“Maf, om op een maandagavond in een kiprestaurant een literaire avond bij te wonen”, vindt bezoeker René Schwab. Hij is buitengewoon verrast dat er zoveel publiek afkomt op De Vier Jaargetijden, een serie literaire avonden .
Delen
met muziek . op niet voor de hand liggende locaties. Maandag was de winter aan de beurt in restaurant De Mollige Haan, aan de boulevard van Scheveningen.
Eerder organiseerde de stichting SUB projecten waarbij het gesproken woord en muziek aan de hand van een thema tot een geheel werden gesmeed. Diann van Faassen, met Harry Zevenbergen de drijvende kracht achter deze Haagse literaire organisatie: “Dat totaal van poëzie en muziek beviel ons goed. Voor een nieuwe serie zochten we naar een thema dat we over een jaar konden verspreiden. Het thema jaargetijden lag voor de hand. Daar zoeken we bijzondere locaties bij, die op de een of andere manier refereren aan het betreffende jaargetijde.” Het strand in de winter, dat heeft wel wat, vindt ze. Maar het strand kun je toch ook met de zomer associëren? “In de winter is het een strand, in de zomer een stapel mensen”, riposteert Zevenbergen.
De deelnemende schrijvers worden uitgenodigd om teksten op te sturen, vertelt hij. “Wij maken daar een keuze uit en brengen er een logische volgorde in aan. Vervolgens maken de muzikanten er muziek bij, die het geheel moet versterken.”
Vaste muzikanten Timo de la Mar (gitaar, samples, zang) en Jim Hellinga (harmonium, viool) leggen samen met de gastmuzikant, cellist Jan Willem Troost van de band Can Of Be, een doorlopende soundscape van ruim een uur neer. In de bedding daarvan dragen de drie genodigde schrijvers beurtelings verhalen voor waarin de winter, al dan niet metaforisch, een rol speelt. Het is even wennen als Kristien Hemmerechts opent met haar eerste verhaal, ´Elegie´. Het vergt concentratie om de aandacht te richten op het gesprokene. Niet alleen door de muziek, maar ook door de restaurantgeluiden uit het naastgelegen gedeelte, waar gewoon wordt doorgeserveerd en -gegeten.
Haar landgenoot Elvis Peeters, ex-punker en vaak opererend in het grensgebied tussen muziek, theater en literatuur, lijkt zich wat sneller op zijn gemak te voelen in deze ambiance. De derde schrijver is Wim Willems, bedenker van de populaire series ‘Stadskind’ en ‘Plekken van herinnering’, in AD/Haagsche Courant. De verhalen die hij voorleest, gebaseerd op eigen herinneringen, hebben behalve een winters, vooral heel Haags karakter.
Sommige verhaaltitels als ‘Vriespunt’, ‘Vrieskou’ of ‘Verlangen naar sneeuw’ spreken voor zich op een avond als deze.
Ondanks het uitgebreide mailverkeer vooraf, bleek de ware opzet van de avond toch niet helemaal te zijn overgekomen bij iedere deelnemer. Hemmerechts, die vanwege een brand in een treintunnel vier uur onderweg was geweest van Antwerpen naar Scheveningen, moet er even over na denken, voordat ze zuinigjes haar mening geeft over de opzet: “Het is… een interessant experiment. Nederlanders doen zoiets eerder dan Vlamingen. Het woord heeft in België toch iets heiligs, iets gewijds. Als ik voorlees kom ik vanzelf in een bepaald ritme. Dan gaat het verhaal echt lopen. Dat lukte nu niet zo goed. Bij zo’n opzet zou je eigenlijk van tevoren bij elkaar moeten gaan zitten om met elkaar tot iets te komen. Misschien was er dan heel iets anders uitgekomen.”
Het is de vraag in hoeverre de beoogde eenheid tussen verhalen, poëzie en muziek daadwerkelijke bereikt wordt danwel enigszins gekunsteld is. Schwab, zelf ook actief als schrijver, heeft zijn bedenkingen: “De muziek paste qua weemoedige sfeer wel bij Kristien Hemmerechts, maar de verhalen van Willems hebben een andere toon. Dat zijn verhalen die een glimlach opwekken. Dat hoorde ik niet terug in de muziek.”
Over een maand of drie vindt de lente-aflevering plaats, ergens aan het Lange Voorhout. Daarna volgt uiteraard de zomer, in de binnentuin van Amicitia. (JT)
Weet je een feest? Mail
“Maf, om op een maandagavond in een kiprestaurant een literaire avond bij te wonen”, vindt bezoeker René Schwab. Hij is buitengewoon verrast dat er zoveel publiek afkomt op De Vier Jaargetijden, een serie literaire avonden . met muziek . op niet voor de hand liggende locaties. Maandag was de winter aan de beurt in restaurant De Mollige Haan, aan de boulevard van Scheveningen.
Eerder organiseerde de stichting SUB projecten waarbij het gesproken woord en muziek aan de hand van een thema tot een geheel werden gesmeed. Diann van Faassen, met Harry Zevenbergen de drijvende kracht achter deze Haagse literaire organisatie: “Dat totaal van poëzie en muziek beviel ons goed. Voor een nieuwe serie zochten we naar een thema dat we over een jaar konden verspreiden. Het thema jaargetijden lag voor de hand. Daar zoeken we bijzondere locaties bij, die op de een of andere manier refereren aan het betreffende jaargetijde.” Het strand in de winter, dat heeft wel wat, vindt ze. Maar het strand kun je toch ook met de zomer associëren? “In de winter is het een strand, in de zomer een stapel mensen”, riposteert Zevenbergen.
De deelnemende schrijvers worden uitgenodigd om teksten op te sturen, vertelt hij. “Wij maken daar een keuze uit en brengen er een logische volgorde in aan. Vervolgens maken de muzikanten er muziek bij, die het geheel moet versterken.”
Vaste muzikanten Timo de la Mar (gitaar, samples, zang) en Jim Hellinga (harmonium, viool) leggen samen met de gastmuzikant, cellist Jan Willem Troost van de band Can Of Be, een doorlopende soundscape van ruim een uur neer. In de bedding daarvan dragen de drie genodigde schrijvers beurtelings verhalen voor waarin de winter, al dan niet metaforisch, een rol speelt. Het is even wennen als Kristien Hemmerechts opent met haar eerste verhaal, ´Elegie´. Het vergt concentratie om de aandacht te richten op het gesprokene. Niet alleen door de muziek, maar ook door de restaurantgeluiden uit het naastgelegen gedeelte, waar gewoon wordt doorgeserveerd en -gegeten.
Haar landgenoot Elvis Peeters, ex-punker en vaak opererend in het grensgebied tussen muziek, theater en literatuur, lijkt zich wat sneller op zijn gemak te voelen in deze ambiance. De derde schrijver is Wim Willems, bedenker van de populaire series ‘Stadskind’ en ‘Plekken van herinnering’, in AD/Haagsche Courant. De verhalen die hij voorleest, gebaseerd op eigen herinneringen, hebben behalve een winters, vooral heel Haags karakter.
Sommige verhaaltitels als ‘Vriespunt’, ‘Vrieskou’ of ‘Verlangen naar sneeuw’ spreken voor zich op een avond als deze.
Ondanks het uitgebreide mailverkeer vooraf, bleek de ware opzet van de avond toch niet helemaal te zijn overgekomen bij iedere deelnemer. Hemmerechts, die vanwege een brand in een treintunnel vier uur onderweg was geweest van Antwerpen naar Scheveningen, moet er even over na denken, voordat ze zuinigjes haar mening geeft over de opzet: “Het is… een interessant experiment. Nederlanders doen zoiets eerder dan Vlamingen. Het woord heeft in België toch iets heiligs, iets gewijds. Als ik voorlees kom ik vanzelf in een bepaald ritme. Dan gaat het verhaal echt lopen. Dat lukte nu niet zo goed. Bij zo’n opzet zou je eigenlijk van tevoren bij elkaar moeten gaan zitten om met elkaar tot iets te komen. Misschien was er dan heel iets anders uitgekomen.”
Het is de vraag in hoeverre de beoogde eenheid tussen verhalen, poëzie en muziek daadwerkelijke bereikt wordt danwel enigszins gekunsteld is. Schwab, zelf ook actief als schrijver, heeft zijn bedenkingen: “De muziek paste qua weemoedige sfeer wel bij Kristien Hemmerechts, maar de verhalen van Willems hebben een andere toon. Dat zijn verhalen die een glimlach opwekken. Dat hoorde ik niet terug in de muziek.”
Over een maand of drie vindt de lente-aflevering plaats, ergens aan het Lange Voorhout. Daarna volgt uiteraard de zomer, in de binnentuin van Amicitia. (JT)
Weet je een feest? Mail
Comments are closed.