Alphons van Broekhoven loopt stage bij het CERN. Hij werkt mee aan de LDC, de nieuwe deeltjesversneller die het zogenaamde Higgs-boson moet ontdekken.
Delen
Soms komen kinderdromen uit. Al zijn het vaak maar kleine dingen, wanneer zoiets gebeurt is het feest. Zeker als het niet helemaal iets kleins is. Je gloeit helemaal van binnen en bent apetrots.
Vol energie en met het potlood bij wijze van spreken al achter de oren loop ik de poorten binnen van het CERN in Genève. Nerd-city, Alfred Nobelland, er zijn al vele synoniemen verzonnen. De eerst zijstraat na de ingang heet dan ook de Route A. Einstein. Gelukkig werkt de Delftse methode van lopen hier ook. Auto’s stoppen keurig als je onverhoeds oversteekt op alle plaatsen waar het juist niet moet.
Wat moet je verwachten van een instelling met negentien lidstaten. Voorzichtig stap ik mijn kantoor binnen. Natuurlijk heb ik vantevoren de naambordjes bekeken. Zo te zien een Spanjaard en een Fin (deze laatste heeft een gekleurd vlaggetje achter zijn naam). Twee uithoeken van Europa, daar moet ik wel tussen passen.
Een luid ‘bonjour’ komt uit de rechterachterhoek van de kamer naar me toe. Een blonde jongen staat op. ‘Ca va, monsieur Hombre?’ Daar sta je dan voor een Fin, die twee talen door elkaar haalt, breed glimlachend en wachtend op antwoord.
We maken kennis dat van Finse zijde gevolgd wordt door een vloeiend ‘Neuken in de keuken?’. Kennelijk is een aantal Nederlanders mij al voorgeweest. Hij dacht ‘nice to meet you‘ te zeggen, maar gelukkig voel ik mij verantwoordelijk genoeg om hem de echte betekenis uit te leggen. De Spanjaard wordt nu ook wakker uit zijn vroege siesta en vraagt glimlachend of ik hem kan vertellen hoe ‘Would you like to‘ in het Nederlands zegt.
‘Herr, mijnheer…. ‘
Alphons van Broekhoven
Soms komen kinderdromen uit. Al zijn het vaak maar kleine dingen, wanneer zoiets gebeurt is het feest. Zeker als het niet helemaal iets kleins is. Je gloeit helemaal van binnen en bent apetrots.
Vol energie en met het potlood bij wijze van spreken al achter de oren loop ik de poorten binnen van het CERN in Genève. Nerd-city, Alfred Nobelland, er zijn al vele synoniemen verzonnen. De eerst zijstraat na de ingang heet dan ook de Route A. Einstein. Gelukkig werkt de Delftse methode van lopen hier ook. Auto’s stoppen keurig als je onverhoeds oversteekt op alle plaatsen waar het juist niet moet.
Wat moet je verwachten van een instelling met negentien lidstaten. Voorzichtig stap ik mijn kantoor binnen. Natuurlijk heb ik vantevoren de naambordjes bekeken. Zo te zien een Spanjaard en een Fin (deze laatste heeft een gekleurd vlaggetje achter zijn naam). Twee uithoeken van Europa, daar moet ik wel tussen passen.
Een luid ‘bonjour’ komt uit de rechterachterhoek van de kamer naar me toe. Een blonde jongen staat op. ‘Ca va, monsieur Hombre?’ Daar sta je dan voor een Fin, die twee talen door elkaar haalt, breed glimlachend en wachtend op antwoord.
We maken kennis dat van Finse zijde gevolgd wordt door een vloeiend ‘Neuken in de keuken?’. Kennelijk is een aantal Nederlanders mij al voorgeweest. Hij dacht ‘nice to meet you‘ te zeggen, maar gelukkig voel ik mij verantwoordelijk genoeg om hem de echte betekenis uit te leggen. De Spanjaard wordt nu ook wakker uit zijn vroege siesta en vraagt glimlachend of ik hem kan vertellen hoe ‘Would you like to‘ in het Nederlands zegt.
‘Herr, mijnheer…. ‘
Alphons van Broekhoven
Comments are closed.