrapt. Ze slaagt erin dit voor iedereen geheim te houden en laveert tussen ex-vriend en huisgenoten door de wijde wereld in.

Sanja wordt wakker met een paniekerig gevoel in haar buik. Ze kijkt naast zich. Ivan slaapt nog. Zachtjes glijdt ze tussen de lakens uit. Trekt gehaast een T-shirt en haar spijkerbroek aan. Ondertussen om zich heen kijkend. ,,Shit. Shit. Shitshitshit. Laat het er alsjeblieft zijn.” Maar een eerste rondgang door de ruimte levert geen condoom op. Ze kan zich niet meer herinneren of ze er vannacht een gebruikt hadden. Ze kon zich sowieso weinig van vannacht herinneren. Alleen dat Ivan erg doortastend te werk ging en ondertussen allerlei onverstaanbare dingen tegen haar zei. Wat wel opwindend was. Totdat ze zich realiseerde dat hij haar misschien wel voor Hollandse hoer uitmaakte. Nee, dat is vast niet waar, maar zo voelt zij zich nu. Goedkoop. En weer die ontzettende koppijn. Tijdens het zoeken, groeit het paniekerige gevoel in haar maag. Als een brandende ballon die langzaam opblaast. Ze slikt geen pil. Niet meer.

,,Godzijdank.” In de plooien van het beduimelde beddengoed ligt een condoom. Ze pakt het met een vies gezicht tussen haar duim en wijsvinger. Deprimerend, zo’n verschrompeld stuk rubber met dood zaad. Macedonisch zaad. Maar er valt niets exotisch aan te zien.

De badkamer. Ze kijkt het condoom na als het in de wc wegspoelt. Met veel wc-papier eromheen, anders blijft het rubber plakken. Ze heeft ooit een keer niet goed opgelet. Bij haar ouders thuis. Haar moeder vroeg de volgende dag alleen maar of ze misschien voortaan voorbehoedsmiddelen in de vuilnisbak wou gooien. En haar vriendje mocht daarna niet meer blijven slapen.

,,The world is not enough. But it is such a perfect place to start my love.” Ivan is wakker en zingt met een onmogelijk accent. Hij staat achter haar, nog naakt. Zijn handen tasten onder haar shirt. Zijn vingertoppen kriebelen haar navel. Hij legt zijn kin op haar schouder en kijkt in de spiegel. Ze kijken samen in de spiegel.

,,We make the beautiful couple. See?”

Sanja ziet een hele donkere, redelijk knappe jongen met treurige ogen. En een meisje dat verdwaald lijkt in zijn gezelschap. Ze wil alleen maar weg, liefst zo snel mogelijk. Geen moeizaam afscheid na een one-night-geval.

,Maak je geen zorgen, ik weet dat je weg wilt. Je moet zelfs weg. Dit is mijn laatste dag in Nederland, mijn bus vertrekt om vijf uur vanuit Brussel. Naar Skopje.” Zijn Engels klinkt al naar die andere wereld. Sanja voelt zich nu nog meer misbruikt. Zij was zijn laatste uitspatting op Nederlandse bodem. Ivan houdt gelukkig op met aan haar buik friemelen.Alleen zijn nu haar borsten aan de beurt. Ze duwt zijn handen weg.

Hij haast in zijn kleren en vraagt intussen: ,,Vind je het goed om mij te ontbijten? Er is een koffiezaak verderop. Ze hebben lekker brood, ook in het weekend. Ik wil wat gezelschap.”

Sanja twijfelt. Ze kijkt in zijn ogen. Maar ze wil onverbiddelijk zijn. Nu weg, voor ze een betere indruk van deze jongen krijgt. Haar leven is al complex genoeg.

,,Het spijt me. Ik hou niet van ontbijt. En ik voel me beroerd van de drank gisteravond. Ik hoop dat je het niet erg vind.”

,,Is niet erg. Wel jammer”, zegt Ivan met een diep ongelukkige blik. Sanja doet haar schoenen aan, zoekt haar jas. Het is een ontzettende rotzooi in het uitgewoonde jaren-vijftigflatje. Ze zegt ‘dag’ tegen de Macedonische uitwisselingsstudent. Geen zoen. En gaat weg.

,,Wil je een ding voor mij doen? Voor mij. Vannacht was bijzonder voor mij, geloof je dat?”

Sanja kijkt van de trap omhoog. Ivan hangt over de elektriciteitskastjes-grijze balustrade. Hij vervolgt: ,,Ga naar de film. Bekijk Before the rain. Is een film uit mijn land. Je begrijpt het wel als je hem ziet. Jouw naam. Jouw naam hangt boven mijn favoriete scene. Ga Sanja. Niet vergeten.”

Sanja knikt. En weet niet of ze Ivan een melodramatische idioot of toch wel schattig moet vinden.

Pas als ze de straat is overgestoken kijkt ze om. Ze weet niet eens op welke verdieping ze vanochtend wakker werd. Derde of vierde. Sterker; ze weet niet eens waar ze is. Waarschijnlijk nog steeds Rotterdam.