Fax van Verre

Ons exotisch oord heet Kingston, ligt in Canada en we hebben net vandaag de eerste nachtvorst gehad. Hartje winter schijnt het hier zo’n min 35 graden Celsius te vriezen, dus het wordt met de dag aangenamer.

We verblijven hier als uitwisselingsstudenten aan Queen’s University, Department of Mining Engineering. Ondanks de verre afstand tot Delft zijn er verbazend veel overeenkomsten. De universiteit is ongeveer even groot (evenveel studenten) en Mijnbouw was (één van) de eerste faculteit(-en). De mijnbouwgemeenschap is ook hier klein en gezellig, alleen ontbreekt het aan een ,,donker cafe aan het Noordeinde”.

De verschillen? Ten eerste spreekt iedereen hier Engels. Verder is het eetpatroon zoals van noord-Amerikanen verwacht wordt; niet om zes uur lange rijen bij de plaatselijke C-1000. Niet nodig, want die is toch 24 uur per dag open. Bovendien is het veel lekkerder en makkelijker om effe iets te laten brengen of te gaan halen. Zo’n vijftig procent van de ondernemers in de hoofdstraat heeft een goedkope eettent, de één iets dubieuzer dan de ander.

Ook zijn er hier iets meer Lorre’s, met een aanzienlijk hoger oestrogeen-gehalte (studentes in Commerce, Law, Nursing, Arts, etcetera). Als je hier op donderdagavond niet gaat stappen, weten ze niet wat ze horen. En wel voor 21.00 uur binnen zijn, anders kun je er donder op zeggen dat je een uur voor de ingang in de rij staat, want ,,dat staat populair”: een wachtende rij mensen. Dat ze daardoor een uur bierverkoop mislopen schijnt ze niet te deren.

Over drank gesproken: het bier hier is een beetje een tegenvaller. In de Beerstore heb je keuze uit zo’n zestig ‘verschillende’ soorten. Eerst dachten we dat we zeker twee jaar nodig hadden om die allemaal te proberen. We vonden het wel typisch dat ze precies even duur zijn, maar zijn er nu achter dat het allemaal precies dezelfde flesjes zijn met exact dezelfde smaken bier erin, alleen met een ander plaatje erop. Uiteraard is er dan nog import-Heineken en -Grolsch, maar dat kost slechts vier dollar per flesje.

Het grootste verschil hier, waar we nog steeds niet over uit kunnen, is de recycle-policy van Queen’s: ook hier hebben ze een milieu-beker: een mooie grote, isolerende beker met recht op twee gratis fill-ups. Daarnaast kun je koffie met korting kopen. Maar het is goedkoper om na die twee fill ups je beker weg te gooien en weer een nieuwe te kopen dan voor je uiteindelijke refill te betalen. Dit is bij iedereen bekend, alleen wil het kennelijk nog niet doordringen bij de Restaurative Dienst van Queen’s.

Ondanks deze verrassingen, zijn we erg blij dat wij hier kunnen studeren. Queen’s staat bekend als een goede universiteit en dat is ook wel te merken aan het niveau van deopleiding. Het is hard werken, maar het is zeker de moeite waard. Glück auf!

Mijnbouwers Elco ten Bokum en Gertjan Bekkers bivakkeren aan Queen’s University in Kingston, Canada. Per e-mail ontvingen wij de volgende ‘fax’.

Eindelijk dan na jaren van wegdromen bij al die verhalen uit exotische oorden in de ‘Fax van Verre’ kunnen wij nu ook eens iets insturen. Ons exotisch oord heet Kingston, ligt in Canada en we hebben net vandaag de eerste nachtvorst gehad. Hartje winter schijnt het hier zo’n min 35 graden Celsius te vriezen, dus het wordt met de dag aangenamer.

We verblijven hier als uitwisselingsstudenten aan Queen’s University, Department of Mining Engineering. Ondanks de verre afstand tot Delft zijn er verbazend veel overeenkomsten. De universiteit is ongeveer even groot (evenveel studenten) en Mijnbouw was (één van) de eerste faculteit(-en). De mijnbouwgemeenschap is ook hier klein en gezellig, alleen ontbreekt het aan een ,,donker cafe aan het Noordeinde”.

De verschillen? Ten eerste spreekt iedereen hier Engels. Verder is het eetpatroon zoals van noord-Amerikanen verwacht wordt; niet om zes uur lange rijen bij de plaatselijke C-1000. Niet nodig, want die is toch 24 uur per dag open. Bovendien is het veel lekkerder en makkelijker om effe iets te laten brengen of te gaan halen. Zo’n vijftig procent van de ondernemers in de hoofdstraat heeft een goedkope eettent, de één iets dubieuzer dan de ander.

Ook zijn er hier iets meer Lorre’s, met een aanzienlijk hoger oestrogeen-gehalte (studentes in Commerce, Law, Nursing, Arts, etcetera). Als je hier op donderdagavond niet gaat stappen, weten ze niet wat ze horen. En wel voor 21.00 uur binnen zijn, anders kun je er donder op zeggen dat je een uur voor de ingang in de rij staat, want ,,dat staat populair”: een wachtende rij mensen. Dat ze daardoor een uur bierverkoop mislopen schijnt ze niet te deren.

Over drank gesproken: het bier hier is een beetje een tegenvaller. In de Beerstore heb je keuze uit zo’n zestig ‘verschillende’ soorten. Eerst dachten we dat we zeker twee jaar nodig hadden om die allemaal te proberen. We vonden het wel typisch dat ze precies even duur zijn, maar zijn er nu achter dat het allemaal precies dezelfde flesjes zijn met exact dezelfde smaken bier erin, alleen met een ander plaatje erop. Uiteraard is er dan nog import-Heineken en -Grolsch, maar dat kost slechts vier dollar per flesje.

Het grootste verschil hier, waar we nog steeds niet over uit kunnen, is de recycle-policy van Queen’s: ook hier hebben ze een milieu-beker: een mooie grote, isolerende beker met recht op twee gratis fill-ups. Daarnaast kun je koffie met korting kopen. Maar het is goedkoper om na die twee fill ups je beker weg te gooien en weer een nieuwe te kopen dan voor je uiteindelijke refill te betalen. Dit is bij iedereen bekend, alleen wil het kennelijk nog niet doordringen bij de Restaurative Dienst van Queen’s.

Ondanks deze verrassingen, zijn we erg blij dat wij hier kunnen studeren. Queen’s staat bekend als een goede universiteit en dat is ook wel te merken aan het niveau van deopleiding. Het is hard werken, maar het is zeker de moeite waard. Glück auf!