Campus

Fashionably late

Mag ik, alleen voor vanavond, jullie tijdelijke huisgenoot spelen, zodat ik undercover als huisgenoot ben? Dit vraag ik aan de bewoners van studentenhuis Oude Delft 15 Boven, vlak voordat hun instemming begint.

Met wat bedenkelijke blikken stemmen ze ermee in.

De instemming is alleen voor meisjes. De meisjes komen fashionably late. Acht uur stond er op internet te lezen, maar het gros van de instemmers arriveert een kwartiertje later. Uiteindelijk zitten er negen meisjes in de gemeenschappelijke ruimte (GR). De GR is pas door de bewoners geheel opgeknapt en voorzien van Ikea-accessoires. Brandschoon is het hier, geen vlekje op de muur en (bijna) geen stofje op de vloer. Etensresten zijn, met uitzondering van de keuken, nergens te bekennen. Menige moeder zou hier trots op zijn. Toch verlaat na vijf minuten de eerste kandidate de kamer. Niet omdat de huisgenoten haar niks vinden, maar omdat deze nuldejaars vindt dat het huis te vuil is! ’t Zal nog een moeilijke opgave voor haar worden een schoner plekje in Delft te vinden.

De overgebleven meisjes worden in twee groepjes verdeeld. Een Engelstalig en een Nederlandstalig groepje. “Discriminatie”, roept een buitenlandse. “Wel zo makkelijk”, verdedigt een van de huisgenoten. “Hoeven wij niet continu Engels te spreken en jullie hebben geen last van onverstaanbare Nederlandse één-op-één gesprekken.” De buitenlandse stemt ermee in.

De instemming verloopt in twee rondes en rond een uur of tien besluiten de bewoners dat ze iedereen voldoende hebben gesproken om een keuze te kunnen maken. Dat is vlot.

De meisjes worden uitgelaten. “We bellen jullie zodra we het weten, meestal een half uurtje.” Alleen deze keer zal alles anders zijn.

Eén voor één lichten de huisgenoten de kandidates uit de tweede ronde door. Uitspraken over persoonlijke voorkeuren mogen nu niet worden gedaan. De discussie verloopt op ‘omgekeerde anciënniteit’: als eerste mag de jongste van het huis zijn visie verkondigen en tot slot de huisoudste. Maar de bewonerscommissie kan geen unaniem oordeel vormen.

Een huisgenoot oppert een nieuwe aanpak. Harde stellingen poneren zoals, ‘we moeten een nieuwe instemming houden’ of ‘er is sprake van een generatiekloof’. Helaas, wederom geen overeenstemming tussen de bewoners.

Dan maar een telling op het kersverse Ikea-bord. Het blijft tenslotte de numerieke stad Delft. Maar als zelfs dit geen succes is, word ik ingezet. Niet dat ze mij van mannelijke tijdelijke huisgenoot in een aantrekkelijke blonde sexy nuldejaars instemster transformeren, waarna ik de felbegeerde kamer bemachtig. Nee, ik mag mijn voorkeur op een briefje schrijven. Ik schrijf het op, vouw het briefje dubbel en ren snel het huis uit, nog voordat ze zich over die transformatie bedenken. (MvdS)
Studentenhuis Oude Delft 15

Kamer 15,5 m2 voor 275 euro

Kamer Hoog en droog –

Mag ik, alleen voor vanavond, jullie tijdelijke huisgenoot spelen, zodat ik undercover als huisgenoot ben? Dit vraag ik aan de bewoners van studentenhuis Oude Delft 15 Boven, vlak voordat hun instemming begint. Met wat bedenkelijke blikken stemmen ze ermee in.

De instemming is alleen voor meisjes. De meisjes komen fashionably late. Acht uur stond er op internet te lezen, maar het gros van de instemmers arriveert een kwartiertje later. Uiteindelijk zitten er negen meisjes in de gemeenschappelijke ruimte (GR). De GR is pas door de bewoners geheel opgeknapt en voorzien van Ikea-accessoires. Brandschoon is het hier, geen vlekje op de muur en (bijna) geen stofje op de vloer. Etensresten zijn, met uitzondering van de keuken, nergens te bekennen. Menige moeder zou hier trots op zijn. Toch verlaat na vijf minuten de eerste kandidate de kamer. Niet omdat de huisgenoten haar niks vinden, maar omdat deze nuldejaars vindt dat het huis te vuil is! ’t Zal nog een moeilijke opgave voor haar worden een schoner plekje in Delft te vinden.

De overgebleven meisjes worden in twee groepjes verdeeld. Een Engelstalig en een Nederlandstalig groepje. “Discriminatie”, roept een buitenlandse. “Wel zo makkelijk”, verdedigt een van de huisgenoten. “Hoeven wij niet continu Engels te spreken en jullie hebben geen last van onverstaanbare Nederlandse één-op-één gesprekken.” De buitenlandse stemt ermee in.

De instemming verloopt in twee rondes en rond een uur of tien besluiten de bewoners dat ze iedereen voldoende hebben gesproken om een keuze te kunnen maken. Dat is vlot.

De meisjes worden uitgelaten. “We bellen jullie zodra we het weten, meestal een half uurtje.” Alleen deze keer zal alles anders zijn.

Eén voor één lichten de huisgenoten de kandidates uit de tweede ronde door. Uitspraken over persoonlijke voorkeuren mogen nu niet worden gedaan. De discussie verloopt op ‘omgekeerde anciënniteit’: als eerste mag de jongste van het huis zijn visie verkondigen en tot slot de huisoudste. Maar de bewonerscommissie kan geen unaniem oordeel vormen.

Een huisgenoot oppert een nieuwe aanpak. Harde stellingen poneren zoals, ‘we moeten een nieuwe instemming houden’ of ‘er is sprake van een generatiekloof’. Helaas, wederom geen overeenstemming tussen de bewoners.

Dan maar een telling op het kersverse Ikea-bord. Het blijft tenslotte de numerieke stad Delft. Maar als zelfs dit geen succes is, word ik ingezet. Niet dat ze mij van mannelijke tijdelijke huisgenoot in een aantrekkelijke blonde sexy nuldejaars instemster transformeren, waarna ik de felbegeerde kamer bemachtig. Nee, ik mag mijn voorkeur op een briefje schrijven. Ik schrijf het op, vouw het briefje dubbel en ren snel het huis uit, nog voordat ze zich over die transformatie bedenken. (MvdS)
Studentenhuis Oude Delft 15

Kamer 15,5 m2 voor 275 euro

Kamer Hoog en droog –

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.